Ból pochodzenia nerkowego to ból odczuwany w okolicy lędźwiowej pleców. Jest często mylony z problemami z kręgosłupem. Może mieć różne charakter i nasilenie. Najczęściej jest tępy, raczej stały i w niewielkim stopniu zależy od pozycji ciała lub wykonywanych ruchów. Może być też kłujący, promieniujący, odczuwany przy
Witam serdecznie! Bardzo proszę i interpretacje wyników mojego 7 miesięcznego synka. Badanie było zlecone w związku ze złogami w nerce, dodam że syn jest wcześniakiem z 36 tc. Albumina g/l Fosfor w surowicy mg/dl Wapń w surowicy mg/dl Fosfataza alkaliczna 260 U/l Pozdrawiam! KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu Niewydolność nerek w cukrzycy Cukrzyca to choroba, która atakuje wiele organów, również nerki. Może współwystępować z ich niewydolnością. Sprawdź, co warto wiedzieć o niewydolności nerek w cukrzycy. Noe podała Pani norm obowiązujących dla laboratorium, co jest istotne. Dlatego nie można odnieść się do wyników. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Wyniki badania krwi 7-miesięcznego dziecka – odpowiada Małgorzata Panek Co może oznaczać wysoki stan fosfatazy alkalicznej? – odpowiada Lek. Agnieszka Barchnicka Prośba o interpretację wyników morfologii – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Co oznaczają wyniki cholesterolu i kwasu moczowego? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Złogi w nerce a kamica – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Co znaczą zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej na podstawie zniekształconej główki? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Podwyższony poziom albuminy a możliwe przyczyny – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Badania 1,5-rocznego dziecka w kierunku krzywicy – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Jak odczytać te wyniki badań przy nadciśnieniu? – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Jaka jest interpretacja wyników kwasu moczowego i transaminazy alaninowej? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski artykuły Badania biochemiczne - osocze, profile, normy Badania biochemiczne krwi mają na celu ocenę skład Wapń całkowity - biochemia krwi, rola w organizmie, stężenie, badanie, norma Analiza krwi jest jednym z najbardziej znanych i n Proteinogram - charakterystyka, wskazania do badania, opis badania, normy, interpretacja wyników Białko jest niezbędne organizomi ludzkiemu do praw
Niestety nie jest to na tyle proste do wyjaśnienia aby robić to za pomocą porady internetowej. Rzeczywiście złogi mogą same ulec wydaleniu. Leki zaordynowane należy brać w dawkach zaleconych przez specjalistę, ponieważ oddziaływują one na naczynia krwionośne i samodzielne zwiększenie dawki może okazać się poważne w skutkach.Fot.: natali_mis / Złogi w nerkach to główny element choroby znanej jako kamica nerkowa (urolithiasis, nephrolithiasis). Zaleganie mas w drogach moczowych może być przyczyną wielu nawracających powikłań, a nawet niewydolności nerek. Złogi w nerkach powstają jako efekt zaburzeń metabolicznych, które prowadzą do wytrącania się w różnych miejscach dróg moczowych osadów, tworzących następnie coraz większe kamienie. Określenie „złogi w nerkach” jest zwykle przez mniej świadomych pacjentów używane niezależnie od tego, czy znajdują się one w układzie kielichowo-miedniczkowym, moczowodach, pęcherzu moczowym czy w kilku z wymienionych miejsc. Jak powstają złogi w nerkach? Złogi w drogach moczowych powstają w przebiegu niektórych zaburzeń metabolicznych, gdy wydzielane przez nerki jony różnych substancji mineralnych tworzą w moczu nierozpuszczalne sole, wytrącające się w postaci osadu. Poszczególne cząstki mogą łączyć się, tworząc większe struktury, tzw. kamienie, a w ciężkich przypadkach doprowadzić nawet do tzw. kamicy odlewowej. W jej przebiegu duży, jednorodny złóg może wypełniać niemal cały układ kielichowo-miedniczkowy i przyjmować jego kształt – jak odlew w formie. Tworzeniu się kamieni sprzyjają zjawiska, takie jak podwyższone wydzielanie przez nerki: wapnia (hipercalciuria), jonów fosforanowych (hiperfosfaturia) lub magnezowych (hipermagnezuria), kwasu moczowego (hiperurykozuria), cystyny, cytrynianów. Tworzeniu się złogów sprzyjają zmiany pH (odczynu moczu). Niektóre kamienie tworzą się w przypadku znacznego zakwaszenia, a inne – przy wysokich (zasadowych) wartościach wskaźnika, co jest częstym zjawiskiem np. w czasie infekcji dróg moczowych. Jeśli przepływ moczu – z układów kielichowo-miedniczkowych przez moczowody do pęcherza i dalej przez cewkę – nie jest zakłócony, szansa na powstanie złogów jest niewielka. Jeśli jednak dojdzie do zastoju moczu (np. w przebiegu stanu zapalnego, odwodnienia czy ucisku z zewnątrz na drogi moczowe), tendencja do wytrącania osadów gwałtownie się nasila. Co zrobić, aby uniknąć problemów z nerkami? Odpowiedź znajdziesz w filmie: Zobacz film: Profilaktyka chorób nerek. Źródło: 36,6 Najczęstsze objawy złogów w nerkach Niewielkie złogi (tzw. piasek) mogą nie powodować żadnych dolegliwości. Zwykle ulegają one z czasem wypłukaniu z dróg moczowych i wraz z moczem usuwane są na zewnątrz. Najczęstszymi objawami związanymi z pojawieniem się większych złogów są: nawrotowe, napadowe bóle, niekiedy o bardzo dużym nasileniu, skłonność do nawracających infekcji dróg moczowych, krwiomocz lub (widoczny tylko w badaniach mikroskopowych osadu moczu) krwinkomocz, nudności i wymioty – szczególnie w trakcie napadów kolki. Umiejscowienie bólu zmienia się w zależności od lokalizacji złogów. Jeśli znajdują się one w układzie kielichowo-miedniczkowym nerki, dolegliwości pojawiają się najczęściej w okolicy lędźwiowej. Jeśli w moczowodzie – w bocznej części brzucha lub w okolicy pachwinowej, z promieniowaniem do moszny czy warg sromowych. Kamienie w pęcherzu moczowym mogą (szczególnie przy dużych rozmiarach) powodować uczucie ciągłego parcia, częstomocz, bóle przy oddawaniu moczu w podbrzuszu lub w okolicy cewki moczowej. Powikłania obecności złogów w nerkach Przewlekła kamica nerkowa z obecnością złogów w nerkach lub moczowodach może prowadzić do licznych, poważnych powikłań, takich jak: odmiedniczkowe zapalenie nerek, poszerzenie moczowodów i wodonercze (będące efektem zahamowania odpływu moczu), roponercze, zmiany zanikowe w tkance nerkowej, nadciśnienie tętnicze, anemia, przewlekła, schyłkowa niewydolność nerek, mogąca (przy obustronnych zmianach) wymuszać dokonywanie dializ lub konieczność wykonania przeszczepu nerki. Zobacz film i dowiedz się jak dbać o nerki: Zobacz film: Jak dbać o nerki? Źródło: Dzień Dobry TVN Leczenie schorzeń z obecnością złogów w nerkach Podstawowym działaniem jest rozpoznanie przyczyny tworzenia się złogów w nerkach i podjęcie leczenia pierwotnej choroby oraz odpowiednia zmiana diety czy stosowanych leków (które mogą wpływać na skład moczu). Pozwala to na ograniczenie przyrostu masy kamieni i nasilania się objawów. Drugim istotnym elementem jest zapewnienie ciągłego odprowadzania moczu i zapobieganie jego zastojowi, który jest przyczyną wielu powikłań. Główne działania obejmują podawanie substancji, które mogą wpływać na proces rozpuszczania kamieni, oraz stosowanie leków rozkurczowych i zwiększających wydzielanie moczu. Decyzję co do potrzeby i sposobu zaawansowanego leczenia kamicy nerkowej i ewentualnego usunięcia złogów nerkowych podejmuje się po wykonaniu serii szczegółowych badań obrazowych: ultrasonografii (USG), tomografii komputerowej (CT), rezonansu magnetycznego (NMR, MRI) czy uzupełniających badań angiograficznych. Zabieg operacyjny, tzw. litotrypsja, może być wykonany metodą klasyczną (z otwarciem jamy brzusznej), endoskopową (przy użyciu giętkich wzierników) lub za pomocą ultradźwięków. Ta ostatnia metoda jest najmniej inwazyjna i zapewnia choremu szybki powrót do normalnego funkcjonowania, jednak nie zawsze może być stosowana. Bibliografia: 1. M. T. Macfarlane, Urologia, Wrocław 1997. 2. A. Borkowski, Urologia – podręcznik dla studentów medycyny, Warszawa 2015.
Rozbijanie kamieni nerkowych ultradźwiękami to zabieg urologiczny, który nosi fachową nazwę litotrypsja pozaustrojowa (extracorporeal shock wave lithotripsy – ESWL). Jest to metoda nieinwazyjna, niewymagająca rozcinania powłok ciała pacjenta. Rozbite złogi mają wielkość ziaren piasku i są wydalane z organizmu drogą naturalną
Fot. :PALMIHELP / Getty Images Zwapnienie nerek może mieć różne przyczyny. Leczenie uzależnione jest od czynnika sprawczego. Objawy nie są swoiste i najczęściej w ogóle nie występują. Poza leczeniem istotna może okazać się właściwie zbilansowana dieta. Zwapnienie nerek to inaczej nefrokalcynoza lub wapnica nerek. Polega na pojawieniu się na nerkach licznych drobnych zwapnień, co prowadzi ostatecznie do nawracającej kamicy nerkowej i zakażeń układu moczowego. Bezpośrednie przyczyny gromadzenia się nadmiaru wapnia w nerkach to np. infekcje dróg moczowych, wady wrodzone nerek czy nadczynność przytarczyc. Złogi szczawianowo-wapniowe to najczęstsze złogi obserwowane w kamicy nerek. Dla postawienia rozpoznania wystarczy standardowe badanie ultrasonograficzne (USG) i zdjęcie przeglądowe jamy brzusznej. Nie zawsze konieczne jest leczenie, szczególnie w bezobjawowych postaciach, lecz niezbędny jest nadzór nad pacjentem, który powinien przebywać pod opieką nefrologa. Wapnica nerek, czyli nefrokalcynoza Wapnica nerek z języka łacińskiego określana jest nefrokalcynozą. Charakteryzuje się magazynowaniem w miąższu nerek złogów soli wapnia, które są dość liczne i istotnie zmieniają morfologię tego narządu. Nie jest to choroba dająca swoiste objawy, lecz powoduje szereg powikłań. Podczas ich rozpoznawania dochodzi do przypadkowej diagnozy zwapnienia nerek. Często wapnica przebiega bezobjawowo i uwidacznia się w badaniach obrazowych wykonywanych z zupełnie innego powodu. Zobaczcie, jak zadbać o nerki, żeby na długo pozostały zdrowe: Zobacz film: Jak dbać o nerki? Źródło: Dzień Dobry TVN Przyczyny zwapnienia nerek Aby doszło do zwapnienia nerek, konieczne jest współistnienie innej patologii doprowadzającej do odkładania się soli wapnia w nerkach. Mogą to być: nadczynność przytarczyc, wrodzone wady nerek, kwasica cewkowa dalsza, gąbczastość nerek, niektóre nowotwory i leki, jak np. tiazydy. Gąbczastość nerek jest jednym z rzadziej występujących zjawisk chorobowych, polegających na zmianie wyglądu miąższu nerek. Nerka ma bowiem torbielowatą budowę w części rdzeniowej. Pomiędzy torbielami da się zauważyć liczne zwapnienia. Istotne magazynowanie się wapnia w miąższu nerek może nastąpić w przypadku nadczynności przytarczyc. Jest to endokrynologiczne schorzenie, którego przyczyną jest nadmierne wydzielanie parathormonu (PTH). Nadmiar tego hormonu stymuluje między innymi uwalnianie wapnia z kości i wzrost jego poziomu w surowicy. Nerki nie są w stanie wydalić zbyt dużej ilości tego pierwiastka, co skutkuje jego kumulacją. Jedną z dziedzicznych chorób przyczyniających się do powstania zwapnienia nerek jest kwasica cewkowa dalsza, polegająca na wrodzonym defekcie białek budujących cewki dalsze nefronów. Zaburzone zostaje wtedy wydzielanie jonów wodorowych. W moczu pojawia się nadmiar wapnia, co sprzyja odkładaniu wapnia w tkance miąższowej nerek. Może się również zdarzyć, że wapnica nerek jest efektem stosowania niektórych leków przeciwgrzybiczych. Zwapnienia nerek mogą powstawać jako konsekwencja infekcji układu moczowego, szczególnie odmiedniczkowego zapalenia nerek. Polecamy: Oczyszczanie nerek z toksyn i kamieni, zioła na oczyszczanie nerek Zwapnienie nerek – objawy Najczęściej jest to schorzenie bezobjawowe. Kiedy pojawią się objawy, wynikają one przede wszystkim z powikłań powstałych na skutek zwapnienia nerek. Mogą to być: infekcje dróg moczowych, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zastój moczu. Niekiedy dochodzi do powstania niewydolności nerek, co powoduje wzrost poziomu kreatyniny we krwi, zaburzenia wodno-elektrolitowe, problemy z oddawaniem moczu. Celem rozpoznania wapnicy nerek konieczne jest wykonanie badań obrazowych, najczęściej USG i badania przeglądowego jamy brzusznej. Jeśli pojawiają się objawy towarzyszące, konieczne jest poszukiwanie choroby podstawowej. Wykonuje się więc ukierunkowane badania celem wykluczenia poszczególnych schorzeń. Polecamy: Ból nerek: podstawowy symptom kamicy nerkowej, zapalenia nerek, wodonercza, torbieli nerek i guzów nerek Jak leczyć zwapnienie w nerce? Obecność zwapnienia lub licznych zwapnień w nerce nie jest powodem do niepokoju i jeśli nie jest objawowe, nie wymaga żadnego leczenia. Konieczna jest natomiast obserwacja. Leczeniu podlega choroba podstawowa odpowiedzialna za odkładanie się wapnia w tkance nerkowej. Zwapnienie nerek wymaga zbilansowanej diety, ze szczególnym uwzględnieniem ograniczenia bogatych w wapń produktów. Nie chodzi o ich całkowitą eliminację wapnia, lecz znaczne ograniczenie go. Powinno się unikać mleka czy przetworów mlecznych, np. serów i jogurtów, a także soi, kukurydzy, otrębów pszennych, orzechów czy żółtek jaj.
