Pierwszy raz na wybiegu dla psów, który znajduje się przed bramą prowadzącą do Ogrodu Krasińskich byłam z Tytanią 18 września 2014 roku – dokładnie jeden dzień przed oficjalnym otwarciem obiektu. Z jednej strony, bardzo cieszyło mnie jego powstanie, z drugiej jednak budziło we mnie spore wątpliwości. Jak zmienił się ten teren przez ostatni rok? Czy cieszy się powodzeniem wśród mieszkających w okolicy właścicieli psów? Które z moich obaw sprawdziły się, a które okazały się nie mieć pokrycia w rzeczywistości? Wybieg dla psów przed Ogrodem Krasińskich zaczął funkcjonować 20 września 2014 roku. Pierwsze projekty, które udostępnił Zarząd Terenów Publicznych, wyglądały wyjątkowo obiecująco. W zestawieniu z nimi rzeczywistość okazała się może nieco rozczarowująca, niemniej jednak na dzień dzisiejszy jest to największy, a także zrealizowany w najbardziej przemyślany sposób tego typu obiekt w stolicy, co więcej przez miniony rok wybieg zdążył się mocno zmienić. Na lepsze. Krótko po oddaniu terenu w ręce użytkowników na wybiegu brakowało ławek oraz ujęcia wody dla psów – te pierwsze pojawiły się bardzo szybko, natomiast na kranik z wodą przyszło opiekunom psów czekać nieco dłużej. Mimo tych braków prędko okazało się, że dla mieszkańców Muranowa (i nie tylko, są osoby, które specjalnie przyjeżdżają tam z oddalonych dzielnic!) wybieg przed Ogrodem Krasińskich to jedno z ulubionych miejsc codziennych spacerów. W słoneczne, ciepłe dni pojawiają się na nim prawdziwe tłumy. Z powodu wyjątkowej frekwencji, a także w związku z nie najlepszym przygotowaniem terenu pod taką inwestycję, wybieg zamiast oazy zieleni przeznaczonej dla czworonogów zaczął przypominać pustynię, która podczas deszczu zmienia się w morze błota. Taki rozwój wypadków dobitnie pokazał, jak bardzo potrzebne są w Warszawie tego typu obiekty i efekcie doprowadził do rozszerzenia wybiegu na okoliczny trawnik. W kwietniu tego roku do zbudowanego wcześniej wybiegu “przykleił” się drugi, nieco mniejszy. Nowa część ma osobne, bezpieczne wejścia, a od starej oddziela ją ogrodzenie z furtką, co umożliwia krążenie między wybiegami bez konieczności opuszczania terenu. Co ważne, nie ma kawałka wysypanego żwirem, który budził wiele zastrzeżeń – cały wydzielony na powiększenie wybiegu teren obrośnięty jest trawą. Obie części wyposażone są w podobny sposób: w kłody drewna, psie pisuary, psie stacje z woreczkami na odchody zwierząt oraz ławki dla ludzi. Na nowym wybiegu nie ma tyczek do slalomu; brakuje również ujęcia wody. To co jest dla mnie szczególnie ważne, to fakt, że przez ten rok wybieg nie tylko się rozrósł, ale też nie zmienił się w świątynię smrodu i anarchii. Oczywiście, podobnie jak w każdym miejscu publicznym, na wybiegu spotykać można różnych ludzi i różne psy, jednak w moim przypadku pozytywne doświadczenia przeważają nad tymi negatywnymi. Większość osób sprząta po swoich psach, a także stara się kontrolować zachowanie swoich pupili i interweniować w razie potrzeby. O wybiegu nie zapomina też ZTP – dość często widuję na nim osoby opróżniające kosze na śmieci i ładujące do psich stacji nowe pakiety plastikowych woreczków. *** O wybiegu przy Ogrodzie Krasińskich mam dobre zdanie – oczywiście, niektóre elementy można by poprawić, niemniej jednak cieszę się, że takie miejsce powstało i sądzę, że to ważny punkt na psiej mapie Warszawy. Wierzę też, że to przede wszystkim od nas, właścicieli psów, naszego nastawienia i wzajemnego zrozumienia zależy, czy będziemy wspólnie przyjemnie spędzać czas na wybiegu – my oraz nasze ukochane psy. Z racji tego, że wybieg właśnie kończy rok powstanowiłam