Obywatelskich wniesionej od postanowienia Sądu Rejonowego w M. utrzymującego w mocy postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej w M. o umorzeniu postępowania przygotowawczego. Tym ostatnim rozstrzygnięciem z dnia 23 grudnia 2014 r., w sprawie sygn. akt (…), prokurator zatwierdził postanowienie o umorzeniu
Sygn. akt II Cz 11/16 P O S T A N O W I E N I E Dnia 9 grudnia 2016 rokuSąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczyw składzie następującym: Przewodniczący: SSO J (ref.) Sędziowie: SSO B SSO Bpo rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2016 roku w Białymstokuna posiedzeniu niejawnymsprawy egzekucyjnej z wniosku wierzycieli Edyty, ABC R Sp. z w Bydgoszczy, Skarbu Państwa - Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w Warszawie, Andrzeja C, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mońkach, Intrum Iustitia Debt Fund 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego, Komornika Sądowego J przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku, Edwarda B, HTE B Sp. z , Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Białymstoku i Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku Zastępcę Asesora Magdę M-Tz udziałem dłużnika Elżbiety S o świadczenie pieniężnena skutek zażalenia dłużnika od postanowienia Sądu Rejonowego w Białymstokuz dnia 19 sierpnia 2016 r. sygn. akt II Co 24/14 p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie. UZASADNIENIE Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku udzielił przybicia własności nieruchomości oznaczonej numerem 329/4 o powierzchni 1,7647 ha zabudowanej dwukondygnacyjnym budynkiem głównym z częściowym podpiwniczeniem o charakterze usługowym i konstrukcji murowanej w zabudowie wolnostojącej o łącznej powierzchni użytkowej m2, budynkiem gospodarczym w stanie surowym o powierzchni 120 m2 i budynkiem gospodarczym o powierzchni 44 m2, położonej w miejscowości Szpakowo 4, gmina Jaświły, powiat moniecki, województwo podlaskie, dla której w Sądzie Rejonowym w Białymstoku prowadzona jest księga wieczysta BI1B//00126189/5, na rzecz wierzyciela egzekwującego w sprawie sygn. akt JO Km /12 Andrzeja C, przejmującego wyżej wymienioną nieruchomość na własność w trybie art. 984 § 1 za cenę dwóch trzecich części sumy oszacowania, tj. kwotę zł, na podstawie wniosku o przejęcie nieruchomości na własność z dnia 29 lipca 2015 roku. Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła dłużniczka Elżbieta S zaskarżając orzeczenie w całości. Skarżąca zarzuciła rozstrzygnięciu:1) nieprawidłowe i niewyczerpujące ustalenie kręgu uczestników przedmiotowego postępowania; 2) nie doręczenie wszystkim uczestnikom postępowania odpisów wniosku Andrzeja C o przejęcie nieruchomości na własność z dnia 29 lipca 2015 roku;3) naruszenie praw skarżącej poprzez brak możliwości zaspokojenia wierzycieli;4) naruszenie praw pozostałych wierzycieli skarżącej poprzez uniemożliwienie ich zaspokojenia;5) rażące naruszenia przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 roku o kształtowaniu ustroju rolnego, mianowicie art. 2a poprzez przeniesienie własności nieruchomości w drodze czynności sądowej na osobę niespełniającej wymagań w ustawie tej podstawie skarżąca domagała się:1) uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia;2) w przypadku stwierdzenia nieważności postępowania o uchylenie wszystkich czynności dotkniętych nieważnością;3) zawieszenie dalszych czynności egzekucyjnych wierzycieli egzekwujących do czasu rozstrzygnięcia przedmiotowego zażalenia4) zasądzenie od wierzycieli egzekwujących na rzecz skarżącej kosztów postępowania zażaleniowego. W odpowiedzi na zażalenie Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku Zastępca Asesor M M-T wniosła o jego oddalenie w Okręgowy zważył, co następuje: Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji, iż w okolicznościach niniejszej sprawy zostały spełnione przesłanki art. 984 § 1 uzasadniające przejęcie przedmiotowej nieruchomości na rzecz wierzyciela egzekwującego i hipotecznego w sprawie JO Km 7257/12 Andrzeja C, a w dalszej kolejności uprawniające do udzielenia przybicia na jego rzecz zgodnie z art. 989 do art. 984 § 1 jeżeli również na drugiej licytacji nikt nie przystąpi do przetargu, przejęcie nieruchomości na własność może nastąpić w cenie nie niższej od dwóch trzecich części sumy oszacowania, przy czym prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu oraz współwłaścicielowi. Z kolei art. 989 stanowi, iż w sytuacji, gdy przejęcie nieruchomości na własność ma nastąpić po niedojściu do skutku drugiej licytacji, sąd udzieli przybicia na rzecz przejmującego nieruchomość po wysłuchaniu wnioskodawcy oraz uczestników, jeżeli stawią się na posiedzenie. Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy wskazać, iż nikt nie przystąpił do drugiej licytacji działki zabudowanej oznaczonej numerem 329/4 i chociaż dwie osoby wpłaciły rękojmię, to jedna z nich nie stawiła się na licytację, a druga oświadczyła, iż odstępuje od licytacji. Z kolei Andrzej C jako wierzyciel egzekwujący i hipoteczny był osobą uprawnioną do złożenia wniosku o przejęcie nieruchomości na własność i stosowny wniosek złożył w terminie dołączając do niego potwierdzenie wpłaty rękojmi. W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy udzielił przybicia na rzecz przejmującego nieruchomość po uprzednim wysłuchaniu wnioskodawcy oraz uczestników, które miało miejsce w dniu 20 listopada 2015 roku. Odnosząc się do zarzutów sformułowanych przez skarżącą w zażaleniu należy stwierdzić, iż są one nieuzasadnione. Co do zarzucanego niedoręczenia przez Sąd uczestnikom postępowania egzekucyjnego wniosku Andrzeja C o przejęcie nieruchomości na własność z dnia 29 lipca 2015 roku, to brak jest w tym zakresie ustawowego obowiązku. Z art. 984§ 2 wynika, że wniosek o przejęcie nieruchomości wierzyciel powinien złożyć sądowi w ciągu tygodnia po licytacji, składając jednocześnie rękojmię, chyba że ustawa go od niej zwalnia. Z kolei zgodnie z § 3 powołanego przepisu jeżeli kilku wierzycieli składa wniosek o przejęcie, pierwszeństwo przysługuje temu, kto zaofiarował cenę wyższą, a przy równych cenach - temu, czyja należność jest Okręgowy stwierdza ponadto, iż wydanie zaskarżonego postępowania nie narusza praw skarżącej ani praw wierzycieli poprzez brak możliwości zaspokojenia wierzycieli w procesie restrukturyzacyjnym. Trzeba zaznaczyć, iż Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie VIII GR 13/16 mocą postanowienia z dnia 12 października 2016 roku otworzył przyspieszone postępowanie układowe dłużnika Elżbiety S prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Elżbieta S Dom opieki nad osobami starszymi Z, Catering S (k. 254). Następnie na mocy postanowienia z dnia 2 listopada 2016 roku w sprawie VIII GRp 5/16 Sędzia Komisarz Sądu Rejonowego w Białymstoku na podstawie art. 260 ust. 2 ustawy z dnia 15 maja 2015 roku prawo restrukturyzacyjne ( z 2015 rpoku, poz. 978 ze zm.) zawiesił na okres trzech miesięcy postępowania egzekucyjne prowadzone wobec dłużnika Elżbiety S m. in. przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku Zastępcę Asesor w sprawie Km 7257/12. W tym stanie rzeczy postępowanie egzekucyjne w niniejszej sprawie jest zawieszone na okres trzech miesięcy, co oznacza, iż nie mogą być podejmowane kolejne czynności egzekucyjne. Wymaga natomiast podkreślenia, że zawieszenie postępowania nie wpływa na już dokonane czynności, chyba że sąd uzna za celowe ich uchylenie, przy czym nie dotyczy to jednak zajęcia. Zgodnie z art. 821 § 2 jeżeli dłużnik zabezpieczy spełnienie swego obowiązku, sąd może uchylić dokonane czynności egzekucyjne, z wyjątkiem zajęcia. W ocenie Sądu Okręgowego bezzasadny pozostaje też zarzut Elżbiety S co do naruszenia zaskarżonym postanowieniem przepisu art. 2a ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 roku o kształtowaniu ustroju rolnego ( 2012, poz. 803 ze zm.), poprzez udzielenie przybicia własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz osoby, która nie spełnia wymagań określonych w powołanej ustawie. Należy stwierdzić, iż skarżona czynność pozostaje poza dyspozycją powyższego przepisu. Udzielenie przybicia nie powoduje bowiem przeniesienia prawa własności nieruchomości. Skutek ten następuje dopiero w wyniku uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości, które zgodnie z art. 999 § 1 przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest przy tym tytułem wykonawczym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości i opróżnienia znajdujących się na tej nieruchomości pomieszczeń bez potrzeby nadania mu klauzuli należy też zaznaczyć, że bez znaczenia dla oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia pozostaje stanowisko skarżącej, w którym kwestionuje ona wysokość ceny, za którą nastąpiło przejęcie nieruchomości. Należy zaznaczyć, iż zaoferowana przez wierzyciela egzekwującego Andrzeja C cena spełnia wymogi art. 984 § 1 równa jest bowiem kwocie dwóch trzecich części sumy oszacowania. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 385 w zw. z art. 397 § 2 i art. 13 § 2 oddalił zażalenie jako bezzasadne. zażalenie na postanowienie w sprawie egzekucyjnej prawnik Białystok cennik porad prawnych w sprawach egzekucyjnych pomoc prawna adwokat Białystok cena usługi pomoc w prowadzeniu spraw egzekucyjnych kancelaria adwokacka w Białymstoku
Apelację od postanowienia sądu rejestrowego należy wnieść do sądu okręgowego, za pośrednictwem sądu, który wydał zaskarżone postanowienie. Termin na wniesienie apelacji wynosi 2 tygodnie od dnia doręczenia uczestnikowi postanowienia wraz z uzasadnieniem (chyba, że po jego ogłoszeniu zrzekł się doręczenia- wtedy termin biegnie
Kamil B. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od Izby Celnej w W. kwoty ponad 4,9 tys. zł. Sąd Rejonowy w W. obciążył stronę pozwaną kosztami procesu w całości, a szczegółowe ich wyliczenie pozostawił referendarzowi sądowemu. Orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania wydał asesor Sądu Rejonowego w W. Pozwany wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. Sąd Okręgowy przy rozpoznawaniu zażalenia dostrzegł zagadnienie prawne budzące poważną wątpliwość, a mianowicie: „Czy od orzeczenia asesora sądowego, który w okresie przed powierzeniem obowiązków sędziego w trybie przewidzianym w art. 106i § 7 i 8 PrUSP – na podstawie art. 106i § 10 w zw. z art. 2 ust. 2a PrUSP wykonuje zadania z zakresu ochrony prawnej, inne niż wymiar sprawiedliwości wskazane w art. 2 § 2 PrUSP przysługuje na podstawie art. 394 § 1 KPC zażalenie do sądu II instancji czy też skarga, o której mowa w art. 39822 § 1 KPC?”