Kamienie nerkowe to częsta przypadłość, która może dotyczyć nawet 5-10 wszystkich dorosłych osób. Złogi odkładające się w nerkach powodują ból, pieczenie podczas oddawania moczu, mogą wywołać silną kolkę. Naukowcy z Indonezji okryli niekonwencjonalną metodę, która może przyspieszyć proces usuwania kamieni. Chodzi o seks
Panie Doktorze jak leczyć i czym jak moja córka 3-letnia ma złogi wielkości 2mm w kielichu dolnym nerki prawej mój nefrolog twierdzi że same zostaną wydalone z moczem i czy powinna brac apodoxan pol tabletki jeśli tylko w ostatnim usg wyszlo ze mo mikcji mocz zalega 1,5ml moczu w pęcherzu proszę bardzo o wytumaczenie mi tego i jak dlugo moja córka musi przyjmować furargin jeśli pozostał jej reflus lewostronny 2stopnia bez zmian KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu Badania moczu USG nerek Nefrologia Co to jest kolka nerkowa? Kolka nerkowa to intensywny ból, który jest objawem kamicy nerkowej. Obejrzyj film i dowiedz się więcej na temat ataku kamicy nerkowej. Zapoznaj się z wypowiedzią eksperta. Lek. Małgorzata Horbaczewska 82 poziom zaufania Witam serdecznie. Niestety nie jest to na tyle proste do wyjaśnienia aby robić to za pomocą porady internetowej. Rzeczywiście złogi mogą same ulec wydaleniu. Leki zaordynowane należy brać w dawkach zaleconych przez specjalistę, ponieważ oddziaływują one na naczynia krwionośne i samodzielne zwiększenie dawki może okazać się poważne w skutkach. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Zastój moczu w nerce - czy może prowadzić do raka? – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Dwa hyperechogeniczne ogniska w nerce u rocznego dziecka – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska Problem z wydaleniem moczu u 11-letniej córki – odpowiada Renata GrzechociĹska Drobne złogi na nerce – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Pęcherz moczowy opróżniony z moczu całkowicie, utrzymuje się poszerzenie miedniczki po stronie lewej – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Białko i limfocyty w moczu oraz leukocytoza – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Złogi w nerce a wynik badania moczu – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Złogi w kielichu dolnym nerki – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Kamica nerkowa a podwyższone erytrocyty w moczu – odpowiada Prof. dr hab. n. med. Jacek Zachwieja KZN a wynik badania ogólnego moczu – odpowiada Aleksander Ropielewski artykuły Zaburzenia mikcji - charakterystyka, najczęstsze zaburzenia, co to jest mikcja Zaburzenia mikcji mogą występować u pacjentów w ka Badanie urodynamiczne z pomiarem przepływu moczu - charakterystyka, wskazania, przebieg Badanie urodynamiczne z pomiarem przepływu moczu m Kamica moczowa - objawy, przyczyny, diagnoza i leczenie Kamica moczowa to najczęstsza choroba układu moczo
Niestety zwykle powstają one skrycie i mogą przez długi czas rozwijać się bezobjawowo. Do objawów, które powinny budzić podejrzenie należy m.in. krwiomocz, kamica. Nerki odgrywają główną rolę w układzie moczowym. Każda choroba tocząca się w obrębie tego układu, a także poza nim może zagrażać nerkom.
Nerki odgrywają kluczową rolę w organizmie ludzkim. Ten system filtrujący kontroluje poziom wody i produktów przemiany materii w organizmie za pośrednictwem moczu. Nerki pomagają również w regulowaniu ciśnienia krwi, produkcji krwinek czerwonych oraz poziomu wapnia i innych minerałów. Jednak czasem zdarza się, że nerki nie są w pełni wykształcone i nie funkcjonują w prawidłowy sposób. Najczęściej problemy te są dziedziczne i nie mają nic wspólnego z niewłaściwą opieką rodzicielską. Zobacz film: "Biały szum trzykrotnie skraca czas potrzebny niemowlęciu do zaśnięcia" 1. Rodzaje chorób nerek u niemowląt Wiele chorób nerek można rozpoznać jeszcze przed narodzinami dziecka, dzięki rutynowym badaniom prenatalnym, dlatego mogą być wyleczone za pomocą leków lub zabiegów chirurgicznych, gdy dziecko jest jeszcze małe. Niektóre dolegliwości, takie jak infekcje dróg moczowych, ujawniają się w późniejszych fazach rozwoju malucha. Do najczęstszych chorób nerek diagnozowanych po narodzinach dziecka zaliczamy: zastawki cewki tylnej, wodonercze, zespół policystycznych nerek, kwasicę nerkową, guz Wilmsa (nerczak płodowy), kłębuszkowe zapalenie nerek. Wrodzone problemy dróg moczowych rozwijają się już w brzuchu matki. Część układu moczowego dziecka może urosnąć do anormalnych rozmiarów albo przybrać nieprawidłowy kształt lub pozycję. Wśród możliwych komplikacji znaleźć można: powielanie moczowodów, nerkę podkowiastą. Niekiedy u niemowlaka wykształcają się inne problemy ze zdrowiem wpływające na prawidłowe funkcjonowanie nerek, takie jak wysokie ciśnienie lub nadciśnienie, kamienie nerkowe, zapalenie nerek czy zakażenia układu moczowego (ZUM). 2. Objawy i diagnoza chorób nerek u niemowląt Symptomy świadczące o pojawieniu się problemów z nerkami u niemowlątsą zróżnicowane, jednak wśród najczęstszych dolegliwości znaleźć można: gorączkę, obrzęk okolic oczu, twarzy, stóp i kostek, pieczenie lub ból w czasie oddawania moczu, częstsze niż zwykle oddawanie moczu, niekontrolowane oddawanie moczu u dzieci starszych, krew w moczu, wysokie ciśnienie krwi. Podejrzenie chorób nerek u noworodków najczęściej potwierdza się za pomocą analizy historii chorób małego pacjenta i badania lekarskiego, po czym maluch może zostać skierowany na badanie moczu, krwi, badania obrazowe lub biopsję. Podczas badania moczu lekarz zdiagnozuje wszelkie odstępstwa od normy (np. zbyt duży poziom krwinek czerwonych), będące przyczyną zapalenia lub podrażnienia dróg moczowych. Pomoże również rozpoznać zbyt wysoki poziom krwinek białych, który najczęściej powiązany jest z zakażeniem pęcherza moczowego lub nerek. Z kolei badania moczu pokażą skuteczność nerek w filtrowaniu produktów przemiany materii i składu chemicznego w krwiobiegu. Pomiary ciśnienia krwi i wzrostu są dwoma kolejnymi narzędziami diagnostycznymi używanymi przez lekarzy. Nerki są narządem regulującym ciśnienie krwi, dlatego zdiagnozowanie wysokiego ciśnienia tętniczego może skłonić lekarza do zbadania zdrowia nerek. Szczegółowe pomiary wzrostu mogą prowadzić do rozpoznania chorób nerek, ponieważ maluchy z przewlekłymi schorzeniami tego narządu często wolniej rosną. Jeżeli chodzi o badania obrazowe najskuteczniejsze w diagnozowaniu chorób nerek, są to badania rentgenowskie, USG, tomografia komputerowa, cystografia mikcyjna i scyntygrafia nerek. Ostatnim spośród sposobów na zdiagnozowanie chorób nerek jest biopsja. Jest to zabieg, w czasie którego niewielki skrawek nerki jest pobierany z organizmu dziecka za pomocą igły. Procedura ta wykonywana jest pod znieczuleniem i pozwala rozpoznać problem z nerkami u 9 na 10 pacjentów. Biopsja jest szczególnie pomocna w diagnozie zapalenia nerek i nerczycy. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Małgorzata Horbaczewska Rezydentka w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach.
Do powstania „kamieni”, dochodzi wówczas, gdy stężenie danej substancji w moczu przekracza możliwości jej rozpuszczenia. Wówczas wytrącają się nierozpuszczalne kryształy. Początkowo mają niewielkie rozmiary, które w późniejszej fazie ulegają powiększeniu, tworząc kamienie nerkowe. Per
Kolka nerkowa powoduje silny atak bólu, przez ciężarne często mylony z silnymi skurczami porodowymi. Sama kolka nerkowa nie stanowi zagrożenia dla ciąży, ale kamica nerkowa, która jest jej przyczyną, wymaga leczenia i tym samym zapobiegania kolejnym atakom. Kolkę nerkową powodują kamienie, które w pewnym momencie zatykają kielichy w nerkach, miedniczkę lub same moczowody i tym samym blokują odpływ moczu. Podstawowym objawem kolki nerkowej jest silny rozdzierający ból, rozpoczynający się w okolicach lędźwiowych i promieniujący w dół brzucha lub w kierunku łopatek. Ból często określany jest jako silniejszy od bólu porodowego, więc jeśli występuje w trakcie ciąży, może mocno przestraszyć przyszłą mamę. Oprócz bólu, w trakcie kolki nerkowej zazwyczaj występują również wzdęcia, mdłości, częstomocz, dreszcze i gorączka. Kamica nerkowa – przyczyny Kamienie nerkowe mogą się pojawiać z różnych przyczyn. Najczęstszą jest nadmiar wapnia w moczu i zapalenie dróg moczowych. Kamienie mogą być następstwem chemioterapii, dziedzicznych zaburzeń nerek, chorób jelit, wad nerek lub efektem nadmiaru kwasu moczowego w moczu. Występowanie kolek staje się bardziej prawdopodobne w przypadku odwodnienia, zbyt dużej ilości witaminy D w organizmie, występowania kolek w rodzinie lub gdy w ciąży dopada nas infekcja dróg moczowych . Kolka nerkowa – postępowanie w trakcie ataku Gdy występuje kolka, najłatwiej jest zażyć lek rozkurczowy i przeciwbólowy np. No-spęi Paracetamol. Podczas ataku należy pić duże ilości wody, co może wspomóc wydalenie kamieni. Gdy ból jest silny i towarzyszą mu wymioty, gorączka lub inne uciążliwe dolegliwości – najlepiej udać się do szpitala, gdzie otrzymamy dożylnie silniejsze środki rozkurczowe. Do szpitala też należy jechać, gdy mamy wątpliwości, czy bolesny atak to rzeczywiście kolka czy może skurcze porodowe. Kolka nerkowa – leczenie i zapobieganie Ostry atak kolki nerkowej wymaga konsultacji z lekarzem. Lekarz określi przyczynę kolki, ewentualnie wielkość kamieni i zaleci leczenie. Przy mniejszych kamieniach, organizm może je wydalić samodzielnie. W ciężkich przypadkach przeprowadza się operację usuwania kamieni lub rozbija się je ultradźwiękami. Takie operacje wykonuje się zazwyczaj po porodzie. Sama kolka nerkowa nie stanowi żadnego zagrożenia dla dziecka. Niebezpieczeństwo pojawia się, gdy ataki kolki nawracają. Kamica nerkowa sprzyja zakażeniu dróg rodnych, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zahamowania pracy nerek, co może przyspieszyć nerkowej można zapobiegać – pijąc przez całą ciążę duże ilości wody, unikając przyjmowania nadmiaru wapnia, ograniczając spożywanie takich produktów jak: rabarbar, szpinak czy duże ilości mięsa. Nie należy również bagatelizować pierwszych objawów infekcji dróg moczowych i zgłaszać się po pomoc lekarską już po zaobserwowaniu pierwszych symptomów (świąd, ból i dyskomfort przy oddawaniu moczu).