sprawdzić, czy jestem w tej opinii odosobniona, czy też stołeczni psiarze podzielają moje zdanie. Zobaczcie, co na temat wybiegu mają do powiedzenia Kasia, Justyna i Iwona. Kasia i Nala Pierwsza wizyta na wybiegu dla psów przy Ogrodzie Krasińskich – chociaż zdecydowanie zaliczona do udanych – dała mi sporo do myślenia. Owszem, bardzo ucieszyliśmy się, że zaczynają powstawać w Warszawie miejsca, gdzie możemy przyjść z psem, odpiąć smycz i nie bać się, że w przypływie emocji futrzak wybiegnie na ulicę lub odbiegnie od nas za daleko. To zdecydowany plus, ale po chwili euforii przyszła drobna refleksja – wielkość. Chociaż Nala jest psem bardzo towarzyskim, lgnącym do innych czworonogów, w chwili przekroczenia furtki zrobiła się wręcz… aspołeczna. Nie powinno to dziwić, zwłaszcza, że na powitanie wybiegło nam około 15 psów, a na samym wybiegu było ich ponad 25. Takie zagęszczenie psów, na tak ograniczonym terenie sprawia, że dla nieco bardziej zdystansowanych jednostek przebywanie tam nie będzie komfortowe. Jeśli nawet nie ilośc psów, to czasem ich zachowanie, a zwłaszcza właścicieli, można poddawać wątpliwości. Być może pewne sytuacje, jakie zdarzyło nam się zaobserwować na wybiegu były wynikiem braku doświadczenia – zarówno w kontaktach z psami, jak i zachowania na tego typu obiekcie. Nie chciałabym szykanować kogokolwiek, jednak zachowanie części osób pozostawia wiele do życzenia. Na zamkniętym ogrodzonym terenie, z ławkami i drzewami, podczas uroczych pogawędek z innymi właścicielami zdarza się niektórym zapomnieć, że za za psa i wszystko co robi, odpowiadamy my. Tyle tytułem wstępu o tym, co w wybiegu dla psów uważam za minusy. Chciałabym jednak podkreślić, że absolutnie nie neguję tego miejsca – bardzo lubię tam przychodzić, zwłaszcza, że Nala chętniej bawi się z różnymi psami i po jednej wizycie odsypia 2 dni. Ogromnym plusem od kilku miesięcy jest również to, że wybieg został dwukrotnie powiększony. Bramka na środku pozwala psom na korzystanie z dużo większego terenu, a w razie problemów na szybkie odizolowanie od siebie psów i/lub właścicieli. Dodatkowe śluzy zapewniają dostęp do obiektu z każdej strony, a sposób ich wykonania (podwójne bramki) zmniejsza ryzyko wydostania się psów poza teren ogrodzony. Do tego urozmaicenie w postaci tyczek do slalomu i kłód drewna oraz ławki dla właścicieli i mamy świetne miejsce na urozmaicenie spaceru z psem. Od strony technicznej wybieg jest przemyślany i zdecydowanie mogę polecić go komuś, kto chciałby aby jego pies pobawił się z innymi czworonogami na kontrolowanej przestrzeni. Obiekt to tez świetne miejsce (chociaż zdecydowanie w porach wieczornych albo w tygodniu przed południem), żeby poćwiczyć z psem najróżniejsze rzeczy – od przywołania, przez pracę w rozproszeniach, po zwykłą choć bardzo lubię tam przychodzić, poznałam wiele ciekawych osób (znacznie więcej, może nawet kilkadziesiąt procent więcej, niż tych niekoniecznie miłych) i spotkałam mnóstwo świetnych psów – to nadal mam zastrzeżenie, co do jego wielkości. Zdaję sobie sprawę, że w tym miejscu zarządca terenu ma ograniczone możliwości, jeśli chodzi o powierzchnię wybiegu. Jednak budując obiekty tego typu, przeznaczone dla psów, warto mieć na uwadze pewne aspekty. Ograniczona przestrzeń, która jest atutem wybiegów dla psów, ponieważ daje poczucie bezpieczeństwa, stwarza jednak sytuację, w której w przypadku konfliktu nie ma możliwości ucieczki. Widać to zwłaszcza w weekendy, kiedy zagęszczenie psów rośnie kilkukrotnie. Mimo wszystko mam nadzieje, że podobnych (i większych] obiektów zacznie powstawać coraz więcej w całej