. W uzasadnieniu wskazano, że zadania z zakresu wymiaru sprawiedliwości asesorzy sądowi mogą wykonywać dopiero po powierzeniu im pełnienia obowiązków sędziego w trybie przewidzianym w art. 106i § 7 i 8 PrUSP, czyli po uzyskaniu tzw. votum. Asesor sądowy do czasu upływu miesięcznego terminu na złożenie sprzeciwu przez Krajową Radę Sądownictwa albo uchylenia uchwały Krajowej Rady Sądownictwa wyrażającej sprzeciw, wykonuje wyłącznie zadania z zakresu ochrony prawnej, inne niż wymiar sprawiedliwości, które należą do obowiązków referendarzy sądowych i starszych referendarzy sądowych. Jak wskazano w uzasadnieniu pytania prawnego, ustawy procesowe nie uzależniły orzeczenia od rodzaju sprawy – z zakresu wymiaru sprawiedliwości i z zakresu ochrony prawnej, lecz od kryterium podmiotowego – orzeczenia referendarzy sądowych oraz orzeczenia sądu. W myśl art. 394 § 1 KPC na postanowienia sądu I instancji kończące postępowanie w sprawie oraz postanowienia wymienione w pkt 1–12 tego przepisu przysługuje zażalenie do sądu II instancji. Zgodnie zaś z art. 39822 § 1 KPC na orzeczenia referendarza sądowego, co do istoty sprawy, oraz na orzeczenia kończące postępowanie, jak również na orzeczenia, o których mowa w art. 394 § 1 pkt 1, 2, 4 i 5–9, przysługuje skarga, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Na gruncie ustaw procesowych nie ma miejsca na trzeci rodzaj orzeczenia. Zdaniem Sądu Okręgowego można przyjąć, że orzeczenia wydawane przez asesorów sądowych, którym nie powierzono obowiązków sędziego, należy traktować jak orzeczenia referendarzy sądowych, co oznacza wprost, że w miejsce środków odwoławczych (apelacji, zażalenia) przysługuje na nie skarga. Do wniosku takiego prowadzi przyjęcie, że zażalenie jako środek zaskarżenia przysługuje tylko wówczas, gdy decyzja została podjęta w ramach sprawowania wymiaru sprawiedliwości, a te zadania wykonują wyłącznie sędziowie oraz asesorzy sądowi – ale od momentu, w którym następuje powierzenie im obowiązków sędziego. Przy takiej wykładni zakresu zadań wykonywanych przez asesora sądowego, których datą graniczną są zdarzenia określone w art. 106i § 8 PrUSP, można uznać, że do czasu rozpoczęcia wykonywania zadań z zakresu wymiaru sprawiedliwości od decyzji podejmowanych przez asesora sądowego w ramach zadań z zakresu ochrony prawnej, innych niż wymiar sprawiedliwości, właściwy środek zaskarżenia stanowi skarga na orzeczenie referendarza sądowego na podstawie art. 39822 § 1 KPC. Uzasadnione może być również stanowisko, zgodnie z którym orzeczenia wydawane przez asesorów sądowych, którym nie powierzono obowiązków sędziego, należy traktować jak orzeczenia sądu, co oznacza wprost, że przysługującymi od nich środkami odwoławczymi są zażalenia i apelacje lub inne środki przewidziane przez ustawy procesowe (np. sprzeciw od nakazu zapłaty). Żaden z przepisów PrUSP dotyczących asesorów sądowych nie odwołuje się do regulacji dotyczących referendarzy sądowych. Sąd może wydawać orzeczenia zarówno w zakresie wymiaru sprawiedliwości, jak i ochrony prawnej. W składzie sądu może brać udział zarówno sędzia, jak i asesor sądowy. Skoro asesor sądowy nie jest referendarzem, to może orzekać wyłącznie jako członek składu sądu – w sprawach, w których zgodnie z art. 2 § 1a lub zgodnie z art. 2 § 2a PrUSP ma prawo orzekać, a zatem przed uzyskaniem votum – tylko w sprawach z zakresu ochrony prawnej. Sąd zaznaczył, że zgodnie z ustawami procesowymi od orzeczenia sądu przysługują inne środki odwoławcze niż od orzeczenia referendarza sądowego, niezależnie od tego, czy orzeczenie wydał sędzia, czy asesor sądowy. Sąd Najwyższy wskazał, że rodzaj środka zaskarżenia od orzeczenia z zakresu ochrony prawnej nie zależy od przedmiotu rozstrzygnięcia, ale od organu, który to orzeczenie wydał. Jeżeli orzeczenie takie (np. w przedmiocie kosztów procesu) wydał sąd, to zgodnie z art. 394 § 1 KPC przysługuje na nie zażalenie do sądu II instancji, a jeżeli wydał je referendarz sądowy – skarga do sądu, w którym wydano to orzeczenie (art. 39822 § 1 KPC). Sąd Najwyższy uznał, że z wykładni art. 39822 i 39823 KPC nie wynikają jakiekolwiek racje dla poszerzenia podmiotowego (o orzeczenia wydawane przez asesora sądowego przed uzyskaniem votum ) zakresu zaskarżalności orzeczeń skargą na orzeczenie referendarza sądowego. Asesor sądowy przed powierzeniem mu czynności sędziego nie traci swojego statusu i nie staje się „dublerem kompetencyjnym” referendarza sądowego, bo inna jest jego pozycja ustrojowa, a żaden przepis nie wyposaża go w tym okresie w kompetencje referendarza. W związku z tym orzeczenia wydawane przez asesora sądowego w okresie przed uzyskaniem votum ) będące realizacją zadań z zakresu ochrony prawnej nie mogą być traktowane jak orzeczenia referendarza sądowego. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że skoro asesor sądowy, także w okresie przed powierzeniem mu pełnienia obowiązków sędziego, nie jest referendarzem i brakuje jakiegokolwiek upoważnienia kompetencyjnego do takiego traktowania zadań wykonywanych przez niego w tym okresie, to może orzekać wyłącznie jako członek składu sądu – w sprawach, w których zgodnie z art. 2 § 1a lub zgodnie z art. 2 § 2a PrUSP ma prawo orzekać, a zatem przed uzyskaniem votum – tylko w sprawach z zakresu ochrony prawnej. Orzeczenia wydane w tych sprawach są zatem postanowieniami sądu, na które przysługuje zażalenie do sądu drugiej instancji (art. 394 § 1 KPC). Za takim stanowiskiem przemawia również wykładnia celowościowa przepisów stanowiących o kompetencjach asesorów sądowych. Niepożądane ustrojowo i proceduralnie byłoby wprowadzenie różnych środków odwoławczych od orzeczeń, które wydaje asesor sądowy jako organ wykonujący zadania z zakresu ochrony prawnej, czy też już jako członek składu orzekającego sądu po uzyskaniu votum. Wpływałoby to bowiem na brak przejrzystości procedur odwoławczych w sprawach, w których orzeka asesor sądowy. Zagadnienie to, zdaniem Sądu Rejonowego, jest sporne, gdyż dotychczasowe wypowiedzi Sądu Najwyższego na temat rozumienia pojęcia „rozpoznanie” były budowane na bazie wykładni nieobowiązującego art. 394(1) par. 2 k.p.c. WZORY DOKUMENTÓW: Zażalenie na postanowienie o odmowie zwolnienia od ponoszenia kosztów sądowych > Od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do sądu drugiej instancji. Apelację od wyroku sądu rejonowego rozpoznaje sąd okręgowy, a od wyroku sądu okręgowego jako pierwszej instancji - sąd apelacyjny. Rozpoznanie sprawy następuje w składzie trzech sędziów zawodowych. Postanowienia dotyczące postępowania dowodowego na posiedzeniu niejawnym wydaje sąd w składzie jednego sędziego. Apelacja jest środkiem odwoławczym służącym do zaskarżania orzeczeń sądu o charakterze merytorycznym, to jest rozstrzygających o istocie sprawy. Należą do nich: - wyroki końcowe, - wyroki częściowe, - wyroki wstępne, - wyroki łączne - wydane po połączeniu spraw do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia, - wyroki uzupełniające, wyroki zaoczne, jeżeli stroną wnoszącą środek zaskarżenia jest powód, - postanowienia rozstrzygające co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym, - wpis w księdze wieczystej oraz wykreślenie. Z tej kategorii wyłączone są postanowienia (wpis, wykreślenie), gdy rozstrzygnięcie co do istoty sprawy wydane zostało przez referendarza sądowego. Wówczas na orzeczenie referendarza sądowego przysługuje skarga. Apelacja może być wniesiona wyłącznie od wyroku (postanowienia co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym), nie zaś od jego uzasadnienia, i to orzeczenia istniejącego. Postanowienie o przyznaniu i cofnięciu zwolnienia od kosztów sądowych, o odmowie zwolnienia, o odrzuceniu wniosku o zwolnienie oraz o nałożeniu na stronę obowiązku uiszczenia kosztów i skazaniu na grzywnę, jak również postanowienie o ustanowieniu, cofnięciu ustanowienia, o odrzuceniu wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego oraz o skazaniu na grzywnę i nałożeniu na stronę obowiązku uiszczenia ich wynagrodzenia sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego. W dwuinstancyjnym postępowaniu sądowym kontroli apelacyjnej można poddać tylko rozstrzygnięcie, które wynika z orzeczenia sądu pierwszej instancji. Przy ocenie dopuszczalności apelacji istotne jest, czy sąd pierwszej instancji orzekł o całości żądania objętego wnioskiem. Zaskarżenie nieistniejącego rozstrzygnięcia nie jest dopuszczalne. Nie można oprzeć apelacji na zarzucie, że sąd nie orzekł o całości żądania strony. W takim wypadku stronie przysługuje wniosek o uzupełnienie orzeczenia lub prawo wystąpienia z odrębnym wnioskiem. Strona będzie zawsze miała interes prawny, gdy istnieje obiektywna potrzeba zmiany lub uchylenia orzeczenia w świetle obowiązujących przepisów, a także gdy strona uzyskała dla siebie orzeczenie nieuwzględniające jej żądań i wniosków. Legitymacja do wniesienia apelacji od wyroku przysługuje tylko stronie, której dotyczy ten wyrok, przez co należy rozumieć, że wyrok zawiera rozstrzygnięcie (pozytywne lub negatywne) o żądaniu, z którym ta strona wystąpiła (jako powód) lub które przeciwko niej zostało skierowane (jako pozwanemu). Współpozwanemu w procesie nie przysługuje prawo zaskarżenia wyroku w części oddalającej powództwo (w całości lub w części) w stosunku do pozostałego pozwanego także wówczas, gdy uwzględnienie powództwa (w całości lub w części) w stosunku do innego pozwanego mogłoby mieć wpływ na zakres odpowiedzialności tego skarżącego. Zaskarżenie wyroku w części oddalającej powództwo względem innych pozwanych może nastąpić tylko przez powoda. Współuczestnik (formalny lub materialny) nie jest nigdy legitymowany do zaskarżenia orzeczenia przeciwko innemu współuczestnikowi występującemu po tej samej stronie procesowej, choćby rozstrzygnięcie przez sąd odnośnie do tego drugiego współuczestnika oddziaływało na rozstrzygnięcie odnoszące się do niego. Termin wniesienia apelacji Apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. Jeżeli strona nie zażądała uzasadnienia wyroku w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do żądania uzasadnienia. Terminy uważa się za zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła apelację do sądu drugiej instancji. W takim wypadku sąd ten niezwłocznie przesyła apelację do sądu, który wydał zaskarżony wyrok. Sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Po doręczeniu apelacji stronie przeciwnej sąd pierwszej instancji przedstawia niezwłocznie akta sprawy sądowi drugiej instancji. Strona przeciwna może w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia apelacji wnieść odpowiedź na apelację wprost do sądu drugiej instancji. Odpowiedź na apelację jest pismem procesowym przygotowawczym, w którym strona przeciwna może podjąć obronę przeciwko zarzutom apelacji, podnieść własne zarzuty, złożyć własne wnioski. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym apelację jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji. Jeżeli dostrzeże braki, do których usunięcia strona nie była wezwana, zażąda ich usunięcia. W razie nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie apelacja ulega odrzuceniu. Wstrzymanie wykonania orzeczenia i zabezpieczenie W razie wniesienia skargi kasacyjnej, gdyby na skutek wykonania orzeczenia stronie mogła być wyrządzona niepowetowana szkoda, sąd drugiej instancji może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia do czasu ukończenia postępowania kasacyjnego lub uzależnić wykonanie tego orzeczenia - a w razie oddalenia apelacji także orzeczenia sądu pierwszej instancji - od złożenia przez powoda stosownego zabezpieczenia. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Zabezpieczenie może również polegać na wstrzymaniu wydania powodowi sum pieniężnych po ich wyegzekwowaniu od pozwanego lub na wstrzymaniu sprzedaży zajętego majątku. Do czasu upływu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wstrzymuje się z urzędu sprzedaż nieruchomości. Zmiana miejsca zamieszkania W razie wydania przez sąd drugiej instancji orzeczenia, od którego przysługuje skarga kasacyjna, strony i ich przedstawiciele mają obowiązek, do czasu upływu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, zawiadamiać sąd drugiej instancji o każdej zmianie miejsca zamieszkania. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku. na skutek zażalenia uczestnika postępowania na postanowienie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. akt I Co 1355/16. p o s t a n a w i a: I. zmienić zaskarżone postanowienie ten sposób, że wniosek oddalić i zasądzić od wnioskodawcy na rzecz uczestnika postępowania 120 zł kosztów postępowania; II. Zażalenie przysługuje na każde postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia. Poza postanowieniem o udzieleniu zabezpieczenia bądź o oddaleniu wniosku o zabezpieczenie, zaskarżalne są zatem także postanowienia o uchyleniu lub zmianie prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, czy postanowienia stwierdzające upadek zabezpieczenia lub oddalające wniosek o stwierdzenie upadku zabezpieczenia. Reforma zmodyfikowała zasady, wedle których rozpoznawany jest omawiany środek w sprawie zażalenia na postanowienie o zabezpieczeniu (rozumiane jako postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia bądź oddaleniu wniosku o zabezpieczenie) przebiega tak samo jak w stosunku do pozostałych, wspomnianych wyżej, kategorii postanowień (zobacz więcej: Paweł Wiśniewski: Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o na wniesienie zażaleniaTermin na wniesienie zażalenia wynosi tydzień liczony od:dnia doręczenia postanowienia z uzasadnieniem,dnia ogłoszenia postanowienia wydanego na posiedzeniu jawnym, jeśli sąd odstąpił od jego uzasadnienia,dnia doręczenia postanowienia bez uzasadnienia wydanego na posiedzeniu niejawnym, jeśli sąd odstąpił od jego o zabezpieczeniu wydane na posiedzeniu niejawnym podlegają doręczeniu przede wszystkim uprawnionemu, zaś obowiązanemu niektóre postanowienia nie są doręczane, albo doręcza je inny podmiot jak organ egzekucyjny przystępujący do wykonania zabezpieczenia czy sąd wieczystoksięgowy dokonujący wpisu ostrzeżenia wpisu w księdze zażaleniaZażalenie rozpoznaje sąd pierwszej instancji (sąd, który wydał zaskarżone postanowienie), orzekając w składzie trzech sędziów, niezależnie od tego w jakim składzie orzekał sąd, który wydał zaskarżone postanowienie. Z orzekania wyłączeni są przy tym z mocy prawa sędziowie, którzy brali udział w wydaniu zaskarżonego w sądzie pierwszej instancji nie można było utworzyć składu do rozpoznania zażalenia, zażalenie powinien rozpoznać sąd drugiej podlega rozpoznaniu na posiedzeniu zażaleniu, sąd orzeka postanowieniem, w którym może: oddalić zażalenieuchylić zaskarżone postanowieniezmienić zaskarżone być na bieżąco ze zmianami w prawie? Wypróbuj LEX Kancelarię Prawną w dostępie testowymZamów dostęp Wojciech Kowalskiproduct manager Działu Legal Jeżeli ustawa nie zwalnia od równoczesnego sporządzenia uzasadnienia, orzeczenie i zarządzenie doręcza się lub ogłasza wraz z uzasadnieniem. W wypadku określonym w art. 98 § 2 po ogłoszeniu postanowienia, na wniosek strony obecnej przy ogłoszeniu tego postanowienia, podaje się ustnie najważniejsze powody rozstrzygnięcia. W każdej sprawie cywilnej, która podlega rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Ważne jest, że sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania (głównego) lub w jego toku. Wybór zależy od strony. *** Nie masz czasu przeczytać całego wpisu? Zobacz nasze e-booki kancelarii, które możesz pobrać i przeczytać w wolnej chwili, w drodze do pracy, w drodze po dzieci, w podróży itp. *** Co do zasady udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona (w postępowaniu procesowym) lub uczestnik postępowania (w postępowaniu nieprocesowym), jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Wyjątkiem od tej zasady są sprawy z zakresu zabezpieczenia alimentów – w sprawach tych podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia. Czy wiesz co zrobić, gdy odbierzesz z sądu postanowienie o zabezpieczeniu w sprawie o alimenty? Sposób doręczenia postanowienia o zabezpieczeniu alimentów Często do kancelarii zgłaszają się osoby, które nie wiedzą co zrobić z otrzymanym postanowieniem o zabezpieczeniu roszczenia alimentacyjnego lub roszczenia o przyczynianie się do zaspokojenia potrzeb rodziny i zazwyczaj zaskoczone są takim obrotem spraw w małżeństwie lub między partnerami będącymi rodzicami. No cóż, bywa, życie pisze różne scenariusze. Bezpośrednie doręczenie takiego postanowienia wynika z tego, że w sprawach o alimenty sąd z urzędu, czyli sam z własnej inicjatywy, doręcza stronom odpis postanowienia o zabezpieczeniu. Takie postanowienie sądu zapada na posiedzeniu niejawnym, czyli bez udziału stron, oraz podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia. Zasady związane z zaskarżeniem postanowienia o zabezpieczeniu zmieniły się wraz z wejściem w życie tzw. dużej nowelizacji procedury cywilnej od dnia 7 listopada 2019 r. Obecnie na postanowienie sądu I instancji w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie, które rozpoznawane jest przez sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, ale w innym składzie. Jest to tzw. zażalenie poziome (w slangu prawniczym coraz częściej nazywane „poziomka” 🙂 ). Jeszcze do niedawna zażalenie było rozpoznawane przez sąd II instancji, którym w przypadku postanowienia sądu rejonowego był sąd okręgowy, a w przypadku sądu okręgowego był sąd apelacyjny. Teraz, gdy np. w sprawie o przyczynianie się do zaspokojenia potrzeb rodziny postanowienie o zabezpieczeniu wyda sąd rejonowy to też ten sąd będzie rozpoznawał zażalenie na to postanowienie. W sprawie o rozwód, gdy sąd okręgowy wyda postanowienie o zabezpieczeniu w zakresie alimentów na czas trwania postępowania, to zażalenie na takie postanowienie również rozpoznawał będzie sąd okręgowy. W obu przypadkach inny skład tego samego sądu rozpatrzy zażalenie. O alimentach w trakcie sprawy rozwodowej można przeczytać we wpisie współpracującej z kancelarią mec. Barbary Witeckiej „Czy mogę otrzymywać alimenty w trakcie trwania sprawy rozwodowej?„. Termin do wniesienia zażalenia wynosi obecnie co do zasady tydzień od dnia doręczenia postanowienia z uzasadnieniem (wyjątkiem jest tu sytuacja, gdy sąd odstępuje od uzasadnienia postanowienia i wtedy termin liczony jest inaczej). Nie można jednak zapominać, że sąd sam z własnej inicjatywy nie prześle obecnie uzasadnienia swojego postanowienia wydanego na posiedzeniu niejawnym. Dlatego trzeba złożyć i prawidłowo opłacić wniosek o uzasadnienie postanowienia zgłoszony w terminie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia. Chcę złożyć zażalenie i co dalej? W sprawach rodzinnych często dochodzi do udzielenia zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego (takim jest też roszczenie o przyczynianie się do zaspokojenia potrzeb rodziny wynikające z art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Może zdarzyć się, że w postanowieniu o zabezpieczeniu nałożony zostaje obowiązek zapłaty na rzecz żony, męża lub dzieci (do rąk matki albo ojca) dużej kwoty. Może okazać się, że zarobki nie pozwalają na zapłatę tak dużej kwoty lub powodować szkodę. Co można zrobić? Należy wraz z zażaleniem wnieść wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia do czasu rozstrzygnięcia zażalenia. To od sądu zależy, czy pozytywnie rozpatrzy taki wniosek. Warto o tym pamiętać, ponieważ postanowieniu o zabezpieczeniu roszczenia, które podlega wykonaniu w drodze egzekucji, sąd nadaje klauzulę wykonalności z urzędu. W praktyce oznacza to, że z takim postanowieniem uprawniona osoba może pójść do komornika i w drodze egzekucji komorniczej ściągać należności. Tak może być przy założeniu, że np. alimenty wynikające z postanowienia o zabezpieczeniu nie byłyby płacone dobrowolnie. Roszczenie odszkodowawcze Na pomoc osobom zobowiązanym do zapłaty należności w związku z wydaniem przez sąd postanowienia o zabezpieczeniu przychodzą przepisy procedury cywilnej. W przypadku gdy powództwo bądź wniosek oddalono lub postępowanie umorzono, można dochodzić od uprawnionego roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia. Innymi słowy – jeżeli np. w sprawie o rozwód, gdzie stroną inicjującą postępowanie była żona, zostało wydane postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia alimentacyjnego i powództwo oddalono, to mąż płacący na podstawie wydanego postanowienia o zabezpieczeniu należności, będzie mógł wystąpić z roszczeniem o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia. *** W ramach działalności kancelarii zajmujemy się prowadzeniem szeroko rozumianych spraw rodzinnych. W razie potrzeby udzielenia pomocy prawnej prosimy o kontakt. *** Przeczytaj więcej wpisów na blogu z zakresu prawa rodzinnego: Od 1 lipca 2019 r. świadczenie wychowawcze 500+ bez wymogu ustalenia alimentówJak prawnie dokonać uzgodnienia płciRozwód. Kiedy sąd orzeka o ustaniu małżeństwaBrak rozwodu pomimo faktycznego zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiegoKontakty z wnukamiTrybunał Konstytucyjny o opiniowaniu przez RODK Takie rozstrzygnięcie właściwie kończy postępowanie przygotowawcze. Na postanowienie sądu nie przysługuje Ci już zażalenie, pomimo tego, że jest to postanowienie kończące postępowanie w sprawie, a generalną zasadą jest, że takie postanowienia sądu są zaskarżalne, 2) uchylić postanowienie w całości lub części. W takim
Chodzi tutaj o: – wszelkie postanowienia zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa wyłącza zaskarżalność (art. 459 § 1 kodeksu postępowania karnego); – wszelkie postanowienia „co do środka zabezpieczającego” (art. 459 § 2 – postanowienie o zastosowaniu, jak i odmowie zastosowania takiego środka; – inne postanowienia niż wymienione wyżej w wypadkach przewidzianych w ustawie, wtedy gdy przepis szczególny tak stanowi (art. 459 § 2 np. w przedmiocie zawieszenia postępowania (art. 22 § 2 dotyczące właściwości sądu (art. 35 § 3 o umieszczeniu oskarżonego na obserwacji psychiatrycznej lub o jej przedłużeniu (art. 203 § 4 w przedmiocie środka zapobiegawczego (art. 252 § 2 i art. 254 w kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego (art. 550 § 3 postanowienia prokuratora w przedmiocie zabezpieczenia powództwa cywilnego wydanego na podstawie art. 69 § 1 i 2 o odmowie udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym (art. 159 postanowienia co do odtworzenia akt wydanego na podstawie art. 165 § 1 (art. 165 § 2 postanowienia o przesłuchaniu lub zezwoleniu na przesłuchanie osób zobowiązanych do zachowania tajemnicy adwokackiej, radcy prawnego, lekarskiej lub dziennikarskiej (art. 180 § 2 postanowienia o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych świadka wydanego na podstawie art. 184 § 1 (art. 184 § 5 – zarządzenia o podobnych do wymienionych wyżej wymogach, tj. zamykające drogę do wydania wyroku, dotyczące środka zabezpieczającego lub zaskarżalne z mocy przepisów szczególnych (art. 466 § 1 np. o odmowie przyjęcia wniosku o uzasadnienie wyroku (art. 422 § 3 o odmowie przyjęcia środka odwoławczego (art. 429 § 2 o zwrocie aktu oskarżenia do uzupełnienia braków formalnych (art. 337 § 2 zarządzenia dotyczącego kar porządkowych (art. 290 § 2 – wszelkie postanowienia i zarządzenia, ale wyłącznie w postępowaniu przygotowawczym i tylko dotyczące osób niebędących stronami, jeśli naruszają ich prawa lub interesy (art. 302 § 1 – czynności lub zaniechania czynności w wypadkach przewidzianych w ustawie, np. zażalenie na zatrzymanie (art. 246 § 1 na przeszukanie i zatrzymanie rzeczy (art. 236 § 1 niedoręczenie w terminie 6 tygodni od zgłoszenia zawiadomienia o przestępstwie zawiadomienia o wszczęciu lub odmowie wszczęcia dochodzenia lub śledztwa (art. 306 § 3 w zw. z art. 325a Zażalenie przysługuje stronom oraz osobie, której postanowienie, zarządzenie lub czynność bezpośrednio dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 459 § 3 Wnosi się je do organu, który wydał zaskarżoną decyzję w terminie zawitym 7 dni od jej ogłoszenia, a gdy przepis ustawy nakazuje doręczyć odpis – od daty doręczenia. Uzasadnienie postanowienia sporządza się wraz z postanowieniem (art. 98 § 1 a zarządzenia uzasadnia się z urzędu, gdy podlegają