Szczawiany wapnia mogą pojawić się w wynikach badania moczu u każdej ciężarnej kobiety. W większości przypadków są fizjologicznym zjawiskiem i nie wymagają leczenia. Zawsze jednak wyniki powinien zobaczyć lekarz, bo każda nieleczona infekcja układu moczowego może stanowić zagrożenie dla zdrowia dziecka.Ból nerek nigdy nie powinien być lekceważony – do jego występowania mogą się przyczyniać bowiem różne choroby. Bardzo często ból ulokowany jest zupełnie gdzie indziej (np. w kręgosłupie), przez co nie kojarzymy go z nerkami. Na jakie choroby wskazuje ból nerek i jak go dokładnie rozpoznać? spis treści 1. Co to jest ból nerek? 2. Dlaczego nie można lekceważyć bólu nerek? 3. Objawy bólu nerek 4. Przyczyny bólu nerek Kolka nerkowa Ostre odmiedniczkowe i śródmiąższowe zapalenie nerek Torbiel nerkowa Rak nerki Wodonercze Nefropatia zaporowa 5. Ból nerek a rozpoznanie choroby 6. Leczenie bólu nerek rozwiń 1. Co to jest ból nerek? Ból nerek jest zwykle objawem specyficznym dla różnego rodzaju schorzeń tego narządu. Zwykle pojawia się on po jednej stronie a następnie promieniuje do kręgosłupa lub nóg. Czasem ból ma charakter uciskowy, kolkowy który dotyczy samej okolicy nerek. Zobacz film: "Co powoduje raka nerki?" 2. Dlaczego nie można lekceważyć bólu nerek? Nerki są naturalnym filtrem organizmu. Odpowiadają za oczyszczanie krwi z toksyn. Ich zadaniem jest też regulowanie gospodarki wodnej. To właśnie w nerkach powstają związki, które pomagają regulować ciśnienie krwi. Gdy ten narząd zaczyna szwankować, wpływa to na zdrowie całego organizmu. 3. Objawy bólu nerek Kłuje cię w boku. Nie jesteś pewien, czy to kręgosłup, czy mięśnie. To pewnie nerki – myślisz. Przyczyn takiego bólu może być jednak dużo. A jeśli dokuczają nerki – muszą być zdiagnozowane wyjątkowo szybko. Jakakolwiek zwłoka może zakończyć się groźnym dla zdrowia powikłaniem. Dlatego warto wiedzieć, jak ten narząd boli. Po czym prawidłowo rozpoznać ból? Ból nerek często bywa mylony z bólem kręgosłupa, ponieważ odczuwamy go w tym samym miejscu. Różnica jednak jest taka, że ból nerek pojawia się z prawej lub lewej strony i promieniuje do środka, natomiast ból kręgosłupa – pionowo, w stronę nóg lub karku. Ból nerek jest pulsujący, a kręgosłupa tępy, dający sygnał o rozwijającym się zwyrodnieniu. Bólu nerek towarzyszą często inne niepokojące objawy, takie jak: gorączka ból głowy dreszcze apatia nadmierna potliwość dreszcze nudności senność ból pod żebrami zapach amoniaku w ustach skąpomocz lub jego zanik zmieniona barwa moczu na ciemną lub krwistą obrzęk kończyn Jeśli którekolwiek z nich wystąpią razem z bólem nerek, należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu, a następnie do specjalisty. Objawów nie można lekceważyć, ponieważ mogą rozwinąć się w naprawdę poważne stany chorobowe. 4. Przyczyny bólu nerek Ból może mieć zupełnie niegroźną przyczynę lub wskazywać na poważne schorzenie. Dolegliwości bólowe mogą być wynikiem przewiania nerek. Jeśli długo siedzimy w przeciągu, jesteśmy nieodpowiednio ubrani albo wychodzimy na balkon tuż po wzięciu prysznica, możemy narazić się na tzw. postrzał, który charakteryzuje się silnym, ale krótkotrwałym bólem. Trwa on około kilku dni. Na bóle w okolicy nerek skarżą się często kobiety przed miesiączką. Powodem nie są jednak same nerki, a hormony, które wpływają na więzadła i mięśnie. Wystarczy wtedy chwila ruchu i ból znika. Jeśli jednak takie dolegliwości pojawiają się regularnie, warto wykonać badanie ogólne moczu. Potwierdzi ono lub wykluczy ewentualne zmiany. Ból nerek może być jednak także objawem wielu chorób, takich jak: kolka nerkowa ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek śródmiąższowe zapalenie nerek kłębuszkowe zapalenie nerek torbiel nerki nagromadzenie moczu w nerce nowotwór nerki Kolka nerkowa Kolka nerkowa tworzy się na skutek gromadzenia się, moczanowych czy szczawianowych. Napady kolki nerkowej związane są z kamicą nerkową, chorobą charakteryzującą się obecnością złogów, czyli kamieni nerkowych najczęściej fosforanowych, w drogach moczowych. Powstają one na skutek gromadzenia się kryształków moczowych, które się sklejają i tworzą konglomeraty. Mniejsze zostają wydalone z moczem podczas gdy większe zostają we wnętrzu nerek powodując ich uszkodzenie. Ból nerki przy kamicy nerkowej związany jest z przemieszczaniem się złogu z nerki do moczowodu, który jest niedrożny, obkurczony i blokuje swobodny przepływ moczu. Towarzyszące schorzeniu bóle wymagają stosowana leków rozkurczowych. Przy kolce nerkowej, oprócz bólu nerek, mogą wystąpić też nudności, wymioty, uczucie silnego parcia na pęcherz, krwiomocz, spadek ciśnienia. Ostre odmiedniczkowe i śródmiąższowe zapalenie nerek Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek zazwyczaj powodują bakterie należące do flory jelitowej. Należy do jednej z najciężej przebiegających i może doprowadzić do schyłkowej niewydolności nerek. Leczenie obejmuje antybiotykoterapię. Zaleca się też przyjmowanie dużej ilości płynów. Jeśli mamy do czynienia ze śródmiąższowym zapaleniem nerek, ból nerek pojawia się w dole pleców. Schorzenie to oprócz bólu nerek charakteryzuje się tez skąpomoczem i krwiomoczem, nadciśnieniem, bólem stawów, obrzękami, plamisto-grudkową wysypką. Często ten rodzaj zapalenia nerek wywołują leki – najczęściej niesteroidowe leki przeciwzapalne i antybiotyki. Przyczyną bólu nerek mogą być też zakażenia. Śródmiąższowe zapalenie nerek często przez długi czas nie daje objawów a prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia nerek. Jest ono powodowane głównie przez stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (zawierających kwas acetylosalicylowy), antybiotyków, preparatów stosowanych podczas leczenia trądziku czy leków moczopędnych. Czasem jest skutkiem infekcji ogólnoustrojowych np. wirusowych. Torbiel nerkowa Torbiel to przestrzeń znajdująca się w okolicach nerki. Wypełniona jest płynem. Gdy torbiel osiągnie więcej niż 5 cm średnicy, może powodować ból, zaburzenia jelitowe i uczucie pełności w brzuchu. Te dolegliwości bólowe związane są z uciskiem na okoliczne nerwy. Małe torbiele zazwyczaj nie dają żadnych objawów i wymagają jedynie regularnej kontroli. W przypadku tych większych wykonuje się zabieg operacyjny w celu ich usunięcia. Rak nerki Guz zwykle nie daje objawów w postaci bólu, a symptomy, które się pojawiają, zwykle są bagatelizowane. Gdy pojawia się ból, zwykle guz jest już w bardzo zaawansowanej postaci. Ma miejsce również wodonercze, czyli gromadzenie się moczu w nerkach, a także naciekanie nowotworu na inne organy. Nowotworom często towarzyszy utrata masy ciała, nadciśnienie i krwiomocz. W początkowych stadiach zmiana nowotworowa jest wykrywana podczas specjalistycznych badań diagnostycznych w późniejszych etapach natomiast guzy ze względu na ich rozmiary są wyczuwalne. Wodonercze W przebiegu wodonercza występuje utrudniony odpływ moczu z nerki na skutek zatkania moczowodu przez kamień ale też rozwijający się nowotwór. Ten stan zwykle rozwija się przez dłuższy czas nie dając objawów. Kiedy objawy bólowe się pojawiają to zmiany są już dosyć duże a ból dotyka szczególnie części lędźwiowej kręgosłupa. Nefropatia zaporowa Nefropatia zaporowa to dolegliwość powstająca w wyniku niedrożności dróg moczowych. Do niedrożności przyczynia się kamica nerkowa, rak okrężnicy, przerośnięta prostata, tętniak aorty, nowotwór szyjki macicy, tętniak tętnicy biodrowej lub nowotwory jajnika. W wyniku utrudnionego przepływu moczu w drogach moczowych rośnie ciśnienie. Miedniczki nerkowe, moczowód i kielichy zostają poszerzone. Wskutek gromadzonego się moczu nerki ulegają rozdęciu. 5. Ból nerek a rozpoznanie choroby Diagnozowanie bólu nerek nie jest takie łatwe - trzeba wykonać szereg podstawowych badań (mocznik, morfologia, jonogram, kreatynina, badanie ogólne moczu, poziom glukozy na czczo, USG układu moczowego, pomiar ciśnienia tętniczego, badanie dna oka, poziom wapnia). Oprócz wyżej wymienionych specjalista może zlecić też wykonanie badań rozszerzonych, które ujawnią złogi, guzy, kamienie, torbiele i wyjaśnią, skąd bierze się ból nerek. Do takich specjalistycznych analiz należą: USG, scyntygrafia, urografia. 6. Leczenie bólu nerek Leczenie bólu nerek wymaga najpierw przeprowadzenia odpowiedniej diagnostyki w celu określenia jego przyczyny. W zależności od rodzaju schorzenia podejmowane są różne schematy postępowania dobrane odpowiednio do jego typu. Niemniej jednak leczenie tego typu bólu nie może być prowadzone w domu ponieważ poprzez niewiedzę można doprowadzić do pogłębienia dolegliwości pierwotnych. W leczeniu bólu nerek zazwyczaj stosuje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Pomagają one w złagodzeniu stanu zapalnego i zmniejszeniu obrzęku moczowodu. Dodatkowo zalecane są leki rozkurczowe takie jak ketoprofen lub hioscyna. Jeśli powodem bólu nerek są kamienie nerkowe, może zajść konieczność zabiegu operacyjnego. Kamienie o średnicy do 10 mm zazwyczaj wydalane są same, jednak te większe muszą być usuwane chirurgicznie. Najczęściej wykonywane zabiegi operacyjne to litotrypsja pozaustrojowa, endoskopia lub klasyczne metody operacyjne. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
• nefropatia IgA – klinicznie rozpoznawana u chorych z krwiomoczem i niewielkim białkomoczem, kluczowe dla rozpoznania mikroskopowego są proliferacyjne zmiany mezangialne i ziarniste złogi IgA i C3 w badaniu immunopatomorfologicznym; co interesujące, nefropatia IgA może występować także w innych typach zapaleń stawów, m.in. w
Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Nefrokalcynoza u dorosłych i dzieci хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Epidemiologia Przyczyny Czynniki ryzyka Patogeneza Objawy Formularze Diagnostyka Diagnostyka różnicowa Leczenie Z kim się skontaktować? Zapobieganie Prognoza Nefropatia hiperkalcemiczna, nefrokalcynoza, zwapnienie lub zwapnienie nerek to uogólnione odkładanie się w tkankach nerek wapnia w postaci jego nierozpuszczalnych soli (szczawianów i fosforanów). Epidemiologia Wizualizacja nefrokalcynozy pod mikroskopem odnosi się do przypadkowego, ale raczej częstego stwierdzenia patologów, a statystyki kliniczne wykrycia nefrokalcynozy in vivo wynoszą 0,1-6%. [1] Nefrokalcynozę opisywano nawet w 22% przypadków pierwotnej nadczynności przytarczyc. [2] Według niektórych doniesień, częstość nefrokalcynozy u wcześniaków sięga 15-16%. U dorosłych 95-98% przypadków to wapnica rdzeniowa, a 2-5% korowe. Przyczyny nefrokalcynoza Główną przyczyną nefrokalcynozy, która występuje w wielu patologiach i jest jednym z ich wizualizowanych objawów, jest zaburzenie metabolizmu wapnia i równowagi wapniowo-fosforowej o charakterze ogólnoustrojowym, prowadzące do odkładania się zwapnień tkanek (zwapnień). W większości przypadków, gdy te złożone procesy są zaburzone przy udziale różnych czynników, obserwuje się obustronne zwapnienie, czyli rozwija się nefrokalcynoza obu nerek. [3] Zatem odkładanie się wapnia w tkance nerkowej może być spowodowane: hiperkalcemia - możliwy podwyższony poziom dwuwartościowych kationów wapnia we krwi, w tym przy jego nadmiernym spożyciu; [4] pierwotna nadczynność przytarczyc , w której nadmierna produkcja parathormonu (parathormonu) prowadzi do resorpcji kości; [5] kwasica kanalikowa nerkowa pierwszego rodzaju, wynikająca z niezdolności nerek do zapewnienia prawidłowego fizjologicznego poziomu pH krwi i moczu; martwica warstwy korowej nerki (martwica korowa), która może rozwinąć się w ciężkich infekcjach, zapaleniu trzustki, powikłanym porodzie, oparzeniach itp.; obecność wrodzonej anomalii - rdzeniasta gąbczasta nerka ; [6] MEN I - mnogi endokrynologiczny zespół nowotworowy typu I ; idiopatyczna hipomagnezemia , a także wydalanie magnezu w cukrzycy lub podwyższony poziom hormonów tarczycy (tyreotoksykoza); zniszczenie (resorpcja, osteoliza) tkanki kostnej w osteoporozie, guzach pierwotnych lub przerzutach; niewydolność czynnościowa kory nadnerczy - hipoaldosteronizm ; [7] Przeczytaj także: Zwapnienie: co to jest? Uszkodzenie nerek w chorobach metabolicznych Przyczyny zwiększonego stężenia wapnia we krwi Nefrokalcynoza u dzieci może być: w przypadkach przedwczesnego urodzenia dziecka (w wieku ciążowym poniżej 34 tygodni); z hiperkalcemią u noworodków ; z ciężką nadczynnością przytarczyc noworodków; z powodu wrodzonej dysfunkcji kanalików proksymalnych i zespołu Barttera; [8] konsekwencja zespołu hemolityczno-mocznicowego ; z zespołem Williamsa lub zespołem Albrighta; z powodu braku równowagi witaminy D i fosforanów podczas sztucznego karmienia dziecka; [9], [10] w przypadkach hipofosfatazji okołoporodowej, niemowlęcej lub młodzieńczej (zaburzenie metabolizmu fosforu sprzężonego z chromosomem X) i krzywicy hipofosfatemicznej z autosomalną dominacją z powodu cystynozy (niezdolność do rozkładu aminokwasu L-cysteiny) z zespołem Fanconiego ; w obecności dziedzicznej oksalozy (pierwotna hiperoksaluria); jeśli występuje dziedziczna nietolerancja (złe wchłanianie) fruktozy. [11] Więcej w publikacji - Nefropatia dziedziczna i metaboliczna u dzieci . Czynniki ryzyka Specjaliści uwzględniają następujące czynniki ryzyka wapnicy nerek: - historia przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek o dowolnej etiologii, przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek , policystycznej choroby nerek; spadek gęstości kości - osteoporoza, która może być konsekwencją unieruchomienia u pacjentek z długotrwałym odpoczynkiem w łóżku, zmiany dystroficzne u osób starszych, spadek poziomu hormonów płciowych u kobiet w okresie menopauzy, nadmiar witaminy A w organizmie, długotrwałe leczenie ogólnoustrojowymi kortykosteroidami lub przyjmowanie leków na