Warszawie. A ponieważ wybieg przy Ogrodzie Krasińskich jest pierwszym w mieście, który stale się rozwija przy zachowaniu zasad dobrego wychowania, zdecydowanie go polecamy. Justyna i Ziomek Na wybieg chodzę rzadko: mam husky i raczej wolę psa zmęczyć w zaprzęgu, startujemy w zawodach. Wybieg prawie w centrum Warszawy to jednak dobry pomysł. Osoby posiadające psy, powiedzmy, mniej usłuchane, których nie można puścić nigdzie luzem mają wspaniałe rozwiązanie, aby pobawić się bez przeszkód z pupilem. Wybieg przy Parku Krasińskich jest dość duży, ale niestety ma swoje minusy. Kompletnie nie potrzebnie wysypano kamienie – niektóre psy nie lubią takiej nawierzchni. Zbyt niskie jest ogrodzenie – psy takie jak husky potrafią pokonać je jednym susem, nie męcząc się przy tym. Z kolei fajne rozwiązania to altanka z ławkami, dostęp do wody oraz kosze na śmieci i psie kupy. Kiedyś byłam z czterema husky na tym wybiegu podczas deszczu. Fakt, że ja sucha, ale psy niemiłosiernie upaćkane w błocie, dlatego zastanawiałam się, czy nie lepszym rozwiązaniem byłby wybieg piaszczysty, zamiast resztek trawy na ziemi. Kawałek plaży w centrum Warszawy! Jest jedna rzecz, która osobiście mnie denerwuje: ludzie z psami wchodzą na wybieg bez pytania. Owszem, to miejsce publiczne, każdy może wejść kiedy chce, ale czasem warto pomyśleć, czy psy biegające na wybiegu lubią innych osobników. Ja zawsze pytam się, jakiej płci są czworonogi na wybigu i czy na pewno mogę wejść ze swoim psem. Psy to tylko zwierzaczki, które nie muszą wszystkie kochać się i tolerować, więc aby nie było nieprzyjemności fajnie zadać to pytanie. Czasem trzeba się zastanowić, czy może pies jest z adopcji i dopiero oswaja się z otoczeniem, a jak wiadomo zdarza się, że psy po przejściach zachowują się nieprzewidywalnie. Ostatnimi czasy dobudowano do starszej części nową i powiem szczerze, że ta bardziej przypadła mi do gustu. Zauważyłam jednak, że jest na niej mniej ludzi, co mnie troszkę dziwi. Jest więcej cienia, są śmietniki i ławki, aby sobie przycupnąć. Mam nadzieję, że wybieg nigdy nie będzie przesiadówą dla młodzieży i panów lubiącyh piwko, ale zostanie fajnym miejscem spotkań ludzi kochających psiaki. Iwona i Ever Super, że jest takie miejsce w samym centrum miasta. Doceniam możliwość spuszczenia psa ze smyczy i tego, że może się zająć swoimi sprawami oraz nawiazywaniem psich znajomości. Super, że teren został powiększony. W zasadzie minusy są tylko dwa. Pierwsze to ogrodzenie, które dla Ever jest symboliczne, bo ona bez rozbiegu jest w stanie dać człowiekowi całusa, taka to skoczna bestia, więc gdyby chciała sobie pójść to tak niski płotek nie byłby żadną przeszkodą. Druga sprawa to piach – póki była tam trawa to było super, teraz po zabawach na tym placu pies jest po prostu brudny jak nieboskie stworzenie. *** Rok temu zastanawiałam się, czy wybieg dla psów przy Parku Krasińskich przypadkiem nie będzie świecił pustkami. Obecnie, obserwując żyje tego obiektu, wiem, że nie tylko mu to nie grozi, lecz również, iż kolejne tego typu inwestycje są warszawskim psiarzom potrzebne – zarówno jako, miejsca umożliwiające bezpieczne spacery, jak i strefy integracji psiolubnej społeczności. A Wy? Jesteście zwolennikami, czy przeciwnikami wybiegów? Jak Waszym zdaniem powinien wyglądać wybieg idealny? Zapraszam do dyskusji!

Dla uniknięcia zatrucia zwierzęcia ważne jest również, by nie wpuszczać kota do ogrodu przez jakiś czas po spryskaniu go chemicznymi środkami. Zagrożenie dotyczy szczególnie młodych kotków, ponieważ dorosłe mają już umiejętność instynktownego wyczuwania niebezpiecznych roślin.