zaskarżeniu (art. 99 § 2 Osoba niebędąca stroną, uprawniona do wniesienia zażalenia, może korzystać z pomocy pełnomocnika, jeżeli wymagają tego jej interesy w toczącym się postępowaniu (art. 87 § 2 Jeżeli zażalenie odnosi się do postanowienia (zarządzenia) kończącego postępowanie, a jest sporządzone przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika, dołącza się odpowiednią liczbę odpisów (jak w przypadku apelacji) dla osób, których dotyczy zaskarżona decyzja. Należy podkreślić, że złożenie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego orzeczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wyjątek stanowi zażalenie na karę porządkową aresztowania (art. 290 § 3 Odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia nie wymaga uzasadnienia (art. 462 § 2 Zażalenie jest rozpoznawane przez sąd na posiedzeniu. Strony, obrońcy, pełnomocnicy i inni zainteresowani uczestnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu odwoławczego, w przypadku gdy rozpoznaje on zażalenie na postanowienie kończące postępowanie, na postanowienie o zatrzymaniu, na postanowienie, przy wydawaniu którego w I instancji podmiotom tym przysługiwało prawo do udziału w posiedzeniu sądu (art. 464 § 1 Prawo do udziału w posiedzeniu sądu rozstrzygającego kwestię w I instancji przysługuje również do posiedzeń: – poprzedzających zastosowanie środka zapobiegawczego oraz przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania (art. 249 § 3 i 5 – przewidzianych w sprawach wymienionych w art. 339 § 1 i 3 pkt 1, 2 i 6 (art. 339 § 5 tj.: a) gdy prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających, w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania, b) gdy akt oskarżenia zawiera wniosek z art. 335 c) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego środka przymusu; – w kwestii przepadku przedmiotu poręczenia (art. 270 § 2 i w przedmiocie odtworzenia akt (art. 164 – w kwestii umorzenia i zastosowania środka zabezpieczającego (art. 354 pkt 2 – w kwestii uzupełnienia wyroku o pewne rozstrzygnięcia (art. 420 § 3 – w kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego (art. 550 § 2 – w kwestii wznowienia prawomocnie zakończonego procesu (art. 544 § 3 – w przedmiocie wniosku państwa obcego o ekstradycję (art. 603 § 1 i 2 – w przedmiocie wykonania europejskiego nakazu aresztowania (art. 607l § 1 i 3 Osobę uprawnioną do udziału w posiedzeniu, czy to z mocy prawa, czy też w wyniku zgody sądu, należy powiadomić o czasie i miejscu takiego posiedzenia (art. 117 W trakcie posiedzenia strony mogą składać wnioski, oświadczenia i przedstawiać swoją argumentację, a także możliwe jest zwrócenie uwagi sądu na dostrzeżone uchybienia, które mogą powodować ewentualną potrzebę rozpoznania środka poza granicami zaskarżenia. Zasadą jest, że organem odwoławczym od zaskarżalnych rozstrzygnięć prokuratora jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 465 § 2 Wyjątkami od tej zasady są sytuacje, gdy według przepisów – organem odwoławczym pozostaje sąd, ale inny niż właściwy do rozpoznania sprawy, np. zażalenie na prokuratorskie postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia służy do SR miejsca prowadzenia postępowania (art. 293 § 3 zażalenie na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego (art. 252 § 2 Z kolei na zatrzymanie zarządzone przez prokuratora w celu doprowadzenia osoby podejrzanej (art. 247 zażalenie przysługuje do SR miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania przygotowawczego; – organem odwoławczym jest prokurator nadrzędny nad tym prokuratorem, który wydał zaskarżone rozstrzygnięcie. Chodzi tutaj o zażalenie na umorzenie postępowania przygotowawczego z uwagi na prywatnoskargowy charakter czynu i brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu (art. 465 § 2a – organem odwoławczym jest prokurator bezpośrednio przełożony nad tym, który wydał rozstrzygnięcie lub dokonał czynności. Dotyczy to zażaleń na odmowę udostępnienia akt oraz zażaleń na postanowienia, zarządzenia i inne czynności prokuratora podejmowane w trakcie postępowania przygotowawczego; – zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów wydane w postępowaniu przygotowawczym kierowane jest do prokuratora nadrzędnego lub prokuratora właściwego do sprawowania nadzoru. W przypadku gdy ten się do niego nie przychyli, to przekazuje je do sądu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 626a Zgodnie z dyspozycją art. 465 § 3 i art. 466 § 1 zażalenie na postanowienia i zarządzenia nieprokuratorskiego organu postępowania przygotowawczego rozpoznaje prokurator nadzorujący dane postępowanie. Z kolei na postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw (które obecnie nie wymaga zatwierdzenia przez prokuratora – art. 325e § 2 zażalenie składane jest do prokuratora nadzorującego, a w sytuacji gdy ten się do niego nie przychyla, musi przekazać je do sądu. Zgodnie z postanowieniem SN z r., jeżeli w postępowaniu złożonym pod względem podmiotowym wpłyną zażalenia na decyzje, które rozstrzygają wobec poszczególnych oskarżonych identyczne kwestie, to wprawdzie zaskarżone decyzje mają charakter odrębny i samoistny, ale postępowanie zażaleniowe może zostać przeprowadzone jako jedno postępowanie złożone pod względem podmiotowym. Dlatego też instancja odwoławcza może łącznie rozpoznać zażalenia przeciwko tym różnym decyzjom. Przepisy dotyczące rozpoznawania zażaleń na postanowienia i zarządzenia stosuje się również do rozpatrywania zażalenia na czynności lub zaniechanie czynności, o ile ustawa przewiduje możliwość zaskarżenia (art. 467 § 1 Zażalenie przysługuje do prokuratora nadrzędnego lub prokuratora bezpośrednio przełożonego albo nadzorującego i tylko w przypadku zażalenia na zatrzymanie organem odwoławczym jest sąd – SR miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania (art. 246 § 2 Przy zażaleniach na czynności lub ich zaniechanie decyzja nie dotyczy uchylenia, zmiany lub utrzymania w mocy. Uznając zasadność zażalenia, organ odwoławczy stwierdza niezgodność czynności z prawem lub brak czynności i zarządza czynności w celu naprawienia skutków uchybienia oraz zapobieżenia podobnym uchybieniom oraz podejmuje inne przewidziane w ustawie środki (art. 467 § 2 22 października 2009 r. Senat RP zadecydował o tzw. dużej nowelizacji kodeksów : karnego, postępowania karnego, karnego wykonawczego oraz karnego skarbowego. Nowelizacja weszła w życie 8 czerwca 2010 r. (DzU z 2009 roku nr 206, poz. 1589) i znacznie zwiększyła dotychczasowe uprawnienia radców prawnych, jako pełnomocników w postępowaniu karnym. Obecnie, bez żadnych ograniczeń, pełnomocnikiem może być zarówno adwokat, jak i radca prawny. Ponadto radcom prawnym przyznano uprawnienia w zakresie sporządzenia i podpisania subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawach ściganych z oskarżenia publicznego. Istotną zmianą jest również uprawnienie radcy prawnego, bez względu na to, czyim jest pełnomocnikiem, do sporządzenia i podpisania apelacji od wyroku sądu okręgowego. Zmiana ta z pewnością spowoduje większą dostępność pomocy prawnej oferowanej przez profesjonalnych pełnomocników w postępowaniu karnym. Niezmienione pozostały natomiast ograniczenia dotyczące obrony oskarżonego. W dalszym ciągu takie uprawnienia posiadają jedynie adwokaci. Wielokrotnie powtarzanym argumentem ze strony środowiska adwokatów sprzeciwiających się rozszerzeniu tych uprawnień na radców prawnych jest fakt, że nie posiadają oni wystarczającej wiedzy z zakresu prawa karnego. Po to, by ułatwić radcom prawnym przyswojenie nowych zasad procedury karnej, w każdy czwartek w serwisie publikujemy fragmenty książki Ewy Targońskiej „Postępowanie karne dla radców prawnych". Autorka jest prokuratorem w stanie spoczynku, zajmuje się pracą naukową i dydaktyczną z zakresu prawa karnego i procedury karnej Fragment pochodzi z książki Ewy Targońskiej „Postępowanie karne dla radców prawnych”, Wydawnictwo Gaskor Sp. z Wrocław 2011 Więcej w serwisie: Postępowanie karne dla radców
Zgodnie z art. 426 § 1 k.p.k. od orzeczeń sądu odwoławczego oraz od orzeczeń wydanych przez Sąd Najwyższy nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wyjątki od tej zasady zostały unormowane w art. 426 § 2 k.p.k., który stanowi, że zażalenie do innego równorzędnego składu sądu odwoławczego przysługuje:
Sygn. akt …………………. Wartość przedmiotu zaskarżenia: 176 zł. Zażalenie powoda na postanowienie Sadu Rejonowego w ………………… zawarte wyroku z dnia …………………… , sygn. akt ………….. Zaskarżam orzeczenie wydane przez Sąd Rejonowy w ……………………. o kosztach sądowych, zawarte w ww. wyroku, które zostało doręczone w dniu ………………… i wnoszę o: 1. Zmianę zaskarżonego orzeczenia o kosztach i zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu w kwocie 176 zł 2. Zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania wynikającego z zażalenia według norm przepisanych, Uzasadnienie Sąd Rejonowy w ……………………… wyrokiem z dnia ………………………… rozstrzygnął spór o spłatę z tytułu ……………………. i z dochodzonej przez powoda kwoty 450 zł zasądził kwotę 430 zł, a koszty postępowania sądowego zniósł dla obydwu stron. Sąd pierwszej instancji niestety nie uwzględnił iż zasądzona na rzecz powoda suma została ustalona przez strony w czasie sporu, poprzez dokonanie wspólnego obrachunku należności za usługę …………………..… Art. 100 stanowi, że sąd kosztami procesu może obciążyć tylko jedną ze stron w przypadku częściowego uwzględnienia żądania pozwu, jeżeli określenie należnej sumy zależało od wzajemnego obrachunku. Wobec powyższego zażalenie uważa się za zasadne …………………….. podpis [kkstarratings]
Natomiast na wyrok sądu drugiej instancji uchylający wyrok sądu pierwszej instancji i przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego na podstawie art. 394 1 § 1 1 k.p.c. Podobnie zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienia sądu drugiej instancji odrzucające skargę
Zobacz: Rozdział 2. Zażalenie Wrocław, r Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział Gospodarczy za pośrednictwem, Sądu Rejonowego we Wrocławiu Powód: Jan Nowak ul. Kacza 12 Wrocław Wpis do ewidencji 123456 UM we Wrocławiu Pozwany: “INKA” ul. Kocia 12 we Wrocławiu Sgn. akt 123/aa/00 Wartość przedmiotu zaskarżenia: 222 zł. Zażalenie powoda na postanowienie Sadu Rejonowego we Wrocławiu zawarte w pkt 4 wyroku z dnia r., sgn. akt 123/aa/00 Zaskarżam orzeczenie Sądu Rejonowego we Wrocławiu o kosztach procesowych, zawarte w powyższym wyroku, doręczonym w dniu r., i wnoszę : 1. Zmianę zaskarżonego orzeczenia o kosztach i zasadzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu w kwocie 222 zł 2. Zasadzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych Uzasadnienie Sąd Rejonowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia r. rozstrzygnął spór o zapłatę należności za transport i z dochodzonej przez powoda kwoty 777 zł zasądził kwotę 776 zł a koszty postępowania zniósł wzajemnie. Sąd pierwszej instancji nie uwzględnił faktu, że zasądzoną na rzecz powoda kwotę strony ustaliły w czasie sporu, dokonując wspólnie obrachunku należności za usługi transportowe. Przepis art. 100 stanowi, że sąd może kosztami procesu obciążyć jedną ze stron w przypadku częściowego uwzględnienia żądania pozwu, jeżeli określenie należnej sumy zależało od wzajemnego obrachunku. Wobec powyższego zażalenie jest uzasadnione. ............................................../Jan Nowak/
Zażalenie przysługuje na postanowienia sądu: 1. o przeszukaniu lub zatrzymaniu rzeczy, 2. o zatwierdzeniu przeszukania lub zatrzymania rzeczy, 3. o niezatwierdzeniu przeszukania lub zatrzymania rzeczy, 4. w przedmiocie dowodów rzeczowych.