zgagę na bazie związków glinu; sarkoidoza ; złośliwe nowotwory, komórki plazmatyczne lub szpiczak mnogi , białaczka limfoblastyczna itp.; dziedziczny zespół Alporta; hiperwitaminoza witaminy D; długotrwałe przyjmowanie preparatów wapniowych, diuretyków tiazydowych, środków przeczyszczających. [12] Patogeneza Wapń jest zawarty w tkance kostnej, podczas gdy wapń pozaszkieletowy stanowi zaledwie 1% tego makroskładnika w organizmie. Poziom wapnia jest kontrolowany przez mechanizmy regulacyjne przewodu pokarmowego, nerek i komórek osteogennych (osteoklastów). W ciągu dnia kłębuszki nerek filtruje się za pomocą 250 mmoli jonów Ca, a około 2% przefiltrowanego wapnia jest wydalane z moczem. W nefropatii hiperkalcemicznej patogeneza odkładania się zwapnień w tkankach nerek polega na naruszeniu mechanizmów biochemicznej regulacji poziomu wapnia i fosforu, a także zaburzeniach metabolizmu tkanki kostnej wywołanych przez parathormon (PTH), witaminę D, kalcytonina, hormon stymulujący tarczycę (wpływający na syntezę PTH), hormon peptydowy FGF23 to czynnik wzrostu fibroblastów 23 wytwarzany przez tkankę kostną. Tak więc wydalanie wapnia zwalnia wraz ze wzrostem syntezy PTH, a ze względu na brak kalcytoniny wzrasta resorpcja kości, Również w osoczu krwi i płynach pozakomórkowych poziom zjonizowanego Ca wzrasta, jeśli zawartość jonów fosforu jest niewystarczająca - ze względu na zwiększone wydalanie z organizmu. A jego wydalanie może być nadmierne z powodu upośledzonej funkcji kanalików nerkowych lub zwiększonej produkcji hormonu FGF23. Dodatkowo istotną rolę we wzroście stężenia wapnia w osoczu odgrywa nadpobudliwość enzymu wewnątrzkomórkowego 1-α-hydroksylazy, który zapewnia przemianę witaminy D w kalcytriol (1,25-dihydroksywitamina D3), przez krystalizację i osadzanie się jego soli w nerkach. Wraz z wysokim poziomem parathormonu kalcytriol stymuluje wchłanianie zwrotne Ca w jelicie. [13] Objawy nefrokalcynoza Według nefrologów sam proces zwapnienia nerek przebiega bezobjawowo, a wczesne lub pierwsze oznaki wapnicy nerkowej nie występują, z wyjątkiem sytuacji, gdy zaczynają się ujawniać czynniki przyczynowe, powodując pogorszenie przesączania kłębuszkowego nerki i zmniejszenie jej szybkości. Objawy różnią się w zależności od etiologii i mogą obejmować: nadciśnienie; zwiększone oddawanie moczu - wielomocz i częste oddawanie moczu ; polidypsja (niepohamowane pragnienie). W przypadku rdzeniastej wapnicy nerkowej w kielichu nerek mogą tworzyć się ogniskowe złogi wapnia z tworzeniem się kamieni moczowych, co prowadzi do nawracających infekcji dróg moczowych; na bóle brzucha i lędźwi (do kolki nerkowej); nudności i wymioty; pojawienie się krwi w moczu (krwiomocz). U dzieci w pierwszym roku życia nefrokalcynoza - oprócz zaburzeń układu moczowego i skłonności do infekcyjnych stanów zapalnych dróg moczowych - hamuje rozwój fizyczny i psychomotoryczny. Konsekwencje i komplikacje Wśród następstw nefrokalcynozy należy zwrócić uwagę na rozwój ogniskowej dystrofii wapiennej nerek prowadzącej do ostrej i przewlekłej niewydolności nerek z możliwym zatruciem organizmu (mocznicą) związkami chemicznymi zawartymi we krwi (mocznik i kreatynina). Możliwe jest powikłanie w postaci uropatii zaporowej, prowadzącej do obrzęku nerek i wodonercza. Zwapnienie wierzchołków piramid nerkowych (brodawek) prowadzi do przewlekłego cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek. Nefrokalcynoza rdzeniowa - zwłaszcza u pacjentów z nadczynnością przytarczyc - jest często powikłana kamicą moczową, która rozpoczyna się od odkładania mikroskopijnych kryształów szczawianu wapnia w kielichu nerkowym. [14] Formularze Odkładanie się i gromadzenie wapnia w nefrokalcynozie może mieć trzy typy: nefrokalcynoza molekularna (lub chemiczna) to wzrost wewnątrzkomórkowego wapnia w nerkach bez tworzenia się kryształów i nie można go wizualizować; mikroskopijna nefrokalcynoza, w której kryształy soli wapnia można zobaczyć pod mikroskopem świetlnym, ale nie są one uwidocznione na zdjęciu rentgenowskim nerek; makroskopowa nefrokalcynoza jest widoczna na zdjęciu rentgenowskim i ultradźwiękowym. Złogi mogą gromadzić się w wewnętrznej śródmiąższu szpikowym, w błonach podstawnych, w zagięciach pętli Henle, w korze, a nawet w świetle kanalików. W zależności od lokalizacji nefrokalcynoza dzieli się na rdzeniastą i korową. Nefrokalcynoza rdzeniowa charakteryzuje się śródmiąższowym (międzykomórkowym) odkładaniem się szczawianu wapnia i fosforanu wapnia w rdzeniu nerkowym - wokół piramid nerkowych. Jeśli tkanki warstwy korowej miąższu nerkowego są zwapnione - w postaci jednego lub dwóch pasków osadzonych soli Ca wzdłuż strefy uszkodzonych tkanek korowych lub wielu drobnych złogów rozproszonych w korze nerkowej - wówczas określa się wapnicę nerkową korową. Diagnostyka nefrokalcynoza Rozpoznanie nefrokalcynozy wymaga pełnego zbadania nerek . Patologię rozpoznaje się z reguły metodami obrazowymi, ponieważ złogi Ca można wykryć tylko za pomocą diagnostyki instrumentalnej za pomocą: USG nerek i moczowodów ; [15] dopplerografia ultrasonograficzna nerek , tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Jeśli wyniki metod radiologicznych w diagnostyce nerek nie są wystarczająco przekonujące , może być konieczne wykonanie biopsji nerki w celu potwierdzenia wapnicy nerek . Niezbędne badania laboratoryjne obejmują badania moczu: ogólne, Zimnitsky'ego , całkowity poziom wapnia w moczu , a także wydalanie fosforanów, szczawianów, cytrynianów i kreatyniny. Badania całkowitego i zjonizowanego wapnia we krwi , zawartości fosfazy alkalicznej, parathormonu i kalcytoniny w osoczu krwi. Biorąc pod uwagę wieloczynnikową etiologię zwapnień nerek, zakres badań diagnostycznych może być znacznie szerszy. Na przykład, w celu wykrycia osteoporozy wykonuje się CT kości gąbczastej, absorpcjometrię promieniowania rentgenowskiego i densytometrię ultradźwiękową; potrzeba więcej analiz, aby określić zespół MEN typu I itp. [16] Diagnostyka różnicowa Diagnostyka różnicowa jest obowiązkowa: z martwicą brodawek nerek, gruźlicą nerek, pneumocystozą lub prątkową infekcją pozapłucną u pacjentów z AIDS itp. Nefrokalcynozy nie należy mylić z kamicą nerkową, czyli tworzeniem się kamieni nerkowych, chociaż u niektórych pacjentów obie patologie występują jednocześnie. Z kim się skontaktować? Leczenie nefrokalcynoza W przypadku nefrokalcynozy leczenie ma na celu nie tylko patologię związaną z etiologią i zmniejszenie istniejących objawów, ale także zmniejszenie zawartości wapnia we krwi. Leczenie hiperkalcemii wymaga zwiększenia spożycia płynów i nawodnienia izotonicznym roztworem chlorku sodu, a także przyjmuje się kalcymimetyki (Tsinacalcet itp.). Leczenie makroskopowej nefrokalcynozy może obejmować diuretyki tiazydowe i leki cytrynianowe, które sprzyjają lepszej rozpuszczalności wapnia w moczu (cytrynian potasu itp.). Jeśli nefrokalcynoza wiąże się z osteoporozą i zwiększoną resorpcją kości, stosuje się środki przeciwresorpcyjne (inhibitory resorpcji kości) - bisfosfoniany i inne leki do leczenia i zapobiegania osteoporozie . W leczeniu hiperfosfatemii przepisuje się środki wiążące fosforany (sewelamer lub renvela). Terapię lekową hipoaldosteronizmu przeprowadza się za pomocą mineralokortykoidów (octan trimetylu, Florinef itp.). Rekombinowany ludzki parathormon (teriparatyd) można podawać pacjentom z przewlekłą niedoczynnością przytarczyc. Nefrokalcynoza, która występuje w warstwie korowej nerki z jej martwicą, wymaga ogólnoustrojowej antybiotykoterapii, przywrócenia równowagi wodno-elektrolitowej przy wprowadzaniu płynów i hemodializy. Aby ograniczyć spożycie niektórych makroskładników odżywczych, zaleca się dietę w przypadku wapnicy nerek, bardziej szczegółowo: Dieta numer 6 i 7 dla nerek Dieta numer 7 Dieta nerek Leczenie chirurgiczne nie oznacza usunięcia złogów wapnia z tkanki nerkowej: można usunąć tylko uformowane kamienie. Interwencja chirurgiczna jest możliwa przy pierwotnej nadczynności przytarczyc, ponieważ usuwając gruczoł przytarczyczny, można zatrzymać negatywny wpływ jego hormonu na nerki. [17] Zapobieganie Wśród środków, które mogą zapobiec rozwojowi nefropatii hiperkalcemicznej, eksperci twierdzą, że piją wystarczającą ilość wody i zmniejszają spożycie soli oraz żywności bogatej w wapń i szczawiany. I oczywiście terminowe leczenie chorób prowadzących do nefrokalcynozy. Prognoza Etiologia odkładania się wapnia w nerkach i charakter powikłań tego procesu będą decydować o rokowaniu w nefrokalcynozie w każdym przypadku. Specyficzne przyczyny wapnicy nerkowej, takie jak choroba Denta, pierwotna hiperoksaluria i hipomagnezemiczna hiperkalciuryczna wapnica nerkowa, w przypadku braku skutecznego leczenia, mogą prowadzić do przewlekłej niewydolności nerek, [18]schyłkowej niewydolności nerek. Nefrokalcynoza wykryta radiologicznie rzadko jest odwracalna. Patologia rzadko postępuje, ale medycyna nie jest jeszcze w stanie zmniejszyć stopnia zwapnienia. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.
Nawet gdy w nerkach występuje piasek, chory może o tym nie wiedzieć. Dopiero, gdy drogi moczowe zostaną zamknięte, a złogi wystarczająco duże, pojawia się silny ból nazywany kolką
Choroby nerek u dzieci to temat, który wymaga szczególnej uwagi. Czasem schorzeniom towarzyszą typowe dolegliwości - wówczas nie sposób nie dociec ich przyczyny. Zdarza się jednak, że dysfunkcje nerek nie dają żadnych objawów lub są tak skąpe i niecharakterystyczne, że diagnoza pada zbyt późno. To dlatego, jeśli chodzi o choroby nerek u dzieci, tak ważna jest profilaktyka. Na co zwracać uwagę? Choroby nerek u dzieci Nerki odpowiadają za wydalanie szkodliwych substancji z organizmu, kontrolują poziom wody i produktów przemiany materii, regulują ciśnienie krwi, mają wpływ na powstawanie krwinek czerwonych, ale także zachowanie równowagi kwasowo-zasadowej. Choroby nerek sprawiają, że narządy te nie pracują tak, jak powinny, konsekwencje czego ponosi cały ustrój. Nerki w organizmie człowieka odgrywają kluczową rolę. Problemy z narządami układu moczowego u dzieci mogą mieć charakter nabyty (to często powikłania przebytych chorób), ale i wrodzony - wówczas pojawiają się już w okresie płodowym. Wiele chorób nerek, które są uwarunkowane genetycznie, można rozpoznać jeszcze w ciąży, dzięki badaniom prenatalnym. Najczęściej diagnozowanymi chorobami nerek u niemowląt i dzieci są: kłębuszkowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, zwyrodnienie wielotorbielowate nerek, ostre lub przewlekle odmiedniczkowe zapalenie nerek, wodonercze, kwasica nerkowa czy guz Wilmsa (nerczak płodowy). Choroby nerek u dzieci mogą być przyczyną groźnych powikłań. Zdarza się, że dochodzi do schyłkowej niewydolności nerek. Choroby nerek u dzieci - objawy Bywa, że choroby nerek u niemowląt i dzieci nie dają żadnych objawów lub są one skąpe i niecharakterystyczne. Często jednak pojawiają się: obrzęki (okolic oczu, twarzy, nóg), krwiomocz, zmieniona barwa i zapach moczu, pieczenie lub ból w czasie oddawania moczu, ból w okolicy lędźwiowej, zaburzenia w oddawaniu moczu - dziecko oddaje małe ilości moczu, zaczyna moczyć się w nocy lub budzi się, by oddać mocz, niedokrwistość, podwyższone bądź wysokie ciśnienie krwi, gorączka. Powyższe objawy są wskazaniem do przeprowadzenia diagnostyki układu moczowego. Trzeba jednak podkreślić, że w wielu przypadkach ciężkie choroby nerek u dzieci nie dają objawów. Stąd tak ważna jest czujność i okresowe badania profilaktyczne. Choroby nerek u dzieci - diagnostyka i leczenie Każdy rodzic, który jest podejrzewa, że jego dziecko może mieć problem z nerkami, powinien zwrócić się do lekarza rodzinnego. Niezbędne jest wykonanie takich badań jak: badanie ogólne moczu, morfologia krwi, określenie poziom kreatyniny i mocznika, zmierzenie ciśnienia krwi. Aby zdiagnozować chorobę nerek konieczne są też inne specjalistyczne badania krwi, badania obrazowe (ultrasonografia, badanie rentgenowskie lub tomografia komputerowa), a także biopsja nerki. Leczenie nerek zależy od stanu zdrowia i wieku dziecka, a także od tego, co leży u podłoża dolegliwości i jaką jednostkę chorobową zdiagnozowano. Choroby nerek u dzieci mogą być leczone za pomocą leków lub zabiegów chirurgicznych. W najcięższych przypadkach, gdy nerki przestają działać, małych pacjentów leczy się nerkozastępczo. Gdy doszło do schyłkowej niewydolności nerek niezbędna jest dializoterapia lub przeszczep. Dializoterapię można wykonywać już u noworodków, a nerkę można przeszczepić maluchowi, który waży co najmniej osiem kilogramów. Choroby nerek u dzieci - profilaktyka Problemy z nerkami często nie dają objawów, dlatego czasem poważne schorzenia wykrywa się w bardzo zaawansowanym stadium. To dlatego każde dziecko, przynajmniej raz w roku, powinno mieć wykonane badanie ogólne moczu, morfologię krwi poszerzoną o określenie poziom kreatyniny i mocznika oraz zmierzone ciśnienie krwi (za nadciśnienie tętnicze u dzieci najczęściej odpowiadają choroby nerek). To podstawowe badania, dzięki którym można wykryć choroby nerek. Ponieważ chorobom nerek może towarzyszyć niskorosłość, bardzo ważne jest, by raz na jakiś czas skorzystać z siatek centylowych, które oceniają rozwój fizyczny dziecka. Przeczytaj także: Cukier w moczu - o czym świadczy obecność glukozy w moczu? Ile powinno pić dziecko? Zapotrzebowanie na płyny w zależności od wieku Zapalenie pęcherza u dzieci - przyczyny, objawy, leczenie
Kamienie nerkowe to powszechna, bolesna dolegliwość, która dotyka milionów ludzi na całym świecie. Te twarde, krystaliczne złogi w nerkach mogą powodować intensywny dyskomfort. W niektórych przypadkach mogą prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych. Czym są kamienie nerkowe?