Często w mojej praktyce ogrodniczej spotykałam się z problemem kotów w ogrodzie. Niestety nie jest to prosty do rozwiązania problem, bo bez wątpienia ten lubiany (bądź też nie) futrzak może przysporzyć sporo problemów posiadaczom ogrodów. Kocie wydzieliny mogą niekorzystnie oddziaływać na trawę i rośliny, powodując brunatnienie, żółknięcie itp. Czasem kot ma w zwyczaju upatrzyć sobie jakieś określone miejsce w ogrodzie np. krzew, fragment rabaty i ocierać się w tym miejscu uporczywie lub oznaczać je (kocur) swoim moczem (znaczenie terenu). Prowadzi to w prostej linii do zniszczeń. Ze względu na niezwykłą mobilność i spryt kotów, skuteczne zapobieganie kocim wizytom stanowi nie lada wyzwanie. Istnieje szereg mniej lub bardziej sprawdzonych, profesjonalnych i skutecznych sposobów na odstraszanie kotów. Zapraszam na mały, subiektywny przegląd: Woda. Stanowi jeden z najskuteczniejszych kotoodstraszaczy. Najprościej gdy mamy w momencie spotkania i intruzem mamy w rękach wąż i kurek w zasięgu 😉 Obfita kąpiel powinna zniechęci zwierzaka do kolejnych wizyt, przynajmniej na jakiś czas. Praktyka pokazuje jednak, ze to niezwykle rzadki zbieg okoliczności. Dlatego wymyślno szereg patentów na bazie wody, które działają „automatycznie” i nie wymagają naszej obecności. Bazują najczęściej na prostej fotokomórce zintegrowanej ze zraszaczem, który podłączony do węża i instalujemy (wbijamy) na ogrodzie. Fotokomórka identyfikuje ruch i zraszacz sika wokoło! Dobre dla nocnych gości! Elektryczny pastuch. Brzmi groźnie, ale groźne takie nie jest. Chodzi o instalowanie specjalnych płotów, nakładek na górę płotu, które wytwarzają niewielki ładunek elektryczny. Zwierze zostaje delikatnie „oparzone” podczas próby sforsowania przeszkody. Metoda często stosowana w Wielkiej Brytanii do walki z plaga królików. Ciekawa oferta tego typu urządzeń: Repelenty chemiczne, syntetyczne, czyli wszelkiego rodzaju spreje, proszki, granulaty. Gama tego typu rozwiązań jest bardzo szeroka. Ze skutecznością i ekologicznością bywa różnie. Dość popularne są, jak twierdzą producenci, repelenty roznoszące zapach moczu drapieżników, których boją się koty. Niestety moje doświadczenia są w tym zakresie negatywne, gdyż poza różnorakim „smrodem” środki te nie miały nic więcej do zaoferowania – oczywiście, te które miałam okazję „testować”, Rośliny. Podobno istnieją rośliny odstraszające koty. Ja niestety z praktyki znam, tylko te przywabiające. Natomiast słyszałam o odstraszających właściwościach Coleus canina (więcej info: Niektórzy wymieniają też lawendę, ja jednak nie zaobserwowałam tego w praktyce. Środki domowego użytku. Może niekoniecznie domowego, ale o zastosowaniu w szeroko pojętym gospodarstwie domowym. I znowu podaję zasłyszane, ale nie testowane sposoby. A więc: kulki na mole, pieprz kajeński, nawozy na bazie mączki z krwi (hmm). Ultradźwięki. Na rynku coraz częściej można zakupić urządzenia emitujące ultradźwięki, mające na celu odstraszanie kotów. Są to jednak dość drogie ‘zabawki” a skuteczność (wg. moich klientów) raczej znikoma. Inne dźwięki i metody akustyczne. Spotkałam się z rozstawianiem, mocowanie, rozwieszaniem różnych, wręcz, instalacji mających na celu wytwarzanie hałaśliwych dźwięków przy pomocy wiatru. Miałam także klientkę, która twierdziła, że w jej przypadku sprawę załatwiły „wietrzne dzwonki”. Pies. To niewątpliwie skuteczna metoda, jednak czasem można wpaść z deszczu pod rynnę! Ja osobiście stawiam na wodę i zraszacze z fotokomórką. Można kupić je już w granicach 25- 30 funtów na Amazon lub eBay. Montaż i użytkowanie banalne, skuteczność – wysoka! a przy tym humanitarne i „przyjazne” dla zwierząt. A tak jako uzupełnienie tematu, znaleziony w sieci przenosny wybieg dla kota „domowego”:

Czy króliki miniaturowe to odpowiednie zwierzęta domowe dla Ciebie? Jeśli chcesz przygarnąć co najwyżej jednego królika lub jeśli masz w domu mało miejsca na przestronny wybieg, a nie masz balkonu czy ogrodu, to z miłości do zwierzęcia musisz pożegnać się z chęcią posiadania własnego królika miniaturowego.