Postępowanie sądowe wiąże się z koniecznością uiszczenia kosztów związanych z procesem. Składa się na nie wiele pozycji: opłata sądowa, którą uiszcza powód wnoszący pozew do sądu, zwrot kosztów pełnomocnika strony, która wygrywa postępowanie, zwrot wydatków poniesionych przez sąd w toku postępowania (np. zaliczki na poczet opinii biegłych, koszty doręczeń korespondencji, koszty dojazdu świadków) i zwrot wydatków poniesionych w toku procesu przez stronę, która wygrywa postępowanie (np. zwrot kosztów sporządzenia opinii biegłych). Sąd dokonuje rozliczenia kosztów procesu w wyroku kończącym postępowanie. Stronie, która z różnych powodów jest niezadowolona z wydanego przez sąd rozstrzygnięcia, przysługuje prawo, aby wnieść zażalenie na koszty sądowe. Pobierz darmowy wzór pisma reklamacyjnego w formacie pdf i docx! Do pobrania: Wyroki i postanowienia, apelacje i zażalenie na koszty sądowe W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Kodeks postępowania cywilnego (kpc) wyróżnia dwa podstawowe rodzaje orzeczeń sądowych – wyroki oraz postanowienia. Ich rozróżnienie jest o tyle istotne, iż środek zaskarżenia i termin na jego wniesienie jest zależny od rodzaju orzeczenia. Wyroki wydawane są na końcu postępowania i rozstrzygają zarówno o istocie sprawy (np. czy powództwo o zapłatę określonej kwoty jest zasadne), jak i o kwestiach pobocznych (np. o kosztach sądowych). Postanowienia wydawane są co do kwestii, które wymagają rozstrzygnięcia w toku postępowania, lecz w takim przypadku wydanie postanowienia nie kończy procesu. Przykładem postanowień może być np. postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego albo postanowienie o obowiązku uiszczenia zaliczki na poczet koniecznej opinii biegłego. Wyjątkowo, postanowienie może być orzeczeniem kończącym postępowanie – dzieje się tak w toku postępowania nieprocesowego, np. w sprawach rodzinnych albo spadkowych. Wyrok zaskarża się apelacją, zaś postanowienie – zażaleniem. Jeśli strona nie chce skarżyć wyroku co do jego części merytorycznej, a jedynie w zakresie kosztów sądowych, wówczas konieczne jest wniesienie zażalenia. Od wydanego w sprawie wyroku stronie przysługuje prawo do wniesienia apelacji w terminie do 14 dni od daty doręczenia orzeczenia. Apelacja może dotyczyć zarówno części merytorycznej wyroku (rozstrzygnięcia o tym, kto wygrywa, a kto przegrywa sprawę), jak i rozstrzygnięcia o kosztach. Co istotne, jeśli strona chce odwoływać się wyłącznie od części rozstrzygnięcia dotyczącej kosztów sądowych, a zgadza się z pozostałą częścią wyroku, wówczas konieczne jest złożenie apelacji. Od postanowienia przysługuje prawo by wnieść zażalenie na koszty sądowe (za wyjątkiem sytuacji, gdy postanowienie kończy postępowanie, wówczas konieczne jest wniesienie apelacji). Zażalenie na koszty sądowe - termin i adresat mają znaczenie Niezwykle istotne jest dochowanie terminu do wniesienia zażalenia. Termin ten wynosi 7 dni i uchybienie mu pociąga za sobą poważne konsekwencje, albowiem zażalenie wniesione po upływie terminu zostanie przez sąd odrzucone i nie będzie podlegało rozpoznaniu. Termin jest zawsze liczony od daty doręczenia orzeczenia (czyli od daty wskazanej na pokwitowaniu odbioru przesyłki), przy czym należy wskazać, iż strona winna wnieść o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Termin na wniesienie zażalenia wynosi 7 dni i jest liczony od daty doręczenia orzeczenia. Jeśli listonosz nie zastanie adresata, wówczas przesyłka będzie awizowana – dopuszczalne jest dwukrotne awizowanie (łącznie 14 dni). Uchybienie terminowi do wniesienia zażalenia będzie skutkowało odrzuceniem zażalenia. Zażalenie na koszty sądowe wnosi się zawsze w formie pisemnej do sądu II instancji za pośrednictwem sądu I instancji, który wydał zaskarżony wyrok. Dla sądu rejonowego będzie to zawsze sąd okręgowy, zaś dla sądu okręgowego – sąd apelacyjny. Informację o tym, który sąd jest właściwy do rozpoznania zażalenia, można znaleźć na stronie internetowej sądu oraz na pouczeniu, które przesyłane jest razem z wyrokiem. Jeśli skarżący omyłkowo wniesie zażalenie do sądu II instancji, pomijając sąd, który wydał wyrok, wówczas termin do wniesienia zażalenia uważa się za zachowany. Zażalenie podlega opłacie sądowej, której wysokość wynosi zazwyczaj 5% wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 30 zł. Wartością przedmiotu zaskarżenia w tym przypadku będzie wysokość skarżonych kosztów. Tak postanowił Sąd Najwyższy 29 czerwca 2011 roku (sygn. III PZ 5/2011). Skarżący musi uzasadnić swoje żądanie Kpc wyczerpująco wskazuje, jakie wymogi formalne muszą zostać spełnione, aby środek zaskarżenia był wniesiony skutecznie. Do wnoszenia zażalenia stosuje się przepisy dotyczące apelacji. Można wyróżnić cztery podstawowe części, z których musi składać się każde zażalenie na koszty sądowe: część informacyjna: wskazanie daty sporządzenia zażalenia i miejscowości jej sporządzenia, dane adresowe sądu, który wydał wyrok oraz sądu, do którego zażalenie jest kierowane, oznaczenie sygnatury sprawy i stron postępowania, oznaczenie wyroku, który podlega zaskarżeniu; część merytoryczna: wskazanie zarzutów opisujących, jakich uchybień dopuścił się sąd I instancji i określenie, w jaki sposób zaskarżone rozstrzygnięcie powinno zostać zmienione; uzasadnienie: krótka argumentacja dotycząca zarzutów wymienionych powyżej; własnoręczny podpis osoby wnoszącej zażalenie. Bez wątpienia najważniejszą częścią każdego zażalenia jest dokładne określenie, z jakiego powodu skarżący składa ten środek odwoławczy i czego się domaga. Opisanie uchybień popełnionych przez sąd I instancji ma formę zarzutów, które przedstawiane są na wstępie zażalenia, a następnie podlegają rozwinięciu w treści uzasadnienia. Przepisy dotyczące wnoszenia apelacji i zażaleń nie zawierają katalogu zarzutów, jednakże przyjmuje się, iż zarzuty mogą dotyczyć: błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych przez sąd I instancji za podstawę orzeczenia, które to błędy miały istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia (np. sąd pomylił się w obliczeniu kwoty kosztów sądowych albo strona była zwolniona od obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu, a sąd w rozstrzygnięciu nałożył na nią obowiązek pokrycia tej kwoty); naruszenia przepisów prawa materialnego, które mogą przybrać postać błędnej wykładni albo niewłaściwego zastosowania (sąd niewłaściwie interpretuje lub niewłaściwie stosuje przepisy, które stanowią podstawę orzeczenia o kosztach); naruszenia przepisów postępowania, jeśli to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia (np. niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 98 i n. kpc, określających kto i na jakich zasadach jest zobowiązany do poniesienia kosztów procesu). Zadaniem sądu II instancji, do którego trafi zażalenie, będzie ustalenie, czy i jakie błędy popełnił sąd, który wydał wyrok. Z tego też względu prawidłowe skonstruowanie zarzutów, wykazanie i uzasadnienie uchybień, które w ocenie skarżącego zostały popełnione na etapie postępowania przed sądem I instancji, ma kluczowe znaczenie. Zażalenia są rozpoznawane na posiedzeniach niejawnych, co oznacza, że strona wnosząca zażalenie na koszty sądowe nie zostanie poinformowana o dacie posiedzenia i otrzyma jedynie postanowienie o rozstrzygnięciu zażalenia. Postanowienie wydane przez sąd drugiej instancji jest ostateczne i niezaskarżalne.