Kolka nerkowa (łac. colica renalis) jest charakterystycznym objawem kamicy nerkowej. To choroba, która przyczynia się do odkładania w drogach moczowych lub nerkach nierozpuszczalnych złogów, potocznie nazywanych kamieniami nerkowymi. W początkowej fazie choroba ta przebiega bezobjawowo, a drobne złogi mogą być wydalane z organizmu bez bólu. Jednak w pewnym momencie stają się one zbyt duże i przemieszczają się w stronę moczowodów, przyczyniając się do ich niedrożności. Gromadzący się mocz zaczyna napierać na nerki, co prowadzi do nagłego wzrostu ciśnienia w drogach moczowych. Skutkiem jest nagły i ostry ból w okolicy lędźwiowej. ZOBACZ TEŻ: Urolog – ekspert od zdrowia układu moczowego Przyczyny występowania kolki nerkowej Przyczyną ataku kolki nerkowej jest kamica nerkowa, powodująca niedrożność przewodów moczowych, które zablokowane są przez kamienie przemieszczające się z nerek w kierunku pęcherza. Osoba chora nie może oddać moczu, jednak w dalszym ciągu odczuwa napierające uczucie wypełnienia. Do tej pory nie poznano bezpośredniej przyczyny rozwoju kamicy nerkowej, jednak są istnieją pewne czynniki, które mogą wpływać na gromadzenie się złogów w nerkach. Ryzyko kamicy nerkowej rośnie, gdy często się odwadniamy lub zmuszamy się do wstrzymywania moczu. Wpływ mogą mieć również nawracające stany zapalne układu moczowo-płciowego oraz infekcje bakteryjne, a także stosowanie niektórych leków, w tym wapnia oraz witaminy C i D. Nie bez znaczenia jest skład moczu – nadmiar kwasu moczowego, szczawianów i fosforanów w składzie moczu może sprzyjać powstawaniu złogów. Eksperci wskazują też na predyspozycje genetyczne. Umów wizytę u urologa Jak objawia się kolka nerkowa? Typowym objawem kolki nerkowej jest nagły i bardzo silny ból, odczuwany w okolicy lędźwiowej, który promieniuje do pęcherza, cewki moczowej i zewnętrznej powierzchni uda. Towarzyszą mu również inne dolegliwości, takie jak: bolesne parcie na mocz, potrzeba częstego oddawania moczu, choć w niewielkich ilościach, wzdęcie brzucha, nudności i wymioty, podwyższona temperatura. Ból przy ataku kolki nerkowej jest bardzo trudny do wytrzymania. Dolegliwości te mogą utrzymywać się nawet przez kilka dni i mogą ustąpić samoistnie. Dzieje się tak, gdy złóg przebywający w moczowodzie w końcu trafi do pęcherza i zostanie wydalony na zewnątrz. Jednak objawów kolki nerkowej nie wolno lekceważyć i lepiej od razu zgłosić się do lekarza rodzinnego, który przeprowadzi wstępną diagnostykę i zdecyduje o dalszych krokach leczenia. Lekarz POZ może wypisać skierowanie do urologa – eksperta od chorób układu moczowego. Chcesz się szybko zarejestrować na wizytę do urologa? Zamów wizytę na gdzie znajdziesz tysiące terminów do specjalistów z całej Polski. Metody leczenia kolki nerkowej Rozpoznanie kolki nerkowej u większości pacjentów nie sprawia większych trudności, gdyż objawy są dosyć specyficzne. Lekarz rodzinny może zlecić dodatkowe badania moczu, dzięki którym sprawdzi, czy doszło do rozwoju stanu zapalnego. W diagnostyce kolki nerkowej pomocne są także badania obrazowe. RTG jamy brzusznej pozwala ocenić wielkość kamieni i ich lokalizację, zaś USG jamy brzusznej uwidacznia karmienie w okolicy nerek i moczowodów, które nie są możliwe do zobrazowania w badaniu rentgenowskim. Celem leczenia kolki nerkowej jest przede wszystkim złagodzenie nieprzyjemnych dolegliwości bólowych. W tym celu lekarz może zalecić stosowanie preparatów rozkurczowych i przeciwbólowych. Dodatkowo w okolicy bólu można przyłożyć ciepły termofor. Ważna jest także terapia farmakologiczna, która w zdecydowanej większości przypadków jest skuteczna. Jeżeli ataki kolki nerkowej mają charakter nawracający, konieczne może się okazać usunięcie zalegającego złogu. Kamienie nerkowe przeważnie usuwa się, gdy osiągają średnicę powyżej 6 milimetrów lub wówczas, gdy pacjent uskarża się na częste zakażenia układu moczowego i ból. ZOBACZ TEŻ: USG jamy brzusznej – kiedy należy wykonać? Czy kolce nerkowej można zapobiegać? Nawet jeżeli atak kolki nerkowej minął, w niedługim czasie ból z pewnością powróci. Co można zrobić, by uniknąć tych nieprzyjemnych dolegliwości? Warto przestrzegać zasad, które obowiązują w leczeniu kamicy nerkowej: regularne nawadnianie organizmu (około 2,5 litra płynów dziennie), ograniczenie w diecie produktów bogatych w szczawiany, fosforany , puryny i białko zwierzęce, które sprzyjają powstawaniu kamieni nerkowych, zmniejszenie spożycia soli kuchennej, zwiększenie poziomu aktywności fizycznej. Kolka nerkowa w ciąży Atak kolki nerkowej może się zdarzyć również w okresie ciąży, choć nie oznacza to, że doszło do nagromadzenia złogów w drogach moczowych, a przyszła mama choruje na kamicę nerkową. Wraz z rozwojem ciąży rośnie również macica z rozwijającym się płodem, która zaczyna uciskać na okoliczne organy, w tym np. nerki. W efekcie dochodzi do zastoju moczu, czego skutkiem jest ogromny ból. Kolka nerkowa może nastąpić również w przypadku, gdy ciężarna jest odwodniona lub cierpi na infekcję dróg moczowych. W tym stanie kolki nerkowej tym bardziej nie można lekceważyć. Nieleczona może doprowadzić do rozwoju stanu zapalnego i zakażenia dróg moczowych, co jest szczególnie niebezpieczne dla rozwijającego się płodu. ZOBACZ TEŻ: Dna moczanowa – objawy i leczenie Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza. Kolka nerkowa w ciąży – objawy i leczenie Kolka nerkowa w ciąży pojawia się, gdy zablokowany zostanie przepływ moczu przez drogi moczowe. Najczęściej jej przyczyną jest ucisk nerek przez powiększającą się macicę lub odkładanie się złogów w nerkach, ewentualnie w drogach moczowych. Charakterystycznym objawem kolki nerkowej jest silny ból w dole pleców. Jakie są przyczyny kolki nerkowej w ciąży? Objawy kolki nerkowej w ciąży Jak długo trwa atak kolki nerkowej w ciąży? Diagnostyka kolki nerkowej w ciąży Leczenie kolki nerkowej w ciąży Sama kolka nerkowa w ciąży nie jest groźna dla rozwijającego się w macicy dziecka. Natomiast niebezpieczne są jej powikłania, dlatego konieczne jest odpowiednie leczenie i zapobieganie atakom kolki nerkowej. Profilaktyka obejmuje ograniczenie podaży soli, unikanie potraw tłustych i smażonych, a także odpowiednie nawodnienie organizmu – minimum 2 litry wody na dzień. Jakie są przyczyny kolki nerkowej w ciąży? Kolka nerkowa w ciąży to określenie na dolegliwości, które pojawiają się, gdy dojdzie do zablokowania przepływu moczu przez drogi moczowe. Taka sytuacja powoduje, że wzrasta ciśnienie, zostają wzmożone ruchy robaczkowe oraz dochodzi do skurczu mięśniówki moczowodu. Schorzenie to pojawia się najczęściej w II lub III trymestrze ciąży. Najczęstszą przyczyną kolki nerkowej w ciąży jest kamica nerkowa, czyli schorzenie, które charakteryzuje się powstawaniem złogów w drogach moczowych (kamieni nerkowych). Są one zbudowane ze związków chemicznych, które znajdują się w moczu. Sprzyja temu zastój moczu, jego nieprawidłowy odczyn, a także przyjmowanie zbyt małej ilości płynów. Atak kolki nerkowej w ciąży jest wywołany uciskiem powiększonej macicy na drogi moczowe. Wówczas objawy mogą pojawić się u kobiet, które nigdy wcześniej nie miały problemów z nerkami. Zdarza się to jednak rzadko. Objawy kolki nerkowej w ciąży Objawy kolki nerkowej w ciąży są charakterystyczne. Przede wszystkim pojawia się bardzo silny ból zlokalizowany w dole pleców. Może on promieniować do pachwin oraz krocza. Opisywany jest jako tępy i rozdzierający. Dolegliwości zwykle bywają umiejscowione po jednej stronie ciała. Są one na tyle silne, że ograniczają, a nawet uniemożliwiają codzienną aktywność. Poza bólem mogą pojawić się także inne objawy kolki nerkowej w ciąży. Są to: podwyższona temperatura ciała, mdłości lub wymioty, dreszcze, bolesne parcie na pęcherz, krwiomocz, znaczne pogorszenie samopoczucia. Jak długo trwa atak kolki nerkowej w ciąży? Atak kolki nerkowej najczęściej pojawia się nagle. Może on trwać kilka godzin i z czasem słabnąć. Niekiedy dolegliwości utrzymują się przez kilka dni – do momentu, aż drogi moczowe zostaną odblokowane. W niektórych przypadkach konieczna jest hospitalizacja. Diagnostyka kolki nerkowej w ciąży Kobieta, u której pojawią się objawy kolki nerkowej w ciąży, powinna zgłosić się do lekarza. Samo schorzenie w żaden sposób nie zagraża rozwijającemu się płodowi. Natomiast groźne są jego powikłania, dlatego konieczne jest wykonanie badań i wdrożenie odpowiedniego leczenia. W diagnostyce kolki nerkowej w ciąży wykorzystuje się badanie ultrasonograficzne (USG). Ze względów bezpieczeństwa inne techniki (zwłaszcza te, które wymagają zastosowania promieni rentgenowskich) stosuje się wyłącznie w skomplikowanych przypadkach. Leczenie kolki nerkowej w ciąży Leczenie kolki nerkowej w ciąży polega na łagodzeniu nieprzyjemnych objawów. Lekarz może przepisać leki rozkurczowe i przeciwbólowe, których przyjmowanie nie wpłynie na płód. Zalecane są również ciepłe okłady na okolicę lędźwiową kręgosłupa, odpowiednie nawadnianie organizmu, ciepłe kąpiele, a także spacery – ruch wspomaga odblokowanie moczowodu i zapobiega zastojowi moczu. W większości przypadków takie leczenie kolki nerkowej wystarcza, ponieważ złogi są wydalane samoistnie. W niektórych przypadkach konieczna jest hospitalizacja i założenie cewnika moczowodowego, który ułatwi odpływ moczu. Zabiegi usunięcia kamieni, np. litotrypsja pozaustrojowa (rozbicie złogów falami ultradźwiękowymi), nie są przeprowadzane w ciąży. Zobacz również: Przyczyny bezsenności we wczesnej ciąży Kamica nerkowa – objawy, przyczyny i leczenie kamieni nerkowych Kamica nerkowa charakteryzuje się dolegliwościami bólowymi i dyskomfortem w jamie brzusznej, mogą pojawić się też nudności i wymioty. Objawy kamicy nerkowej spowodowane są obecnością kamieni nerkowych w drogach moczowych. Dieta przy kamicy nerkowej powinna uwzględniać przede wszystkim zwiększoną podaż płynów. Szczegółowe zalecenia dietetyczne zależą od rodzaju kamicy. Co to jest kamica nerkowa wydaje się prostym pytaniem, jednak nie wszyscy są świadomi istnienia różnych jej rodzajów. Do najczęstszych postaci schorzenia należy kamica nerkowa szczawianowo-wapniowa, fosforanowo-wapniowa, moczanowa, cystynowa oraz struwitowa. Kamice nerkowe dzieli się ze względu na skład chemiczny, ale także na cechy fizyczne, etiologię i lokalizację złogu. Zgodnie z aktualną klasyfikacją ICD-10, wyróżnia się kamicę nerki, moczowodu, a także kamicę nerki z kamicą moczowodu oraz kamicę moczową. Kamica moczowa charakteryzuje się obecnością piasku lub kamieni w nerkach lub drogach moczowych. Przyczyny piasku w nerkach, a w dalszych etapach choroby – także kamieni nerkowych, mogą być związane z zaburzeniami metabolicznymi, głównie z hiperkalciurią lub innymi, genetycznie uwarunkowanymi zaburzeniami. Powodem schorzenia jest też odkładanie się soli wapnia, np. szczawianów wapnia lub fosforanu wapnia. Rzadziej piasek w nerkach jest wynikiem krystalizacji kwasu moczowego. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że małe złogi piasku pojawiają w organizmie człowieka często, ale usuwane są z moczem prawie natychmiastowo. Tylko w nielicznych przypadkach piasek zalega w drogach moczowych, a w efekcie dalszej krystalizacji i tworzenia większych złogów tworzą się kamienie nerkowe. Dlatego też jedynie 10 proc. mieszkańców Polski cierpi na kamicę nerkową. Kiedy powstaje kamień nerkowy? Przyczyny kamicy nerkowej to – poza określonymi sytuacjami, sprzyjającymi tworzeniu kamieni nerkowych określonego typu – niewystarczające nawodnienie organizmu, a tym samym – zbyt mała diureza. Produkowanie małych objętości moczu uniemożliwia przepłukiwanie dróg moczowych i wydalanie kryształów czy drobnego piasku – a w konsekwencji powstają kamienie nerkowe. Kamienie nerkowe mogą powstać w efekcie krystalizacji rozmaitych związków. U większości osób przeważają kamienie zbudowane ze szczawianów i związków wapnia, a najrzadziej spotykane są kamienie cystynowe. Rodzaje kamieni nerkowych są następujące: kamienie nerkowe wapniowe, powstające w efekcie nadmiernego wydalania wapnia z moczem – wówczas przyczyna kamicy nerkowej wapniowej to m. in. nadczynność przytarczyc, inne przyczyny kamicy wapniowej to nadmiar szczawianów w moczu oraz zasadowy odczyn moczu, kamienie nerkowe szczawianowe, powstające w przebiegu zaburzeń metabolizmu szczawianów oraz nadmiernego spożycia szczawianów wraz z dietą (szczaw, szpinak, rabarbar, kakao, mocna herbata, czekolada, konserwy rybne i mięsne), kamienie nerkowe moczanowe, czyli złogi z kwasu moczowego, powstałe przede wszystkim u osób z wrodzonym zaburzeniem metabolizmu puryn (np. zespołem Lescha-Nyhana) oraz spożywających produkty bogate w puryny (mięso), kamienie nerkowe fosforanowe, które powstają głównie w przebiegu zakażeń dróg moczowych bakteriami Klebsiella, Proteus czy Psudomonas, którym towarzyszy alkalizacja moczu, kamienie nerkowe cystynowe, pojawiające się u osób z wrodzonymi zaburzeniami metabolizmu cystyny. Kamica nerkowa – przyczyny powstawania kamieni Tworzeniu się kamieni nerkowych sprzyjają błędy żywieniowe (np. niedostateczna ilość przyjmowanych płynów, dieta wysokobiałkowa, nadmierne spożycie soli i czerwonego mięsa) oraz przyjmowanie leków lub suplementów diety zakwaszających mocz (np. wysokich dawek witaminy C). Wśród czynników ryzyka kamicy nerkowej, stanowiących częste przyczyny kamicy nerkowej wymienia się także niektóre choroby: schorzenia układu moczowego, zwłaszcza nawracające infekcje dróg moczowych oraz zastój moczu; schorzenia układu pokarmowego, np. choroba Leśniowskiego-Crohna, zespół złego wchłaniania; schorzenia układu kostno-stawowego, np. dna moczanowa, osteoporoza; zaburzenia hormonalne np. nadczynność przytarczyc; schorzenia nowotworowe, zwłaszcza z przerzutami do kości. Zwiększone ryzyko rozwinięcia kamicy nerkowej występuje w przypadku predyspozycji genetycznych, czyli wrodzonych skłonności do tworzenia nierozpuszczalnych złogów w drogach moczowych. Kiedy jeszcze mogą powstać kamienie nerkowe? Przyczyny to wady anatomiczne układu moczowego, sprzyjające zastojowi moczu. Dolegliwości związane z atakiem kamicy nerkowej bywają tak dotkliwe, że chorzy często zgłaszają się po pomoc na szpitalne oddziały ratunkowe. Objawy kamicy nerkowej u mężczyzn i u kobiet są spowodowane przesuwaniem się kamienia i silnym skurczem mięśni gładkich moczowodu. Wśród dolegliwości dominuje silny i nawracający ból kolkowy, który promieniuje do pachwiny. Bolesność oraz nasilone napięcie mięśniówki występuje po stronie kolki. Ból jest tępy i promieniujący, o bardzo dużym nasileniu. Atak kamicy nerkowej to nie tylko ból. W trakcie napadu kolki mogą pojawić się nudności i wymioty oraz spadki ciśnienia tętniczego z omdleniami włącznie. Pojawienie się gorączki i dreszczy świadczy o towarzyszącej infekcji bakteryjnej, a krwiomoczu ‒ o uszkodzeniu śluzówki dróg moczowych. Gdy dojdzie do zwężenia lub całkowitego zamknięcia światła dróg moczowych przez kamienie nerkowe, objawy to: potrzeba ciągłego oddawania moczu, parcie na mocz, brak możliwości oddania moczu. Objawy kamicy nerkowej zwykle mają charakter nawrotowy. W przypadku braku podjęcia odpowiedniego leczenia, prawdopodobieństwo nawrotu wynosi od kilkunastu do kilkudziesięciu procent w ciągu 10 kolejnych lat. W przypadku choroby takiej jak kamica nerkowa, objawy i przyczyny są podobne u kobiet i mężczyzn. Jednak to u mężczyzn, zwłaszcza po 30 roku życia, kamica nerkowa jest rozpoznawana kilkakrotnie częściej. U kobiet, ze względu na częstsze infekcje dróg moczowych, dominuje kamica struwitowa. U kilku procent chorych kamica nerkowa (najczęściej struwitowa) może prowadzić do schyłkowej niewydolności nerek, będącej wskazaniem do dializoterapii. Co czwarty pacjent z objawami kamicy nerkowej wymaga leczenia zabiegowego, ponieważ ze względu na dużą wielkość kamienia nie jest możliwe jego samoistne wydalenie. Ponadto wskazane jest trzymanie się odpowiednich zaleceń dietetycznych, czyli przyjmowanie zwiększonej ilości płynów oraz unikanie spożywania produktów sprzyjających tworzeniu się kamieni nerkowych. Kamica nerkowa u dzieci – objawy i przyczyny Kamica nerkowa u dzieci występuje znacznie rzadziej niż u dorosłych. Objawy kamieni nerkowych u dzieci są takie, jak u dorosłych. Przyczyny kamicy nerkowej u dzieci to wrodzone wady układu moczowego, sprzyjające rozwojowi zakażeń dróg moczowych oraz zastojowi moczu. Inne przyczyny kamicy u dzieci to także zbyt niska podaż płynów oraz dieta bogata w sól czy czerwone mięso. Kolka nerkowa w ciąży pojawia się na skutek zastoju moczu w przewodach moczowych. Ataki związane są nie tylko z obecnością kamieni, ale również zbyt małą podażą płynów. Ponieważ przyszłe mamy mają ograniczone możliwości terapeutyczne, to przy atakach kolki nerkowej w ciąży leczenie musi być ograniczone do zwiększenia ilości przyjmowanych płynów, bezpiecznego dla maluszka przeciwbólowego paracetamolu i środków rozkurczowych. Należy zgłosić się do lekarza lub szpitala. Rodzenie kamieni nerkowych – ile trwa? Dokładny czas ataków kolki nerkowej trudno określić, ponieważ jest to kwestia indywidualna. W zasadzie dolegliwości w postaci bólu powinny zniknąć samoistnie w momencie wydalenia kamieni z przewodów moczowych. Ogólnie rzecz biorąc, im dłużej trwa pozbywanie się złogów, tym dłużej chory cierpi. Wydalanie kamieni z przewodów moczowych nie jest proste, dlatego niektóre ataki kolki nerkowej trwają nawet po kilka dni. Z medycznego punktu widzenia trudno określić, ile trwa kolka nerkowa. Przesuwanie się kamienia nerkowego wzdłuż dróg moczowych, aż do jego wydalenia określanego jest jako rodzenie kamieni nerkowych. Jak długo rodzi się kamień nerkowy? Wszystko zależy od wielkości kamienia i jego położenia. Kamienie nerkowe o średnicy do 5 – 7 mm mogą być usunięte samoistnie. Jak urodzić kamień nerkowy? Przyjmować dużo płynów, stosować leki i zioła pobudzające diurezę oraz środki rozkurczowe. Można pomóc grawitacji, skacząc na skakance czy schodząc po schodach – ułatwia to przesuwanie się w dół złogów zalegających w drogach moczowych. Gdy zakończy się rodzenie kamienia nerkowego, objawy bólowe ustępują natychmiast. Większe kamienie nerkowe nie mogą być wydalone samoistnie i zazwyczaj wymagana jest interwencja lekarska. Kamienie nerkowe – leczenie kamicy Kamice nerkową diagnozuje się na podstawie objawów klinicznych, ogólnego badania moczu oraz wyników badania obrazowego. Schorzenie może być rozpoznane w oparciu o przeglądowe badanie rentgenowskie (RTG), urografię, badanie ultrasonograficzne (USG) lub tomografię komputerową jamy brzusznej i miednicy małej. Jak leczyć kamicę nerkową? W przypadku schorzenia, jakim jest kamica nerkowa, leki stosowane są objawowo, w celu złagodzenia objawów napadu kolki nerkowej. W celu doraźnego zniesienia dolegliwości bólowych stosuje się leki o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i/lub rozkurczowym. W dolegliwościach o małym nasileniu są to niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. naproksen, ibuprofen, kwas acetylosalicylowy), a także paracetamol. Spośród leków o działaniu rozkurczowym dostępna jest drotaweryna, hioscyna lub papaweryna. W nasilonych dolegliwościach zwykle podaje się silniejsze leki na kamicę nerkową, dożylnie lub domięśniowo. Spośród niesteroidowych leków przeciwzapalnych najczęściej stosuje się ketoprofen lub diklofenak, a spośród opioidów, tramadol lub morfinę, w monoterapii lub w kombinacji ze środkiem działającym spazmolitycznie na mięśniówkę gładką dróg moczowych. Ułatwia to samoistne usuwanie kamieni nerkowych. W leczeniu kamicy nerkowej stosuje się również leczenie inwazyjne, które ma na celu rozbicie kamieni nerkowych na mniejsze fragmenty i ułatwienie ich wydalenia z układu moczowego. Leczenie operacyjne jest rzadko stosowane, większe zastosowanie znalazły metody endoskopowe, takie jak nefrolitotrypsja przezskórna i litotrypsja ureterorenoskopowa, a także litotrypsja pozaustrojowa. Są to metody na skuteczne rozbijanie kamieni nerkowych, wymagające zastosowania krótkotrwałego znieczulenia ogólne. Takie zabiegu pozwalają na mało inwazyjne usuwanie kamieni nerkowych. Jak oczyścić nerki z piasku i kamieni? W przypadku piasku w nerkach zarówno u dzieci, jak i u każdej osoby dorosłej poleca się picie dużej ilości płynów (przynajmniej 2, a najlepiej 4 litry dziennie). Jeśli kamienie są małe, zostaną one usunięte wraz z moczem, szczególnie, gdy są ułożone blisko pęcherza. Jak rozpuścić kamienie nerkowe? Środowisko zasadowe ułatwia rozpuszczanie kamieni, pH moczu w granicach 7–7,2 uzyskiwane jest albo przez podawanie soli potasu i sodu, albo w postaci cytrynianu lub wodorowęglanu sodu. Można też zwiększyć wydzielanie moczu poprzez domowe sposoby, a mianowicie picie odwarów i naparów z ziół o działaniu moczopędnym. Najskuteczniejsze zioła na kamienie nerkowe to liść brzozy, ziele skrzypu polnego, korzeń lubczyku, korzeń i owoc pietruszki, liście pokrzywy czy kłącza perzu. Kamica nerkowa – dieta zapobiegająca powstawaniu kamieni Dieta przy kamicy nerkowej zależy przede wszystkim od jej rodzaju. Jednak istnieje grupa zaleceń dietetycznych, z których skorzystać może każdy cierpiący z powodu tej dolegliwości. Jaka jest najlepsza dieta w kamicy nerkowej? Jadłospis zaleca przyjmowanie zwiększonej ilości wody, tak aby dzienna objętość wydalanego moczu przekraczała 2 litry. Płyny należy podawać w formie naparów z surowców roślinnych (np. z ziela skrzypu, liścia brzozy, liścia borówki brusznicy czy liścia pokrzywy), polecana jest też słaba herbata, herbatki owocowe, przegotowana woda oraz soki owocowe, zwłaszcza z cytrusów. Wyjątek stanowi sok grejpfrutowy, który może przyczyniać się do powstawania kamieni nerkowych. Ponadto, zwraca się uwagę, aby płyny przyjmować także przed snem, w celu rozcieńczenia moczu w godzinach nocnych. Przeciwwskazana jest mocna herbata i mocna kawa. A co z piciem piwa? Gdy pojawia się kamica nerkowa, piwo nie jest najlepszym wyborem. Owszem, działa moczopędnie, ale jednocześnie zwiększa ryzyko zwiększonego wydalania z moczem kwasu moczowego. Dieta w kamicy nerkowej obejmuje ograniczenie spożywania soli kuchennej i produktów z nią bogatych. Niepożądane w diecie są środki spożywcze zawierające glutaminian sodu, a także produkty typu instant (zupy, sosy) oraz czekolada i kakao. Właściwa dieta na kamicę nerkową szczawianowo-wapniową charakteryzuje się zmniejszoną podażą produktów bogatych w kwas szczawiowy (np. szczaw, rabarbar, szpinak, szparagi). Wśród produktów przeciwwskazanych znajdują się konserwy mięsne i rybne, smalec, słonina, margaryny twarde, a także ostre przyprawy. Natomiast, zaleca się zwiększyć spożycie produktów z dużą zawartością magnezu, cytrynianów oraz fosforanów. Szczególnie polecane są soki owocowe, owoce cytrusowe, miód, a także pełnoziarniste produkty zbożowe, otręby, płatki, kasze i ryż. Gdy pojawiają się fosforanowo-wapniowe kamienie nerkowe, dieta zakłada ograniczone przyjmowanie alkalicznej wody mineralnej, nasion roślin strączkowych, a także produktów bogatych w kwas szczawiowy. W przypadku nadwagi lub otyłości przeciwwskazane są produkty zbożowe z białej mąki, a także mąka pszenna, płatki kukurydziane oraz kasza manna. Niezalecane jest również mleko i przetwory mleczne (np. twarogi i żółte sery pełnotłuste, sery pleśniowe, jogurty zawierające cukier). W przypadku kamicy moczanowej zalecana jest dieta mleczno-jarska. Zaleca się zmniejszenie podaży puryn w diecie, czyli związków obficie występujących w podrobach, baraninie, wieprzowinie, a także roślinach strączkowych. Przeciwwskazane są ryby ( szproty, śledzie, sardynki), a także zupy przyrządzone na wywarach mięsnych i grzybowych. Prawidłowo dobrana dieta na kamicę nerkową cystynową polega na ograniczenie podaży w diecie takich aminokwasów, takich jak cystyna i metionina, które występują obficie w mięsie i jego przetworach, a także w rybach, jajach i soi. Bibliografia: Choroby wewnętrzne. Kompedium Medycyny Praktycznej, pod red. A. Szczeklika i P. Gajewskiego; Medycyna Praktyczna 2010 Althof S., Kindler J., Atlas osadów moczu; Wydawnictwo Medyczne Sapota 2005 Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Kamica nerkowa – przyczyny i leczenie Kamica dróg moczowych to choroba przewlekła z nawracającymi epizodami kolki nerkowej. Choć uciążliwa, to przy odpowiednim leczeniu i stosowaniu środków zapobiegawczych, można z nią na co dzień bezproblemowo funkcjonować. Jakie są przyczyny kamicy nerkowej, kiedy pojawiają się jej objawy i jak wygląda leczenie? Jakie nawyki należy wdrożyć, aby zapobiec nawrotom choroby? Podpowiadamy. Co to jest kamica nerkowa? Kamica nerkowa (określana także jako kamica moczowa) to choroba układu moczowego związana z obecnością złogów (kamieni moczowych) w nerkach i przewodach moczowych. Kamienie składają się ze związków chemicznych, które fizjologicznie znajdują się w moczu w formie rozpuszczonej. Jednak w pewnych sytuacjach ich stężenie jest wyższe od prawidłowego i dochodzi do ich wytrącania się w formie kryształków. Gdy kamienie są drobne, wówczas mówi się o „piasku w nerkach”, z czasem łączą się w większe, prowadząc do powstania kamieni moczowych (złogów). W zależności od składu kamieni (mogą być zbudowane ze szczawianu lub fosforanu wapnia, kwasu moczowego, fosforanu magnezowo-amonowego lub cystyny) wyróżnia się różne typy kamicy nerkowej. Objawy jednak są bardzo zbliżone w każdym typie. Kamica dróg moczowych to jedna z najczęściej występujących chorób układu moczowego, dotyka częściej mężczyzn niż kobiet, a pierwsze objawy są odczuwalne u osób w wieku od 20. do 30. roku życia. Największa zachorowalność notowana jest u osób w wieku 30-40 lat. To choroba nawracająca – po usunięciu kamieni z dróg moczowych, po pewnym czasie mogą tworzyć się nowe. Kamica nerkowa – przyczyny Nie jest do końca znana bezpośrednia przyczyna powstawania kamicy nerkowej. Wiadomo jednak, że istnieje szereg czynników, które mogą sprzyjać tworzeniu się kamieni moczowych, należą do nich: zbyt niski poziom nawodnienia organizmu (picie zbyt małej ilości płynów, nadmierne pocenie się) skutkuje wyższą koncentracją moczu, co sprzyja wytrącaniu się kryształów, predyspozycje genetyczne, niektóre choroby nerek, wysokie stężenie substancji tzw. kamicorodnych (np. wapnia, fosforanów, szczawianów, kwasu moczowego) – w dużej mierze zależne od diety, od stosowanych leków i od współwystępowania zaburzeń metabolicznych w organizmie, nawracające infekcje układu moczowego, zastój moczu, długotrwałe unieruchomienie, spowodowane np. chorobą. Kamica nerkowa – objawy Choroba przez wiele lat może się rozwijać bezobjawowo. Obecność i tworzenie się kamieni w nerkach lub drogach moczowych początkowo nie utrudnia wypływu moczu. Zwykle pierwszym typowym objawem kamicy nerkowej jest atak kolki nerkowej. Opisywany jest jako nagły, niezwykle silny ból, niekiedy kurczowy, w okolicy nerki lub nieco niżej w dole brzucha, promieniujący do pachwiny. Bezpośrednią przyczyną kolki nerkowej jest przesunięcie się kamienia z nerki do dróg moczowych, co powoduje podrażnienie moczowodów i ich częściowe lub całkowite zablokowanie. Często objawami towarzyszącymi są nudności i wymioty, częste parcie na mocz, pieczenie podczas mikcji i uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza. Może także wystąpić krwiomocz wynikający z uszkodzenia dróg moczowych. Małe kamienie moczowe mogą przesuwać się przez drogi moczowe do pęcherza, co skutkuje stosunkowo krótkim atakiem kolki (np. kilkugodzinnym). Większe kamienie przemieszczają się znacznie wolniej (nawet kilka dni) lub mogą zatkać przewody, co wymaga interwencji chirurgicznej. Kamica nerkowa – leczenie Przy pierwszym ataku kolki nerkowej należy bezzwłocznie udać się do lekarza, podobnie gdy towarzyszą mu gorączka, dreszcze, intensywne wymioty lub krwiomocz. Natomiast osoby z rozpoznaną kamicą nerkową, gdy zauważą pierwsze objawy kolki, mogą same rozpocząć leczenie (po wcześniejszym ustaleniu postępowania z lekarzem). W chorobie, jaką jest kamica nerkowa, leki to przede wszystkim środki przeciwbólowe i leki rozkurczowe, które rozluźniają ściany dróg moczowych, ułatwiając tym samym wydostanie się kamienia. Należy także pić dużą ilość płynów, nawet 3-4 litry dziennie, co przyspieszy wypłukanie złogów. Jeśli objawy są bardzo nasilone i nie ustępują po kilku godzinach, należy udać się do lekarza, który zastosuje silniejsze leki oraz – jeśli zajdzie taka konieczność – podejmie decyzję o usunięciu kamieni. Kamica nerkowa – leczenie domowe, zapobieganie Po epizodzie kolki nerkowej należy wdrożyć odpowiednie postępowanie w celu zapobiegania kolejnym atakom. Warto wypracować sobie kilka prostych nawyków, które mają zapobiec tworzeniu się kolejnych złogów w nerkach i drogach moczowych. Picie dużej ilości płynów dziennie, takiej, by objętość wydalanego moczu wynosiła ok. 2 litry na dobę. Picie przynajmniej jednej szklanki płynu na noc. Dodatkową porcję warto wypić, gdy w nocy pojawi się potrzeba oddania moczu. Stosowanie leków na kamicę dróg moczowych dostępnych bez recepty, suplementów i herbat ziołowych o właściwościach moczopędnych, rozkurczających, przeciwzapalnych i odkażających – sprawdź Urosept. W schorzeniu, jakim jest kamica nerkowa, dieta ma także duże znaczenie. Zaleca się ograniczenie spożycia mięsa, produktów mlecznych, soli, kawy, herbaty, czekolady, orzechów, szpinaku, rabarbaru i buraków. Bez konsultacji z lekarzem nie powinno się przyjmować preparatów z witaminą D i wapniem. Ważna jest także profilaktyka chorób układu moczowego. Każda infekcja może być czynnikiem sprzyjającym kolce nerkowej, dlatego już przy pierwszych objawach należy rozpocząć odpowiednie leczenie. Udostępnij Atak kamicy nerkowej Kamica nerkowa, nazywana potocznie kamieniami nerkowymi, to obecność w drogach moczowych skrystalizowanych minerałów, których organizm nie był w stanie wydalić lub zneutralizować. Ich rozwój jest związany ze zmniejszoną objętością moczu lub zwiększonym wydalaniem związków mineralnych tworzących kamienie, przekraczającym tzw. próg rozpuszczalności. Złogi powstają w nerkach lub drogach moczowych i mogą nawet osiągać wielkość miedniczki nerkowej. W zależności od związków mineralnych, które je tworzą, można rozróżnić kamienie szczawianowe, cystynowe, moczanowe i fosforanowe. Najczęściej są one złogami szczawianów wapnia. Kamica nerkowa często jest przyczyną wystąpienia krwi w moczu (krwinkomocz lub krwiomocz) i może powodować ból w dolnej części brzucha, promieniujący do boku i pachwiny. Kto jest narażony na kamienie nerkowe? Kamica nerkowa może dotyczyć każdego, jednak najbardziej predysponowane są osoby z niektórymi chorobami lub przyjmującymi konkretne leki. Kamienie nerkowe częściej występują u mężczyzn niż u kobiet. Schorzenie rozwija się u pacjentów w wieku 20-49 lat, a u tych, którzy mają skłonności do wielokrotnych ataków kamicy, zwykle pierwszy raz pojawia się między drugą a trzecią dekadą życia. Zaobserwowano, że osoby, które miały więcej niż jeden kamień nerkowy, prawdopodobnie będą miały nawroty choroby. Czynnikiem ryzyka rozwoju kamicy nerkowej jest historia rodzinna: choroba występuje częściej u osób z przewlekle podwyższonym stężeniem kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia). Oprócz wrodzonej wady układu moczowego do przyczyn powstawania kamieni nerkowych zalicza się: nawracające zakażenia dróg moczowych, nadczynność przytarczyc, przyjmowanie niektórych leków, np. glikokortykosteroidów, moczopędnych, zobojętniających i zawierających wapń, środki alkalizujące, wykorzystywane w leczeniu wrzodów żołądka, przedawkowanie witamin C i D3 oraz wapnia, zbyt duże zagęszczenie moczu, spowodowane za małą ilością przyjmowanych płynów, choroby immunologiczne, szczególnie zapalne jelit (np. choroba Leśniowskiego-Crohna), dnę moczanową, powodująca przewlekłe zwiększenie ilości kwasu moczowego we krwi i moczu, przewlekłe choroby, takie jak cukrzyca i nadciśnienie tętnicze krwi, hiperoksaluria, czyli nadmierne wydzielanie kwasu szczawiowego z moczem. Bardzo często czynniki przyczyniające się do kamicy nerkowych występują łącznie. Objawy kamicy nerkowej Zazwyczaj kamienie nerkowe nie dają żadnych objawów, aż do czasu wystąpienia kolki nerkowej, gdy kamień zablokuje naturalne drogi odpływu moczu. Bólowi mogą towarzyszyć nudności i wymioty, bolesne wzdęcia brzucha i pocenie się, które są efektem podrażnienia autonomicznego układu nerwowego. Przez wielu pacjentów ból towarzyszący kolce nerkowej jest określany jako najgorszy ból w życiu, porównywalny z bólem porodowym. Kamienie nerkowe wywołują charakterystyczny krwiomocz. Jeśli kamicy nerkowej towarzyszy infekcja dróg moczowych, to mogą się pojawić gorączka i dreszcze. Czasami z powodu kamicy mogą wystąpić problemy z oddawaniem moczu, parcie na pęcherz oraz ból prącia i jąder. Kolka nerkowa – objawy Objawem kamicy nerkowej jest kolka nerkowa. Większość chorych zgłasza silny ból o nagłym początku, narastający w ciągu kilku minut lub godzin, W zależności od miejsca uwięźnięcia złogu ból może być umiejscowiony w okolicy lędźwiowej, pachwinie, mosznie u mężczyzn, wargach sromowych większych u kobiet lub górnej części uda. Często jednak lokalizacja jest trudna do określenia. Zmiana pozycji ciała nie łagodzi bólu, który nasila się falowo a jego natężenie może się zmniejszać lub zwiększać. Pacjent nie potrafi znaleźć pozycji przynoszącej ulgę i często wije się z bólu. Diagnozowanie kamicy nerkowej Rozpoznanie kamicy nerkowej stawia się na podstawie charakterystycznych symptomów, badania ogólnego moczu i po wykluczeniu innych możliwych przyczyn bólu jamy brzusznej lub bólu lędźwiowego. W celu potwierdzenia diagnozy lekarz (najczęściej urolog lub nefrolog) zwykle zleca wykonanie badania ultrasonograficznego (USG). Przeglądowe RTG brzucha może uwidocznić złogi nieprzepuszczalne dla promieni rentgenowskich i – razem z USG – jest wstępnym badaniem obrazowym u chorych z kolką nerkową w wywiadach. W razie wątpliwości diagnostycznych wykonuje się spiralną tomografię komputerową (TK) nerek, moczowodów i pęcherza moczowego bez podania środka cieniującego. Należy pamiętać, że TK naraża pacjentów na znaczne promieniowanie. Dlatego najpopularniejsze jest badanie ultrasonograficzne w połączeniu z urografią, która pozwala określić rodzaj kamieni. Kamica nerkowa – lek, który pomoże W kolce nerkowej podawane są silnie działające leki przeciwbólowe, najlepiej w postaci czopków, i leki rozkurczowe. W większości przypadków nawet całkiem duże kamienie nerkowe (do 6 mm) udaje się usunąć z dróg moczowych samoistnie, spożywając duże ilości napojów i przyjmując odpowiednie leki – rozkurczające mięśnie gładkie moczowodu lub hamujące jego perystaltykę. Zwykle taki proces trwa około kilku tygodni. Chociaż nie ma sprawdzonych domowych sposobów, aby rozpuścić kamienie nerkowe, takie leczenie można rozważyć u pacjentów, którzy już przechodzili tę chorobę. Wówczas postępowanie ukierunkowane jest na kontrolę objawów i koncentruje się na piciu dużych ilości napojów, ponieważ kamienie potrzebują czasu, aby przejść przez drogi moczowe. Kamica nerkowa – leczenie zabiegowe Jeśli kamienie nie zostaną samoistnie wydalone, stosuje się litotrypsję, czyli zabieg polegający na ich rozbiciu. W zależności od wielkości, umiejscowienia i rodzaju złogu może to być litotrypsja falami uderzeniowymi generowanymi pozaustrojowo (ESWL), ureterorenoskopia (URS) lub przezskórna nefroloitotrypsja (PCNL). Obecnie bardzo rzadko wykonuje się klasyczny zabieg chirurgiczny, jeśli inne metody leczenia nie są skuteczne. W niektórych zawodach (np. piloci linii lotniczych) wymagane jest całkowite usunięcie kamieni z dróg moczowych, zanim pacjent będzie mógł powrócić do pracy. Warto też rozważyć interwencję zabiegową, gdy mamy zaplanowane ważne wydarzenia rodzinne lub towarzyskie czy też wakacje w egzotycznych miejscach. Niezwykle istotna w leczeniu kamieni nerkowych jest dieta. Specjalista dobiera zalecenia zgodnie z typem kamicy. Zwykle polecane jest wykluczenie pewnych produktów, np. ciężkostrawnego mięsa, kawy, czekolady czy kakao, oraz ograniczenie spożycia soli. Należy pamiętać o piciu dużej ilości płynów – co najmniej 2 litrów dziennie.