Koty to zwierzęta, które lubią zachować swoją niezależność. Swobodne spacery mogą być jednak dla nich bardzo niebezpieczne. Jeśli zależy Ci na długim życiu i dobrym stanie zdrowia pupila, lepiej zamienić niekontrolowane wyjścia na korzystanie ze świeżego powietrza i obserwowanie otaczającego świata w bezpiecznych warunkach. Pomoże w tym woliera dla kota w ogrodzie. Dowiedz się, jak ją zbudować! Czym jest woliera dla kota?Spis treści1 Czym jest woliera dla kota?2 Jaką siatkę wybrać, by zbudować wolierę dla kota w ogrodzie?3 Jak samemu zrobić bezpieczną wolierę ogrodową dla kota? Jak zbudować wolierę dla kota w ogrodzie? Krok po Woliera dla kota – cena zbudowania zabezpieczenia Woliera dla kota w ogrodzie to nic innego jak odpowiednio zabezpieczony wybieg, który pozwala zwierzęciu cieszyć się spacerami i niezależnością, ale w ograniczony sposób. Dzięki temu zwierzak nie jest narażony na rozmaite zagrożenia mogące czekać go poza domem. Tzw. koty wychodzące statystycznie żyją znacznie krócej niż te domowe. Nierzadko giną pod kołami samochodów lub wracają do domu poturbowane po starciu z innym zwierzęciem. Jeśli chcesz oszczędzić swojemu pupilowi przykrych przeżyć, ograniczenie jego swobody jest jedyną słuszna drogą. Jeśli jednak dysponujesz tarasem, ogrodem czy nawet balkonem, nie musi on całkowicie rezygnować z przebywania na świeżym powietrzu. Woliera zapewni bezpieczne miejsce do zabaw, odpoczynku, obserwacji, a nawet polowań! Jej budowa nie jest trudna, a dzięki odpowiedniemu doborowi materiałów konstrukcja posłuży Tobie i Twojemu pupilowi przez długie lata. Możesz wydzielić specjalną strefę dla kota w dowolnym miejscu ogrodu, samodzielnie decydując o jej rozmiarze i kształcie. Do wykonania woliery nie potrzeba wiele – najważniejszym materiałem budowlanym będzie tu wytrzymała siatka. Jaką siatkę wybrać, by zbudować wolierę dla kota w ogrodzie? Siatka na wolierę dla kota to uniwersalny materiał, który pomoże Ci stworzyć zabudowę na dowolnym terenie. Idealnie nadaje się do ochrony balkonu, a także stworzenia wolnostojącego wybiegu dla kota w ogrodzie. Najważniejsze cechy materiału wykorzystywanego do budowy siatki na wolierę dla kota to: wytrzymałość – przede wszystkim odporność na kocie zęby i pazury, ale również np. na dzioby ptaków; odporność na warunki atmosferyczne – siatka musi być wykonana z materiału, który dobrze znosi wysokie i niskie temperatury, opady czy długotrwałe działanie słońca; łatwość montażu – dobrą siatkę bardzo łatwo zamontować i zdemontować; estetyka i łatwość utrzymania – siatka na wolierę dla kota nie powinna zaburzać estetyki ogrodu czy przesadnie ograniczać widoku z balkonu; a przy tym nie wymagać specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Powyższe wymagania sprawiają, że do stworzenia woliery idealnie nadają się siatki z polietylenowych lub polipropylenowych sznurków. Uzyskują one bardzo dużą wytrzymałość przy niewielkiej grubości. Są też lekkie i elastyczne, co wpływa na wygodę ich montażu oraz użytkowania. Jednocześnie są niezwykle odporne na wszelkie czynniki zewnętrzne i mechaniczne oraz wodę. Bez trudu stworzysz z nich bezpieczną i komfortową przestrzeń dla zwierzaka, która pomoże Ci nie martwić się o jego zdrowie czy samopoczucie. Pamiętaj jedynie, by dobrać właściwą wielkość oczek – powinny one być raczej drobne, by uniemożliwić zwinnemu kotu przedostanie się na zewnątrz, a jednocześnie ochronić go przed drapieżnikami czy ptakami. Jednocześnie, jeśli tylko siatka na wolierę dla kota