Na postanowienie odrzucające wniosek o doręczenie postanowienia wraz z uzasadnieniem przysługuje zażalenie do innego składu sądu pierwszej instancji na podstawie art. 394 1a § 1 pkt 7 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Odrzucenie wniosku o doręczenie postanowienia co do istoty sprawy wraz z uzasadnieniem kwalifikuje się bowiem jako odmowa Zażalenie przysługuje na każde postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia. Mowa tu przede wszystkim o postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia oraz o postanowieniu w przedmiocie oddaleniu wniosku o zabezpieczenie. Zażalenie można też wnieść na postanowienia o uchyleniu lub zmianie prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, czy postanowienia stwierdzające upadek zabezpieczenia lub oddalające wniosek o stwierdzenie upadku każdym z wymienionych wyżej wypadków zasady wnoszenia i rozpoznania zażalenia są takie i gdzie wnosić zażalenie?Jak wskazuje Paweł Wiśniewski w "Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o zabezpieczeniu" termin na wniesienie zażalenia wynosi tydzień liczony od:dnia doręczenia postanowienia z uzasadnieniem,dnia ogłoszenia postanowienia wydanego na posiedzeniu jawnym, jeśli sąd odstąpił od jego uzasadnienia,dnia doręczenia postanowienia bez uzasadnienia wydanego na posiedzeniu niejawnym, jeśli sąd odstąpił od jego o zabezpieczeniu wydane na posiedzeniu niejawnym podlegają doręczeniu przede wszystkim uprawnionemu, zaś obowiązanemu niektóre postanowienia nie są doręczane, albo doręcza je inny podmiot, jak organ egzekucyjny przystępujący do wykonania zabezpieczenia, czy sąd wieczystoksięgowy dokonujący wpisu ostrzeżenia w księdze wieczystej. Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o zabezpieczeniu składa się do sądu, który wydał postanowienie, albowiem ten sąd jest właściwy do rozpoznania zażalenia. Jeżeli wniosek o zabezpieczenie został zgłoszony w toku postępowania przed sądem drugiej instancji i ten sąd rozstrzygał o wniosku, to wydane postanowienie jest niezaskarżalne. Kiedy sąd oddali zażalenie?Sąd oddali zażalenie, jeśli uzna, że sąd pierwszej instancji wydał postanowienie odpowiadające prawu i prawidłowo ocenił zaoferowany przez uprawnionego materiał dowodowy, a w szczególności gdy zaskarżonym postanowieniem:oddalono wniosek o zabezpieczenie, jeśli uzna, że uprawniony nie uprawdopodobnił swojego roszczenia lub interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia,udzielono zabezpieczenia, jeśli uzna, że uprawniony uprawdopodobnił roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia, a zastosowany sposób zabezpieczenia jest właściwy, tj. zapewni uprawnionemu należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciąży ponad sąd uchyli zaskarżone postanowienie?Uchylenie zaskarżonego postanowienia wchodzi w grę tylko, gdy zachodzi nieważność postępowania, a więc przede wszystkim, jeżeli:droga sądowa była niedopuszczalna,w chwili złożenia wniosku któraś ze stron nie miała zdolności sądowej lub procesowej,w chwili złożenia wniosku uprawniony nie miał organu powołanego do jego reprezentowania lub przedstawiciela ustawowego, albo gdy pełnomocnik uprawnionego nie był należycie umocowany,jeżeli w zakresie tego samego roszczenia między tymi samymi stronami udzielono już zabezpieczenia we wnioskowany sposób,jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy,zabezpieczeniu orzekł sąd rejonowy w sprawie, w której sąd okręgowy jest właściwy bez względu na wartość przedmiotu Kowalskiproduct manager Działu Legal zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w T. z dnia 12 września 2019 r., sygn. akt I Ca (…), oddala zażalenie. UZASADNIENIE Wnioskodawca M. O. wystąpił z wnioskiem o dział spadku po W. K. i zniesienie współwłasności nieruchomości. Sąd Rejonowy w K. w postanowieniu z dnia 11 kwietnia 2018 r. ustalił, że CYTAT(pszczolka14 @ 14:27) Pasjonacie, zadałam to pytanie w innym dziale, ale nikt nie umie odpowiedzieć. Pomóż Ty, proszę. Jest to mieszanka cywilistyki z o to, że szwagier (skazany z 207kk, ale za psychiczne "znęcanie") od 2000 roku ma służebność osobistą polegająca na zamieszkiwaniu w całym domu. Jest to wiejski mały domeczek. Darował majątek siostrzeńcowi, gdy tamten miał 18 lat i zamieszkiwał ze swymi rodzicami w mieście. Matka obdarowanego wprowadziła go celowo w błąd mówiąc, że ZUS zabierze szwagrowi rentę, gdy będzie miał choć 1 ar ziemi i podpowiedziała, by ten przepisał wszystko na jej syna. Szwagier umówił sie z nimi, że dopiero po jego śmierci może tam zamieszkać i zgodni pojechali do rejenta. W ok. 2003-04r. siostra wprowadziła się do domu na wsi, by opiekować sie matką. W 2006 ta siostra pozwała mego szwagra do sądu w zw. z 207kk. Został skazany w zawieszeniu. 1 tydzień przed upływem terminu zawieszenia, zadzwoniła po kuratorkę społ. i udowodniła, że szwagier jest pijany. Obie wrzeszczały na chłopinę i ten coś tam odburknął. Wtedy kuratorka zawiadomiła zawodową, a ta wystapiła o zarządzenie kary, którą sąd odwiesił i zwinęli szwagra do AŚ. Tam dostał P-2. Po 2 miesiącach przewieźli go do ZK typu zamkniętego(był ten zakład bliżej mojego miejsca zamieszk. i łatwiej mogłam kontaktować się ze szwagrem). Myślałam, że jak ma P-2, to w zamkniętym tak będą go traktować, ale niestety traktowali wszystkich jednakowo jak to jest w zakł. zamkniętych. Cały czas działałam dzięki Twym podpowiedziom. Nie poddaliśmy się. Po 7 m-cach szwagier jest wolny, jak pisałam Ci wyżej. Zadziałał 24kkw. Ale problem jest dalej, ponieważ szwagier ma dożywotnią służebn. osob. polegającą na zamieszkiwaniu w całym domu, a tam nadal siedzi matka obdarowanego, mimo, że od nie żyje matka, którą opiekowała się. Sam obdarowany mieszka w mieście. Darczyńca(szwagier) boi się wrócić do domu, bo siostra sama może się zadrapać i wezwać policję, no i jak wiesz szwagier może mieć podobny problem. Czy jest jakieś orzeczenie sądu, lub konkretny komentarz na temat: przy powyższym wpisie w akcie notar., szwagier ma prawo sam tam mieszkać?, i czy możesz odpowiedzieć na poniższe obdarowany miał prawo wprowadzić tam swą matkę? szwagier ma odbierać darowiznę?(jeśli tak, to jak?) wnioskować do sądu o naruszenie posiadania(może to zrobić, jeśli jest uprawnionym do służebności?) i w jaki sposób dokonać eksmisji? teraz pisać o wznowienie postępowania i uniewinnienie, czy sąd z urzędu powinien uniewinnić szwagra w związku ze zwolnieniem na przecież już w tym czasie świadkowie zeznali, jako nowe okoliczności, że to siostra z rodziną znęcali się nad szwagrem w domu do którego uprawniony jest tylko on. Potwierdziło to 10 świadków. 7. W jakim czasie pisać o odszkodowanie i zadośćuczynienie od skarbu Państwa?Pasjonacie, dużo tego ale jak możesz to pomóż poukładać te Według mojej oceny ma prawo;2) Tak;3) Tak- w razie rażącej niewdzięczności. Odwołanie darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na piśmie- art. 900 może odwołać darowiznę jeszcze nie wykonaną, jeżeli po zawarciu umowyjest stan majątkowy uległ takiej zmianie, że wykonanie darowizny nie możenastąpić bez uszczerbku dla jego własnego utrzymania odpowiednio do jego usprawiedliwionychpotrzeb albo bez uszczerbku dla ciążących na nim ustawowych po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany maobowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczyć darczyńcyśrodków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionympotrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcywartość 898.§ 1. Darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowanydopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności.§ 2. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie doprzepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającegoodwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawniewzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem 899.§ 1. Darowizna nie może być odwołana z powodu niewdzięczności, jeżeli darczyńcaobdarowanemu przebaczył. Jeżeli w chwili przebaczenia darczyńcanie miał zdolności do czynności prawnych, przebaczenie jest skuteczne, gdynastąpiło z dostatecznym rozeznaniem.§ 2. Spadkobiercy darczyńcy mogą odwołać darowiznę z powodu niewdzięcznościtylko wtedy, gdy darczyńca w chwili śmierci był uprawniony do odwołaniaalbo gdy obdarowany umyślnie pozbawił darczyńcę życia lub umyślnie wywołałrozstrój zdrowia, którego skutkiem była śmierć darczyńcy.§ 3. Darowizna nie może być odwołana po upływie roku od dnia, w którym uprawnionydo odwołania dowiedział się o niewdzięczności darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na Pkt 3. Powołując się na art. 900 w zw. z art. 898 par 1 złożyć obdarowanemu oświadcenie o odwołaniu darowizny;5) Wezać do opuszczenia mieszkania pod rygorem wezwania policji z uwagi na naruszenie miru domowego. Gdy to nie pomoże pozostaje złożyć pozew o eksmisję, po wyroku prawomocnym opatrzonym klauzulą wykonalności i złożyć wniosek do komornika o opróżnienie mieszkania (tutaj może być problem z uwagi na to, że wyrok może zapaść z prawem do mieszkania socjalnego- wówczas wpierw musi się znaleźć mieszkanie zastępcze);CYTATArt. wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonegoterenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza,podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolnoścido Jedynie można zawnioskować o wznowienie postępowania- nie ma przesłanek do wznowienia postępowania z urzędu;CYTAT Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19 października 2007 r. II AKo 211/2007 Krakowskie Zeszyty Sądowe 2007/10 poz. 62 CYTAT Przepis art. 1 § 2 kkw daje pierwszeństwo wzruszenia prawomocnych postanowień, zapadłych w postępowaniu wykonawczym, w oparciu o nowe lub nieznane okoliczności w trybie art. 24 § 1 kkw. Wznowienie postępowania w trybie przepisów rozdziału 56 kodeksu postępowania karnego możliwe jest tylko w zakresie przekraczającym możliwości zmian na podstawie art. 24 § 1 kkw, a to gdy w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa albo gdy w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub organu międzynarodowego, albo gdy ujawni się któraś z bezwzględnych przyczyn odwoławczych. CYTAT USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy CYTATArt. 24.§ 1. Jeżeli ujawnią się nowe lub poprzednio nie znane okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia, sąd może w każdym czasie zmienić lub uchylić poprzednie postanowienie.§ 2. Niedopuszczalna jest zmiana lub uchylenie postanowienia, przewidzianego w § 1, na niekorzyść skazanego po upływie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego CYTATArt. 540.§ 1. Postępowanie sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli:1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia,2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem sądowi, wskazujące na to, że:a) skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie podlegał karze, skazano go za przestępstwo zagrożone karą surowszą albo nie uwzględniono okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary,c) sąd umorzył lub warunkowo umorzył postępowanie karne błędnie przyjmując popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu.§ 2. Postępowanie wznawia się na korzyść strony, jeżeli Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą przepisu prawnego, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie; wznowienie nie może nastąpić na niekorzyść oskarżonego.§ 3. Postępowanie wznawia się na korzyść oskarżonego, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na mocy umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą sądowe zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić, jeżeli:1) skazany, do którego zastosowano przepis art. 60 § 3 lub 4 Kodeksu karnego lub art. 36 § 3 Kodeksu karnego skarbowego, nie potwierdził w postępowaniu karnym ujawnionych przez siebie informacji,2) zachodzi okoliczność określona w art. 11 § 541.§ 1. Czyn, o którym mowa w art. 540 § 1 pkt 1, musi być ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść z powodu przyczyn wymienionych w art. 17 § 1 pkt 3-11 lub w art. 22.§ 2. W tym wypadku wniosek o wznowienie postępowania powinien wskazywać wyrok skazujący lub orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym, stwierdzające niemożność wydania wyroku 9. § 1. Organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo od zezwolenia władzy.§ 2. Strony i inne osoby bezpośrednio zainteresowane mogą składać wnioski o dokonanie również tych czynności, które organ może lub ma obowiązek podejmować z 542. § 1. Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu.§ 2. Wniosek o wznowienie na korzyść złożyć może w razie śmierci skazanego osoba najbliższa.§ 3. Postępowanie wznawia się z urzędu tylko w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1, przy czym wznowienie postępowania jedynie z powodów określonych w pkt 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.§ 4. Wznowienie nie może nastąpić z przyczyn wymienionych w § 3, jeżeli były one przedmiotem rozpoznania w trybie kasacji.§ 5. Niedopuszczalne jest wznowienie postępowania z urzędu na niekorzyść oskarżonego po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się 439. § 1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli: 1) w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania bądź podlegająca wyłączeniu na podstawie art. 40,2) sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był obecny na całej rozprawie,3) sąd powszechny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu szczególnego albo sąd szczególny orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu powszechnego,4) sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu,5) orzeczono karę, środek karny lub środek zabezpieczający nieznane ustawie,6) zapadło z naruszeniem zasady większości głosów lub nie zostało podpisane przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu,7) zachodzi sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie,8) zostało wydane pomimo to, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało już prawomocnie zakończone,9) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 § 1 pkt 5, 6 i 8-11,10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 i 2, art. 80 oraz art. 517i § 1 lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy,11) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa.§ 2. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów określonych w § 1 pkt 9-11 może nastąpić tylko na korzyść oskarżonego.§ 3. W posiedzeniu mają prawo wziąć udział strony, obrońcy i pełnomocnicy. Przepis art. 451 stosuje się Musi zapaść najpierw prawomocny wyrok uniewinniający czy też skazujący na niższ wymiar kary- wówczas jest czas 1 za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanielub zatrzymanieArt. 552.§ 1. Oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji zostałuniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanieza poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę,wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, którejnie powinien był ponieść.§ 2. Przepis § 1 stosuje się także, jeżeli po uchyleniu skazującego orzeczenia postępowanieumorzono wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszympostępowaniu.§ 3. Prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia powstaje również w związku zzastosowaniem środka zabezpieczającego w warunkach określonych w § 1 i 2.§ 4. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również w wypadku niewątpliwieniesłusznego tymczasowego aresztowania lub 553.§ 1. Roszczenie o odszkodowanie lub zadośćuczynienie nie przysługuje temu, kto wzamiarze wprowadzenia w błąd sądu lub organu ścigania złożył fałszywe zawiadomienieo popełnieniu przestępstwa lub fałszywe wyjaśnienie i spowodowałtym niekorzystne dla siebie orzeczenie w przedmiocie skazania, tymczasowegoaresztowania, zastosowania środka zabezpieczającego albo zatrzymanie.§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do osób składających oświadczenie w warunkachokreślonych w art. 171 § 3, 4 i 6, jak również gdy szkoda lub krzywda powstałana skutek przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązku przezfunkcjonariusza państwowego.§ 3. W wypadku przyczynienia się przez oskarżonego do wydania orzeczenia, októrym mowa w § 1, art. 362 Kodeksu cywilnego stosuje się 554.§ 1. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w sądzie okręgowym, w którego okręguwydano orzeczenie w pierwszej instancji, a w wypadku określonym w art. 552§ 4 - w sądzie okręgowym właściwym ze względu na miejsce, w którym nastąpiłozwolnienie tymczasowo aresztowanego lub zwolnienie zatrzymanego.§ 2. Sąd okręgowy orzeka wyrokiem na rozprawie w składzie trzech sędziów;sprawy o odszkodowanie powinny być rozpoznawane w pierwszej kolejności;postępowanie wolne jest od przewidziane w niniejszym rozdziale przedawniają się po upływie rokuod daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do odszkodowania izadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania - od daty uprawomocnieniasię orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś zatrzymania -od daty 556.§ 1. W razie śmierci oskarżonego prawo do odszkodowania przysługuje temu, ktowskutek wykonania kary lub niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowaniautracił:1) należne mu od uprawnionego z mocy ustawy utrzymanie,2) stale dostarczane mu przez zmarłego utrzymanie, jeżeli względy słusznościprzemawiają za przyznaniem odszkodowania.§ 2. Żądanie odszkodowania należy zgłosić w terminie przewidzianym w art. 555lub w ciągu roku od śmierci oskarżonego.§ 3. Żądający odszkodowania może ustanowić pełnomocnika. Przepisy art. 78-81stosuje się odpowiednio.§ 4. Upoważnienie do obrony udzielone obrońcy w sprawie zachowuje moc jakoupoważnienie do działania w charakterze 557.§ 1. W razie naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za krzywdę, Skarb Państwama roszczenie zwrotne do osób, które swoim bezprawnym działaniem spowo©dowały niesłuszne skazanie, zastosowanie środka zabezpieczającego, niewątpliwieniesłuszne tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie.§ 2. Powództwo dotyczące roszczeń, o których mowa w § 1, może wytoczyć w postępowaniucywilnym prokurator lub organ, który jest powołany do reprezentowaniaSkarbu Państwa. Jeżeli prokurator nie dopatrzy się podstaw do wytoczeniapowództwa, wydaje w tej kwestii postanowienie i zawiadamia o tymuprawniony sprawach o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lubzatrzymanie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się tylko w kwestiachnie uregulowanych w niniejszym niniejszego rozdziału mają zastosowanie do cudzoziemców na zasadziewzajemności. Zażalenie do sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego, których przedmiotem jest: zwrot pozwu, odmowa odrzucenia pozwu, przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu
Zażalenie jest drugim, oprócz apelacji, zwykłym środkiem odwoławczym, gdyż przysługuje od orzeczeń jeszcze nieprawomocnych. Jest środkiem w toku instancji ostatecznym, albowiem od orzeczenia sądu II instancji wydanego w następstwie wniesienia zażalenia w zasadzie nie przysługuje już dalsze odwołanie. Zażalenie w przeciwieństwie do apelacji nie jest środkiem w pełni dewolutywnym. Następstwem bowiem jego wniesienia nie zawsze jest przeniesienie postępowania do sądu wyższej instancji. W sytuacjach przewidzianych w przepisach, zażalenie rozpoznaje sąd I instancji. Jest to uzasadnione charakterem orzeczeń podlegających zaskarżeniu zażaleniem, które nie dotyczą istoty sprawy, ale zagadnień wypadkowych lub odnoszących się do samego postępowania. Zażalenie ma na celu ostateczne rozstrzygnięcie tych kwestii, wynikłych w toku postępowania co do istoty sprawy. Celem postępowania wywołanego wniesieniem zażalenia jest wyłącznie kontrola orzeczeń sądu I instancji, wydanych w toku postępowania lub formalnie kończących to postępowanie, a nie kontynuacja rozpoznania sprawy co do istoty. Ponieważ zażalenie przysługuje na postanowienia i zarządzenia przewodniczącego, a rozstrzygnięcia te stają się skuteczne z chwilą ogłoszenia lub jeżeli ogłoszenia nie było - z chwilą podpisania sentencji, wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia. Wnoszący zażalenie może mieć interes w zaskarżeniu orzeczenia, gdy nie uwzględnia ono jego żądania w całości lub gdy orzeczenie nie zapewnia mu wszystkich tych korzyści, jakich można było spodziewać się w danej sytuacji. W sprawach o roszczenia majątkowe należy wskazać wartość przedmiotu zaskarżenia, gdyż jest to niezbędne do ustalenia opłat sądowych. W zażaleniu można zgłosić również dalsze wnioski, jak np. o przyznanie kosztów, wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, o przeprowadzenie dowodów. Zażalenie do sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego, których przedmiotem jest: 1) zwrot pozwu, odmowa odrzucenia pozwu, przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie; 2) odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie; 3) oddalenie opozycji przeciwko wstąpieniu interwenienta ubocznego oraz niedopuszczenie interwenienta do udziału w sprawie wskutek uwzględnienia opozycji; 4) rygor natychmiastowej wykonalności; 5) wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania; 6) stwierdzenie prawomocności orzeczenia; 7) skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia; 8) zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania; 9) odmowa uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia; 10) sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa; 11) zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, wymiar opłaty, zwrot opłaty lub zaliczki, obciążenie kosztami sądowymi, jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy, koszty przyznane w nakazie zapłaty, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz wynagrodzenie biegłego i należności świadka; 12) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego; 13) zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem; 14) odrzucenie zażalenia; 15) odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego. Termin Termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy i liczy się od doręczenia postanowienia, a gdy strona nie zażądała w terminie przepisanym doręczenia postanowienia zapadłego na rozprawie - od ogłoszenia postanowienia. Wymagania Zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia ze wskazaniem w miarę potrzeby nowych faktów i dowodów. Praktyka Wniesienie apelacji wyłącza dopuszczalność zażalenia na postanowienie o kosztach procesu zawarte w wyroku, niezależnie od kolejności składania tych środków odwoławczych. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 18 kwietnia 2013 r. III CZP 15/2013 Stronie przysługuje zażalenie na orzeczenie w przedmiocie częściowego umorzenia postępowania zawarte w wyroku w przypadku zaskarżenia przez tę stronę wyroku apelacją w części rozstrzygającej sprawę merytorycznie. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 20 lutego 2013 r. III CZP 103/2012 Postanowienie sądu pierwszej instancji odmawiające odrzucenia pozwu nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie. Z tego też względu również postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na to postanowienie nie może być uznane za kończące postępowanie w sprawie. Po jego wydaniu postępowanie toczy się dalej i zostanie zakończone orzeczeniem merytorycznym albo formalnym kończącym to postępowanie. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 23 lutego 2012 r. II CSK 499/2011 Brak jest podstaw do przyjęcia, że istnieje możliwość złożenia wielu zażaleń na to samo postanowienie przez tę samą stronę. Okoliczność, iż zażalenie zostało złożone w dwóch pismach procesowych sporządzonych odrębnie przez stronę osobiście i jej pełnomocnika nie zmienia faktu, iż w istocie oba te pisma stanowią łącznie jeden środek zaskarżenia. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 4 października 2010 r. I ACz 881/2010 W razie zażalenia na zawarte w wyroku postanowienia w przedmiocie kosztów postępowania, wartość przedmiotu zaskarżenia zależy od wysokości tych kosztów, nie zaś od wartości przedmiotu sporu w sprawie zasadniczej. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 25 maja 2010 r. I CZ 9/2010 Na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej nie przysługuje zażalenie. Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 28 kwietnia 2010 r. III CZP 10/2010 Od postanowienia sądu pierwszej instancji o odrzuceniu pozwu w części przysługuje zażalenie chociażby postanowienie to zostało zamieszczone w wyroku; zażalenie to podlega stosownej opłacie niezależnie od opłaty od apelacji wniesionej od zawartego w wyroku rozstrzygnięcia o dochodzonym roszczeniu. Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 3 lutego 2009 r. I PZP 5/2008 Na postanowienie w przedmiocie dopuszczenia dowodu z opinii biegłych, w tym biegłych psychiatrów, zażalenie nie przysługuje. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 września 2008 r. II AKz 716/2008 Na zarządzenie przewodniczącego w sądzie pierwszej instancji o zwrocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 28 sierpnia 2008 r. III CZP 65/2008 Na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji zażalenie nie przysługuje. Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 27 marca 2008 r. III CZP 11/2008 Na postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia opłaty od apelacji zażalenie nie przysługuje. Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 4 stycznia 2008 r. III CZP 119/2007 Bieg terminu do wniesienia zażalenia nie ulega przerwaniu ani przedłużeniu ze względu na złożenie przez stronę wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Ustanowienie przez sąd pełnomocnika z urzędu po upływie terminu do wniesienia zażalenia, może stanowić okoliczność uzasadniającą przywrócenie terminu. Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 12 kwietnia 2007 r. I PZ 1/2007 Zażalenie do Sądu Najwyższego Zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną oraz na postanowienie sądu drugiej lub pierwszej instancji odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje także w razie uchylenia przez sąd drugiej instancji wyroku sądu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna, zażalenie przysługuje także na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie, z wyjątkiem postanowień, o których mowa w art. 3981, a także postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji. Postanowienia sądu drugiej instancji Na postanowienia sądu drugiej instancji, których przedmiotem są oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego, zwrot kosztów procesu, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka, odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia, przysługuje zażalenie do innego składu tego sądu, z wyjątkiem postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji. Akta sprawy wraz z zażaleniem sąd pierwszej instancji przedstawia sądowi drugiej instancji po doręczeniu zażalenia stronie przeciwnej, a w przypadkach gdy ustawa przewiduje doręczenie zaskarżonego postanowienia tylko jednej ze stron albo niezwłocznie po złożeniu zażalenia bez doręczenia go stronie przeciwnej. Odpowiedź na zażalenie może być wniesiona wprost do sądu drugiej instancji w terminie tygodniowym od dnia doręczenia zażalenia. Jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt sądowi drugiej instancji, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Od ponownie wydanego postanowienia przysługują środki odwoławcze na zasadach ogólnych. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji może wstrzymać wykonanie zaskarżonego postanowienia do czasu rozstrzygnięcia zażalenia. Postanowienie takie może zapaść na posiedzeniu niejawnym. Sąd drugiej instancji rozpoznaje zażalenie na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu toczącym się na skutek zażalenia sąd drugiej instancji uzasadnia z urzędu postanowienie kończące to postępowanie. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu apelacyjnym. Rozpoznanie zażalenia na postanowienie w przedmiocie odmowy zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcia takiego zwolnienia, odrzucenia wniosku o zwolnienie oraz nałożenia na stronę obowiązku uiszczenia kosztów i skazania na grzywnę, odmowy ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołania oraz nałożenia na stronę obowiązku uiszczenia wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego dla niej ustanowionego i skazania na grzywnę następuje w składzie jednego sędziego. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku.
