Niestety, grzybica to przypadłość częsta, szczególnie wśród świnek kupionych w sklepie lub przygarniętych od nieodpowiedzialnych przypadku świnek morskich grzybicę wywołują najczęściej dermatofity Trichophyton mentagrophytes v. mentagrophytes i jemu pokrewne, rzadziej Microsporum canis. U ludzi grzybicę powoduje ten sam rodzaj dermatofitów, więc jak najbardziej możliwe jest zarażenie się człowieka od świnki. Do czasu wyleczenia zwierzątka nie należy chorej świnki nadmiernie głaskać i tulić, natomiast trzeba zachować wszelkie środki ostrożności - myć często ręce lub nosić jednorazowe rękawiczki oraz stosować środki odkażające. Czynniki sprzyjające zakażeniu grzybicą to wszelkiego rodzaju osłabienie układu immunologicznego: stres, nadmierne zagęszczenie klatek, niewłaściwa dieta, upał, wilgotność, podatny wiek - osobniki młode, stare i samice w ciąży, istniejące już zakażenia pasożytami (świerzb, wszoły) oraz jest chorobą zaraźliwą i długotrwałą, a jej leczenie może trwać miesiąc lub dłużej. Zwierzę może się zarazić od innego chorego osobnika albo przez spory w zakażonym inkubacji in vivo wynosi od 7 do 14 dni, natomiast zarodniki mogą przetrwać nawet latami, dlatego konieczne jest odkażanie pomieszczeń i wszystkich przedmiotów, jakie miały kontakt z chorymi zwierzętami, oraz odizolowanie chorych drewniane należy od razu wyrzucić, gdyż bardzo trudno je skutecznie dezynfekcji można stosować wybielacze typu Ace, Domestos, etc. Objawy grzybicy to łysiejące, swędzące, łuszczące się obszary skóry, najczęściej z początku na pyszczku, przy nosie i koło uszu. Mogą również pojawić się od razu na grzbiecie, bokach i łapkach, szczególnie podczas upałów. Skóra na obszarach zakażonych jest pokryta strupkami i grudkami ropy, futro często jest pozlepiane w "kolce", z chorobowo zmienionej skóry może ciec osocze. W wyniku zakażenia grzybem włosy stają się matowe i kruche. Często łamią się tuż nad skórą, jakby zostały wystrzyżone, tworząc wyraźne łysinki z zaczerwienieniami i strupkami wśród resztek sierści. Grzybicę wywołaną przez Trichophyton mentagrophytes nazywa się z tego powodu także grzybicą strzygącą. Do badań pobiera się zeskrobiny skóry i włosy, następnie wykonuje hodowlę posiewu z zeskrobiny oraz badanie mikroskopowe w poszukiwaniu grzybów i ich zarodników. Wykonuje się także badanie w świetle lampy Wooda, która wykrywa fluorescencję Microsporum canis, ale tylko w przypadku mniej więcej połowy szczepów tego grzyba. Z tego powodu badania świnek pod lampą nie są szczególnie wiarygodne i względu na podobieństwo początkowych objawów do świerzbu oraz fakt, że nierzadko oba schorzenia występują jednocześnie, zaleca się najpierw podanie środków przeciwko świerzbowi, aby szybko pozbyć się potencjalnych pasożytów, a w przypadku nieustępowania objawów, kontynuację leczenia grzybicy. Leczyć należy zarówno zwierzęta z objawami choroby, jak i te, które miały z nimi kontakt, jako potencjalnych nosicieli bezobjawowych. Podaje się leki zarówno do stosowania zewnętrznego - maści, szampony - jak i wewnętrznego. Może być konieczne wygolenie sierści z okolic chorobowo zmienionych, a w przypadku zakażeń bakteryjnych i ran, stosowanie także leków antybakteryjnych, np. maści z środki to np. Clotrimazol, Mikonazol, Terbiderm, Daktarin, Lamisilatt, Imaverol, Nizoral lub inne. Weterynarz może zapisać także leki ogólnoustrojowe, np.: ketokonazol w dawkach od 10 do 40 mg na kg wagi ciała dziennie, lub lufenuron (Program) w dawkach od 30 mg na kg wagi ciała do 90 mg/kg. Lufenuron należy podawać w tłuszczu, np. 1cc oleju lnianego, gdyż kumuluje się on w tłuszczu i dopiero stamtąd jest wchłaniany. Lufenuron jako środek blokujący rozwój chityny, był do niedawna stosowany jako preparat przeciwko pchłom, jednak doskonale nadaje się do zwalczania grzybów, których ścianki komórkowe zbudowane są właśnie z Grzybicę u kotów i psów często leczy się gryzeofulwiną, silnym antybiotykiem przeciwgrzybiczym, którego nie należy podawać świnkom morskim!Zapobieganie grzybicy polega na natychmiastowym tępieniu pasożytów, utrzymywaniu właściwej wilgotności powietrza i podłoża, ogólnym dbaniu o dobry stan zdrowia dermatofitoz występują jeszcze drożdżyce, czyli kandydozy. Jest to najczęściej zakażenie pospolitym, zwykle saprofitycznym drożdżakiem Candida albicans, który jednak staje się dokuczliwy w sytuacji, gdy organizm jest osłabiony, najczęściej po kuracji antybiotykowej. Jest to typowa mykoza to biały, serowaty nalot na błonach śluzowych pyszczka (to samo schorzenie u niemowląt ludzkich nazywane jest pleśniawką lub aftami) lub na narządach mogą także dawać się we znaki w przewodzie pokarmowym, co skutkuje wzdęciami i smarowanie Aftinem, nystatyną w płynie lub innymi lekami zaleconymi przez weterynarza, uzupełnienie naturalnej flory bakteryjnej za pomocą preparatów Lakcid, Trilac lub Bio-Lapis. Bio-Lapis jest probiotykiem zawierającym elektrolity, witaminy, enzymy i kultury bakterii Enterococcus faecium, szczególnie polecanym dla gryzoni i królików przy problemach poczytać więcej o dermatofitozach u świnek morskich polecamy odwiedzić stronę Opracowanie: kimera

Najczęściej weterynarze zalecają maści skórne i antybiotyki, które skutecznie zwalczają grzybicę u świnek morskich. Stosowane środki to np. Clotrimazol, Mikonazol, Terbiderm, Daktarin, Lamisilatt, Imaverol i Nizoral. Jeśli u naszej świnki morskiej zostanie stwierdzona grzybica powinniśmy również szczególnie zadbać o jej otoczenie.

Ponadto wpływ na to, ile będzie żyła nasza świnka, ma odpowiednio przystosowana klatka. W przypadku świnek morskich należy wystrzegać się przede wszystkim klatek piętrowych. Są to gryzonie, których życie toczy się blisko ziemi i nie próbujmy tego zmieniać. Upadek zwierzaka z piętra klatki może okazać się tragiczny w skutkach.

Oznaki strachu i niepokoju u świnek morskich. Spraw, by twoja świnka morska była mniej przerażająca, oswajając ją. Smakołyki dodają świnkom morskim pewności siebie i sprawiają, że są mniej lękliwe. Mały towarzysz może sprawić, że twój gryzoń będzie mniej bojaźliwy. Spraw, by świnka morska była mniej przerażająca: czas