będzie prawidłowo zamontowana, Twój pupil będzie mógł się po niej swobodnie wspinać. Jak samemu zrobić bezpieczną wolierę ogrodową dla kota? Jak powinna wyglądać woliera dla kota? Jak zrobić skuteczną osłonę balkonu? Potrzebujesz przede wszystkim siatki wybranej zgodnie z wymienionymi powyżej kryteriami, a także podpór. Mogą to być np. kątowniki, stalowe rury, grube pręty lub drewniane żerdzie czy listwy. Niekiedy można też wykorzystać naturalne bariery występujące w ogrodzie, czyli drzewa. Należy się jednak upewnić, że ich gałęzie są wystarczająco stabilne. Ponadto będziesz potrzebować elementów montażowych dopasowanych do rodzaju wykorzystywanych podpór. Jak zbudować wolierę dla kota w ogrodzie? Krok po kroku Jak zrobić wolierę dla kota? Zacznij od przygotowania wszystkich materiałów i wyznaczenia terenu, na którym będzie się miała znajdować. Kolejno postępuj według poniższych kroków: wytycz miejsca, w których powinny się znajdować podpory i wykop pod nie co najmniej metrowe dołki, tak, by stały stabilnie; wykop również rowy wzdłuż stelaża, tam, gdzie będą się znajdować „ściany” woliery – warto zakopać w nich siatkę, tak aby utrudnić rozmaitym „intruzom” przedostanie się do woliery dołem; stelaż można też wzmocnić, łącząc go poziomymi prętami lub belkami pod powierzchnią ziemi; następnie podpory należy połączyć poziomymi elementami konstrukcyjnymi u samego ich szczytu; na tak przygotowany stelaż można naciągnąć siatkę, pamiętając o zakryciu zarówno „ścian”, jak i góry i pozostawieniu otworu wejściowego; kolejnym krokiem jest przymocowanie siatki do stelaża – wystarczą drut, sznurek, wkręty lub opaski kablowe. Pamiętaj, aby wewnątrz woliery nie znajdowały się żadne niebezpieczne przedmioty ani trujące rośliny. Warto się upewnić, które gatunki są bezpieczne dla kotów. Dobrze za to umieścić na wybiegu kilka gałęzi, półek, schowków lub zabawek, które uprzyjemnią czworonogowi czas spędzany na „spacerze”. Woliera dla kota – cena zbudowania zabezpieczenia Ile kosztuje woliera ogrodowa dla kotów? To zależy od jej rozmiarów i materiałów użytych do konstrukcji. Jednym z największych elementów składowych ceny są podpory, a koszt ich zakupu może być bardzo zróżnicowany. Niekiedy można też wykorzystać materiały pozostałe po innej budowie lub remoncie, co obniży koszt całego przedsięwzięcia. Siatka na wolierę dla kota, nawet ta najwyższej jakości, nie jest droga. Sprawdź ofertę Sieci Siatki i skontaktuj się z nami, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat polecanych materiałów oraz ich cen. A ponieważ myszoskoczki muszą być trzymane w parach lub grupach, to należy im zapewnić wystarczająco dużo miejsca. - Podczas gdy chomiki wiodą przeważnie nocny tryb życia, to myszoskoczki są przeważnie zwierzętami dziennymi. - Myszoskoczki żyją zazwyczaj dłużej niż chomiki, żyjąc przeciętnie od 3 do 8 lat zamiast 2 do 5 lat ^{Odwiedziłyśmy z Teslą otwarty niecały miesiąc temu nowy warszawski wybieg dla psów znajdujący się obok Ogrodu Krasińskich. Na pierwszy rzut oka, z zewnątrz wygląda dość skromnie, ale bez porządnego testu nie da się wydać rzetelnej oceny. Oczywiście Tesla widząca szalejące psiaki za ogrodzeniem nie umiała przejść obojętnie. Nie było wyjścia - trzeba było sprawdzić! Na początek jeden minus i jeden plus. Minus za ogrodzenie o wysokości około 1m, które co prawda dla mojej Tesli jest raczej wystarczającą przeszkodą, to jednak wydaje mi się, że dla odpowiednio zmotywowanego większego psa jak owczarek niemiecki, husky, a nawet