Po upływie roku od daty zawieszenia postępowania Sąd Rejonowy w P., postanowieniem z 18 maja 2016 r., umorzył postępowanie na postawie art. 182 § 1 k.p.c., argumentując, że nie zgłoszono wniosku o podjęcie postępowania przed upływem roku od daty jego zawieszenia. Na postanowienie Sądu Rejonowego o umorzeniu postępowania strona
Każda ze stron postępowania ma prawo do skorzystania ze środków odwoławczych. Zanim zdecydujesz się na złożenie apelacji, powinieneś najpierw wystąpić do sądu o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia. Czy przed złożeniem środka odwoławczego powinienem podjąć jakieś działania?Zanim zdecydujesz się na złożenie apelacji, powinieneś najpierw wystąpić do sądu o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, od którego zamierzasz się odwołać. Wniosek taki musisz złożyć w ciągu tygodnia od dnia ogłoszenia orzeczenia lub, jeżeli w trakcie trwania postępowania byłeś pozbawiony wolności i nie miałeś pełnomocnika (adwokata, radcy prawnego), w ciągu tygodnia od doręczenia Ci sentencji orzeczenia. Wniosek składa się do sądu, który wydał przypadku zażalenia również musisz zgłosić odpowiedni wniosek w terminie jednego tygodnia od dnia ogłoszenia postanowienia. Postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym sąd doręczy Ci z urzędu, sporządzając od razu uzasadnienie w wypadku, gdy na to postanowienie przysługuje zażalenie. W jakich wypadkach mogę złożyć zażalenie na postanowienie lub zarządzenie?Co do zasady zażalenie przysługuje Ci na:• postanowienia sądu kończące postępowanie w sprawie, ale niepowodujące jej merytorycznego rozstrzygnięcia, np. postanowienie odrzucające pozew, postanowienie umarzające postępowanie, postanowienie odrzucające apelację;• inne postanowienia sądu, w stosunku do których prawo przyznaje Ci możliwość zaskarżenia tych postanowień jest bardzo długa, ale na pewno zostaniesz poinformowany przez sąd o możliwości zaskarżenia określonego postanowienia w drodze najważniejszych z tej grupy należą postanowienia, których przedmiotem jest:– odmowa odrzucenia pozwu, przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie;– odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie;– oddalenie opozycji przeciwko wstąpieniu interwenienta ubocznego oraz niedopuszczenie interwenienta do udziału w sprawie wskutek uwzględnienia opozycji;– rygor natychmiastowej wykonalności;– wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania;– stwierdzenie prawomocności orzeczenia;– skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia;– zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania;– odmowa uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia;– sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa;– zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, wymiar opłaty, zwrot opłaty lub zaliczki, obciążenie kosztami sądowymi, jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy, koszty przyznane w nakazie zapłaty oraz wynagrodzenie biegłego;– oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego;– zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem;– odrzucenie zażalenia;– odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza przysługuje również na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie Czy mam możliwość odwołania się od prawomocnego orzeczenia? Co powinienem zamieścić w apelacji?Apelacja powinna zawierać (por. art. 126, 368 tytuł pisma (apelacja);• Twoje dane jako powoda, pozwanego lub uczestnika (imię, nazwisko, miejsce zamieszkania);• dane Twojego przeciwnika lub uczestników;• oznaczenie sądu, do którego pismo wnosisz;• w sprawach o prawa majątkowe – wartość przedmiotu zaskarżenia;• oznaczenie wyroku, od którego wnosisz apelację, ze wskazaniem czy jest on zaskarżony w całości czy w części;• zwięzłe przedstawienie zarzutów;• uzasadnienie zarzutów;• powołanie, w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo żepotrzeba powołania się na nie wynikła później;• wniosek o zmianę lub o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia;• Twój podpis, ewentualnie podpis Twojego pełnomocnika;• serwis: Strony postępowaniaTekst pochodzi z poradnika wydanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości: "Obywatel w postępowaniu cywilnym" współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Instytucję zażalenia poziomego na niektóre postanowienia sądu wprowadziła nowelizacja procedury cywilnej, która weszła w życie w listopadzie 2019 r. Zażalenie takie ma rozpatrywać inny - trzyosobowy skład - tego samego sądu. Rozwiązanie to od początku budziło duże emocje. Czytaj: Zażalenia poziome jak puszka Pandory - jest luka
- Jest zamęt, i to widoczny. Nie ma repertorium więc zażalenia nie są rejestrowane. Czyli problem jest duży, ale tak jakby go nie było, bo nie będzie go widać w statystykach - mówi nieoficjalnie jeden z sędziów z sądu rejonowego. Sędziowie podnoszą też, że sprawy nie zawsze są proste, jak choćby hipoteka przymusowa na nieruchomości wartej 100 mln złotych. Czytaj: Zażalenia poziome zablokują sądy rejonowe>> Instytucję zażalenia poziomego na niektóre postanowienia sądu wprowadziła najnowsza nowelizacja procedury cywilnej - zażalenie ma rozpatrywać inny skład tego samego sądu. W małych sądach oznacza to, że rozpatrywać będą je także np. karniści. Krytycy rozwiązania wskazują, że na rozpoznanie zażaleń mogą wpływać sympatie i antypatie panujące w danym sądzie i utrwalona w nim linia orzecznicza. Zobacz procedurę w LEX: Wstrzymanie wykonalności postanowienia sądu drugiej instancji zaskarżonego zażaleniem do innego składu tego sądu > Od wyłączenia sędziego, po aresztowanie świadka Instytucja zażalenia poziomego, co do zasady, dotyczy spraw drobniejszych, czyli zażaleń na: odmowę zwolnienia z kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowę ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie; rygor natychmiastowej wykonalności; wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania; stwierdzenie prawomocności orzeczenia; skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowę zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia; odmowę uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia; zwrot zaliczki, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz wynagrodzenie biegłego, mediatora i należności świadka, a także koszty przyznane w nakazie zapłaty, jeżeli nie wniesiono środka zaskarżenia od nakazu. W ten sam sposób rozpatrywane są zażalenia na oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego, jak i zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem. Inne składy sądu pierwszej instancji mają także rozpatrywać zażalenie na odrzucenie zażalenia i odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego. Czytaj w LEX: Zmiany w postępowaniu odwoławczym w związku z reformą KPC > Ministerstwo: to zagrożenia teoretyczne Resort sprawiedliwości uspakaja, że kwestia zażaleń poziomych jest zagadnieniem dotyczącym wewnętrznej organizacji sądów i jest jak najbardziej możliwa do realizacji. - Oczywiście zawsze istnieje ryzyko, że na rozpatrzenie zażalenia będą wpływać sympatie czy antypatie sędziowskie. Ale skład orzekający ma być trzyosobowy, co z kolei powinno tego rodzaju zagrożenia ograniczać, a nawet wykluczać - mówi w rozmowie z Paweł Mroczkowski, dyrektor Departamentu Legislacyjnego Prawa Cywilnego w Ministerstwie Sprawiedliwości. Dodaje, że zażalenia poziome dotyczą spraw o małym kalibrze, takich jak rygor natychmiastowej wykonalności, stwierdzenie prawomocności postanowienia, skazania na grzywnę, która obecnie nie może przekraczać trzech tysięcy złotych, czy zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem. Dyrektor ocenia, że są to kwestie proste, wpadkowe, które nie rodzą większych problemów, nawet jeśli zostaną rozstrzygnięte wadliwie. Czytaj: Mroczkowski: Sędziowie poradzą sobie ze zmianami w procedurze cywilnej>> Tadeusz Zembrzuski Sprawdź POLECAMY Resort nie ma też wątpliwości, że sędziowie są na rozpoznawanie zażaleń poziomych przygotowani. - Przecież to właśnie ci sędziowie wydają na co dzień postanowienia takie jak to, na które wniesiono zażalenie. Powtórne rozstrzygnięcie w trybie zażaleniowym, co do tego samego przedmiotu, nie powinno więc stanowić problemu - wskazuje dyrektor Mroczkowski. Czytaj w LEX: Nowe obowiązki referendarzy sądowych w związku z reformą KPC > Nie uwzględniono sytuacji małych sądów Inaczej do sprawy podchodzą sędziowie. W ich ocenie problem jest, i to duży. Wskazują, że rozporządzenie dotyczące sposobu rejestracji tych zażaleń - czyli repertorium dla zażaleń poziomych, ma być gotowe po Nowym Roku. Czyli - jak wyjaśniają - sprawy te nie są obecnie rejestrowane. - Nie uwzględniono też sytuacji małych sądów. Kto ma rozpatrywać zażalenia cywilne, skoro nie będzie wystarczającej liczby sędziów cywilnych. Karniści? To proszę mi znaleźć karnistę, który z czystym sumieniem, odpowiedzialnością, podpisze zabezpieczenie w postaci hipoteki przymusowej na nieruchomości wartej 100 mln złotych, w związku z inwestycją na dużym osiedlu mieszkaniowym – mówi sędzia Grzegorz Karaś z Sądu Okręgowego we Wrocławiu. Czytaj w LEX: Nowości w zakresie postępowania cywilnego - nagranie ze szkolenia > I dodaje, że może się również zdarzyć, że żaden z sędziów cywilnych w małym sądzie nie będzie mógł być dobrany do składu rozpoznającego zażalenia. - Co wtedy, skład zostanie utworzony z sędziów karnistów? - pyta sędzia Karaś. I dodaje, że z całym szacunkiem dla kolegów karnistów, ale nie specjalizują się oni w sprawach cywilnych - podobnie jak cywiliści nie specjalizują się w sprawach karnych. Do tego dochodzi problem z podziałem czynności oraz Systemem Losowego Przydziału Spraw. Czytaj: Zreformowana procedura cywilna już do poprawki - w MS trwają prace>> Dyrektor Mroczkowski odpowiada jednak, że sam orzekał w sądzie, który liczy siedmioro orzeczników i powszechną praktyką jest zastępowanie jednego sędziego przez drugiego. - Bez względu na specjalność, nie spodziewam się, by były z tym większe problemy - przekonuje. Czytaj w LEX: Zmiany w uzasadnianiu orzeczeń po nowelizacji KPC > Ratunkiem sąd drugiej instancji, ale... Zgodnie z art. 394(1a) par. 3 nowelizacji, jeżeli sąd pierwszej instancji nie może utworzyć odpowiedniego składu, zażalenie rozpatruje sąd drugiej instancji. Prawnicy początkowo liczyli, że może to być ratunek w sytuacji, gdy cywilistów w sądzie będzie za mało. – Pojawiają się głosy, że przez sąd pierwszej instancji należałoby rozumieć w tym kontekście wyspecjalizowane wydziały, np. rodzinny czy pracy. Jeżeli - jak należy się spodziewać – taka wykładnia nie zostanie zaakceptowana, postuluje się nowelizację - mówił portalowi radca prawny Marcin Dziurda, były prezes Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Ministerstwo wskazuje jednoznacznie - chodzi o sąd, a nie o wydział. - Materia tych zażaleń jest na tyle łatwa i uniwersalna, że sędziowie o innych specjalnościach też będą w stanie o niej rozstrzygnąć. Jeżeli się jednak okaże, że sprawa tych pozostałych sędziów przerasta, to prezes może uznać, że składu do rozpoznania sprawy nie da się utworzyć i przekazać zażalenie do rozpoznania sądowi wyższego szczebla - dodaje sędzia Mroczkowski. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
.