zwinnego, skocznego boksera przeskoczenie takiego ogrodzenia jest możliwe. Plus można przyznać, za odpowiednie wejścia/furtki na wybieg - czyli przez tzw. śluzy, które zabezpieczają przed przypadkowym wyjściem czy wejściem na ów teren. Jest też duży widoczny i dość sensownie rozpisany regulamin (podgląd) oraz kosze z dystrybutorami woreczków na psie odchody. Dodatkowo wybieg jest wyposażony w altankę, pod którą można się spotkać gdy zaskoczy nas deszcz, kilka ławek, koszy, leżące spore konary drew na które psiaki mogą wskakiwać, słupki do slalomu, oraz betonowe "psie pisuary", oraz latarnie. Ogrodzony teren do biegania dla psiaków to powierzchnia 2500 mkw. Nie jest to szczyt marzeń, ale można uznać, za odpowiednie minimum. Podobno świeżo po otwarciu wybieg świecił pustkami i ciężko było o towarzystwo do zabawy dla psa. Gdy ja odwiedziłam to miejsce, niecały miesiąc później, w sobotnie piękne popołudnie (około godziny 16:00) na wybiegu hasało około 10 psiaków, (w tym jeden golden, jeden bokserek oraz pozostałe mniejsze czworonogi). Nawierzchnia to głównie trawa i żwir. Co prawda dla Tesli nie ma to większego znaczenia, ale podobno niektórym mniejszym łapkom te drobne kamyczki przeszkadzają. Ja osobiście nie jestem zwolenniczką umieszczania przeszkód do agility na wybiegu. Uważam, że jeśli już mają być takie atrakcje to w osobnej strefie przeznaczonej stricte do ćwiczeń, a nie zabierając przestrzeń do biegania. Tak samo nie widzę tak naprawdę większego sensu w stawianiu ławek, bowiem według mnie właściciel powinien stale nadzorować zabawę swojego psa. Może nie musi biegać razem z nim ale być wystarczająco blisko. Te pieniądze powinny zostać przeznaczone na przygotowanie większego terenu oraz wyższego ogrodzenia. Dodatkowo w miejscu gdzie psiaki szaleją i dużo biegają zdecydowanie przydałby się kranik z doprowadzoną wodą + 2 lub 3 tanie, plastikowe miski. Przydatnym rozwiązaniem byłaby roślinność okalająca ogrodzenie, która zasłaniałaby rozpraszające dziejące się poza wybiegiem (takie rozwiązanie jest na jednym krakowskich wybiegów) Muszę przyznać, że tego dnia na wybiegu panowała naprawdę przyjemna atmosfera, zarówno wśród psiaków jak i pomiędzy właścicielami. Mam wrażenie, że w centrum miasta łatwiej spotkać odpowiedzialnych psiarzy, którym zależy na własnych pupilach. To nie są osoby, które często można spotkać w blokowiskach, wyprowadzające swojego psa na krótkie siku i nie dbających o odpowiednią socjalizację czworonogów. Nowo otwarty wybieg przy Ogrodzie Krasińskich nie jest idealny, ale bardzo dobrze, że chociaż taki powstał. Warszawiacy mają możliwość nauczyć się korzystania z takich obiektów, nabierać doświadczenie i przekonać się co jeszcze warto poprawić. Mam nadzieje, że władze miasta przekonają się jak bardzo potrzebne są profesjonalne wybiegi i wkrótce powstaną kolejne, lepsze. Oczywiście wolałabym mieć na większy wybieg, 15 min spacerem od domu, ale na szczęście do Ratusza Arsenał mam jeden bezpośredni autobus lub około 15 min jazdy autem. Przy temperamencie Tesli i zamiłowaniu do zabawy z innymi psiakami bywanie na wybiegu jest jej bardzo potrzebne, a dla mnie to swoboda, że mogę ją puścić w bezpiecznym miejscu, gdzie nie wybiegnie na ruchliwą ulicę i nikt nie będzie miał nic przeciwko widząc biegającej jej luzem. Bardzo chętnie będę regularnie odwiedzać ten wybieg. Koszt wybudowania takiego wybiegu to podobno 110 tys. zł więcej możecie przeczytać na: www. Psiarze pozwali miasto do sądu. Chcą wstępu do Ogrodu Krasińskich}