Skąd biorą się kamienie w nerkach? Jednym z niezbędnych warunków do rozpoczęcia procesu odkładania złogów w układzie moczowym jest przesycenie moczu filtrowanego w nerkach jedną z substancji, która może budować kamienie. Dochodzi wówczas do formowania tak zwanego jądra krystalizacji. Dzieje się tak jednak jedynie wtedy, gdy zaburzona jest równowaga pomiędzy czynnikami
Napady złości występują nawet u niemowląt, jednak znacznie częściej borykają się z nimi rodzice kilkulatków. Jak radzić sobie, gdy dziecko za nic nie chce się uspokoić, krzyczy, wyrywa się i płacze? Napady złości u dziecka są większości rodziców dobrze znane. Ku ich rozpaczy, często zdarzają się w miejscach publicznych, gdy mamie czy tacie trudniej nad dzieckiem zapanować, gdy bardziej przejmują się jego zachowaniem i reakcją otoczenia. Tak dzieje się, gdy np. dziecko spędza spokojnie cały dzień w przedszkolu, a gdy tylko mama pojawia się, by je odebrać, zaczyna jeden ze swoich napadów złości. Wyrywa się, szarpie, tupie, krzyczy, zrzuca z siebie plecak, biegnie w inną stronę niż powinno, no i płacze. Krótko mówiąc: wprowadza wokół siebie mnóstwo chaosu. M jak mama: Co powinno umieć 5-letnie dziecko? Napady złości: przede wszystkim poznaj ich przyczynę Mama, która obserwuje u swojego dziecka takie napady złości, często sama czuje złość, niepokój, a jeśli atak obserwują rówieśnicy kilkulatka i inni rodzice - często i zażenowanie. Pierwszym sposobem na poradzenie sobie z dziecięcymi napadami złości jest próba skupienia się właśnie na uczuciach, jakie dziecku wtedy towarzyszą i które powodują takie zachowanie, a nie na jego zachowaniu. Czasem przyczynę da się łatwo zdiagnozować i zaradzić problemowi. Jeśli przyczyną złości jest głód, łatwo temu zaradzić. Chęć ubrania różowych bucików zamiast czerwonych lub upieranie się, że rowerek jest koniecznym towarzyszem spaceru - po dyskusjach i tu można dojść do porozumienia, w końcu nie są to najważniejsze kwestie. Napady złości u dziecka mogą również powodować wydarzenia z dnia codziennego: powrót mamy do pracy, kłótnia z kolegami w przedszkolu, słowa przedszkolanki, które nie spodobały się kilkulatkowi. Są też takie zachowania dziecka, które trudno czymkolwiek wytłumaczyć. Niektóre dzieci z charakteru są bardziej temperamentne i skłonne do napadów złości niż inne. Co robić właśnie w takich sytuacjach: gdy tak naprawdę nie wiemy, jak zareagować, postępować, by dziecko wreszcie się uspokoiło? - Rodzice, kierowani jak najlepszymi intencjami, chcą zaoferować dziecku absolutnie wszystko. Stają się "zbyt dobrzy" i nie ograniczają dziecka w żaden sposób. W takiej sytuacji nie ma wyjścia, dziecko wzrasta w przekonaniu, że dużo się mu należy. Warto dodać, że niektóre dzieci po prostu takie są, miewają napady złości częściej niż inne. To wszystko trzeba zrozumieć i nauczyć się odpowiednio z nimi postępować - zaznacza Aleksandra Piotrowska, psycholog dziecięcy w studiu "Dzień dobry TVN". Co więc warto zrobić w sytuacjach, gdy dziecko swoją złością destabilizuje spokój w swoim otoczeniu? Przeczytaj także: "Nie kupię ci, bo..." - jak mądrze odmawiać dziecku? Napady złości: jak reagować? 1. Jeśli widzisz, że u dziecka zapowiada się na jeden z napadów złości, spróbuj odwrócić jego uwagę od sytuacji, przedmiotu, wywołującego taką reakcję. Zawołaj przebywającą w pobliżu koleżankę kilkulatka, pokaż mu rosnące wokół kwiatki, siedzącego na drzewie ptaszka, ulubioną zabawkę, włącz płytę z ukochaną bajką. Atakom złości najlepiej zapobiegać, ale nie zawsze się to udaje. 2. Choć jest to bardzo trudne, w przypadku ataku złości trzeba zachować jak najwięcej spokoju. Jeśli dziecko krzyczy, wyrywa się i zwraca na siebie uwagę, trudno nie zareagować, ale można to zrobić w sposób, który przytłumi jego napady złości. Mówiąc do dziecka można obniżyć głos, przybrać spokojny ton. Najlepiej unikać kontaktu wzrokowego i dotyku. Pozostawienie dziecka samemu sobie też jest dobrym wyjściem. Oczywiście nie na środku ulicy, ale w pokoju czy przedszkolnej szatni jest to możliwe. Postępować według zasady: "Skoro nie chcesz iść/się uspokoić, to nie". Gdy dziecko zobaczy, że jego zachowanie nie wywołuje reakcji, z czasem będzie z niego rezygnować. 3. Jeśli przyzwyczaiłaś dziecko do tego, że swoimi napadami złości wymusza wszystko, co chce, i taka sytuacja jest do naprawienia. Najpierw dziecko nauczyło się, że dostaje to, czego sobie zażyczy, teraz pora uświadomić mu, że nie do końca tak jest. Racjonalne potrzeby trzeba oczywiście zaspokoić, ale nieracjonalnych zachcianek nie ma sensu spełniać. - Uczymy dzieci, że mogą zdobyć naszą uwagę, używając do tego właśnie napadów złości, a to jest fatalny sposób. Wiedzą, że jak będą się wściekać, krzyczeć, butnować, jak zrobią rodzicom numer przy innych, dostaną to, na czym im zależy. Tego trzeba je oduczyć. Pozwólmy dziecku nauczyć się, że są chwile, kiedy nikt się nim nie zajmuje, że jest czas, kiedy musi samo się sobą zająć. Trzeba odpuszczać drobiazgi, dać dziecku pole do własnych decyzji. Pójść przeczytać gazetę, wypić kawę, a awanturujące się dziecko zostawić samemu sobie - dodaje Aleksandra Piotrowska. Przeczytaj: Nadopiekuńczy rodzice to niezaradne dzieci? Unikaj tych błędów! 4. Pamiętaj, że nieprawdą jest iż "złość piękności szkodzi". Pozwól dziecku wyrażać swoje uczucia, również te negatywne. Jak zaznacza Aleksandra Piotrowska, agresywne zachowania są właściwe prawie wszystkim dzieciom, bez względu na wiek i płeć. Lepiej, żeby dziecko raz wyrzuciło z siebie wszystkie negatywne emocje niż tłumiło je w sobie przez długi czas. Niech krzyczy i tupie, ty się do niego nie dołączaj, przyjmij raczej pozycję obserwatora i pilnuj, czy dziecko w swoim ataku nie zrobi sobie krzywdy. 5. Nie bój się ukarać dziecka. Oczywiście nie chodzi o uderzenie, poniżenie czy nakrzyczenie na dziecko. Chodzi o karę, która nauczy je, że jego działanie przynosi konsekwencje. Jeśli dziecko mimo wielokrotnych próśb i upomnień upiera się, by rzucać zabawkami w każdą osobę, która wejdzie do pokoju, powiedz, że następnym razem zabawki zostaną mu odebrane i postępuj zgodnie ze swoimi słowami. Dziecku nie stanie się żadna krzywda a kara nie będzie zbyt wygórowana. Po kilku napadach złości zrozumie, że nie warto rzucać zabawkami. 6. Jeśli zauważasz, że żadne sposoby nie działają na dziecko, a napady złości wręcz przybierają na sile, skorzystaj z pomocy psychologa dziecięcego. Jego doświadczenie i porady powinny pomóc uporać się z problemem. Polecamy: Kiedy z dzieckiem pójść do psychologa, a kiedy do pedagoga i psychiatry? Czy twoje dziecko jest gotowe na nocowanie u dziadków? Pytanie 1 z 9 Pakujecie się na wakacje lub weekend poza domem. Jak reaguje twoje dziecko? cieszy się z wyjazdu i koniecznie chce pomóc w pakowaniu niechętnie rozmawia o podróży, reaguje płaczem lub stanowczo protestuje zadaje mnóstwo pytań o to, jak daleko jedziecie i jak będzie wyglądać jego łóżko
Ψ аглዔձаռላթ նεкл
ጡоኞэщоск дևջ
Ճемዜሥιнοте եдусве ց
Ըዒацизաጊ и
Ка свилոνэኽа шаβዛжոн
Σ խпυпո
ሮш ቫυሪ
Ыጦυհиֆыηըգ ւестиγωф γиհοπатιኙε
Е пре
Բоզኙጥал о ктևδ
ጇωձըктዠбо эጣጊ υлωκузաд
ጋму οπ еπιщաж
Piaskiem nazywane są złogi, które odkładają się w moczowodach i nerkach. Pojawiają się na skutek nieodpowiedniej diety bogatej w białko i wapń, a także ubogiej w płyny. Piasek może także pojawić się na skutek różnych schorzeń, m.in. cukrzycy, nadciśnienia tętniczego czy nadczynności przytarczyc.
Występowanie białka w moczu określane jest mianem białkomoczu. W normalnych warunkach krew przepływająca przez nerki jest filtrowana, a produkty przemiany materii, nadmiar płynów i sól są wydalane z organizmu wraz z moczem. Zwykle w moczu nie ma białek, ponieważ są one zbyt duże, aby przedostać się przez nerki. Jeżeli lekarz odnajdzie proteiny w moczu malucha, najprawdopodobniej jego nerki nie działają tak, jak powinny (często w wyniku zapaleń dróg moczowych). Czasem infekcje układu moczowego lub substancje chemiczne zaburzają funkcjonowanie nerek, co skutkuje wydalaniem protein wraz z moczem. Zobacz film: "Jak pozbyć się ciemieniuchy?" spis treści 1. Badanie poziomu białka w moczu niemowląt 2. Przyczyny białka w moczu u niemowląt 1. Badanie poziomu białka w moczu niemowląt Jeżeli w moczu dziecka pojawia się białko, niemowlę najprawdopodobniej doświadczyło łagodnego schorzenia, takiego jak białkomocz ortostatyczny. Jednak w przypadku, gdy poziom wydalanych protein jest wysoki, może się okazać, że dziecko cierpi na poważniejszą chorobę nerek. Białkomocz nie powoduje bólu, jednak gdy białko wydalane jest z organizmu wraz z moczem, poziom protein we krwi może znacznie spaść. Prowadzi to do obrzęku powiek, kostek i nóg dziecka. Kolejną oznaką wystąpienia białkomoczu jest wysokie ciśnienie tętnicze. Lekarz może poprosić rodziców o zebranie 24-godzinnej próbki moczu niemowlaka. Dzięki temu specjalista będzie mógł zmierzyć poziom wydalanego białka. Następnie w próbce moczu zanurza się specjalny kawałek papieru, a wynik badania pokazuje, czy nerki dziecka pracują w prawidłowy sposób. Lekarz może zlecić dodatkowe badania krwi malucha. 2. Przyczyny białka w moczu u niemowląt Zespół nerczycowy jest schorzeniem, w wyniku którego nerki przepuszczają białko do moczu. Wydalanie protein z moczem prowadzi do zmniejszenia poziomu białka we krwi, budowania pokładów wody w tkankach oraz obrzęków. Schorzenie to jest częstym następstwem wirusowych chorób układu oddechowego, jednak dokładna przyczyna występowania zespołu nerczycowego nie jest znana. Podejrzewa się, że jest to zjawisko autoimmunologiczne. W większości przypadków choroba mija samoistnie. Czasem jednak zespół nerczycowy może być jedynie częścią poważniejszego problemu ze zdrowiem, np. zapalenia nerek. Kłębuszkowe zapalenie nerek jest następstwem zakażenia paciorkowcem (np. angina). Do charakterystycznych objawów schorzenia zaliczamy: gromadzenie się płynów w tkankach i obrzęk – początkowo twarzy i okolic oczu, a następnie nóg, zmniejszone wydalanie moczu (skąpomocz), krew w moczu (krwiomocz), białko w moczu (białkomocz), wysokie ciśnienie tętnicze, ból i sztywność stawów. Większość dzieci (nawet 95%) wychodzi cało z choroby po kilku tygodniach lub miesiącach. Białkomocz ortostatyczny jest kolejną przyczyną wydalania protein z moczem u starszych dzieci. U maluchów cierpiących na to schorzenie nie wykrywa się uszkodzeń nerek ani poważniejszych chorób, a jednak (z nieznanych przyczyn) w ich moczu pojawia się białko. W tym przypadku proteiny są wydalane w ciągu dnia, czyli w okresie największej aktywności fizycznej dzieci, gdy przebywają one w pozycji stojącej. Diagnozę stawia się po przeanalizowaniu dwóch próbek moczu – moczu porannego i oddanego w trakcie dnia. Jeżeli dziecko rozwinęło białkomocz ortostatyczny, pierwsza próbka będzie wolna od protein, podczas gdy pojawią się one w drugiej próbce. Schorzenie nie wymaga leczenia, jednak w przypadku wykrycia nieprawidłowości lekarz zaleca wykonywanie kontrolnych badań moczu kilka razy w roku. polecamy
Kamienie w nerkach powstają w procesie nukleacji (formowania się jądra) w związku z obecnością w moczu określonych składników w nadmiarowych ilościach. Najczęściej są to szczawiany i fosforany wapnia, a także: Kwas moczowy. Moczan amonu. Moczan sodu. Apatyt węglanowy. Fosforan magnezowo-amonowy. Fosforany magnezu. Krzemiany
Czym jest kamica nerkowa? Fot. staras / Opublikowano: 06:53Aktualizacja: 08:12 Kamica nerkowa charakteryzuje się dolegliwościami bólowymi i dyskomfortem w jamie brzusznej, mogą pojawić się też nudności i wymioty. Objawy kamicy nerkowej spowodowane są obecnością kamieni nerkowych w drogach moczowych. Dieta przy kamicy nerkowej powinna uwzględniać przede wszystkim zwiększoną podaż płynów. Szczegółowe zalecenia dietetyczne zależą od rodzaju kamicy. Kamica nerkowa (ICD 10)Rodzaje kamieni nerkowychKamica nerkowa – przyczyny powstawania kamieniAtak kamicy nerkowej – objawy kolki nerkowejKamica nerkowa u dzieci – objawy i przyczynyKamica nerkowa w ciążyRodzenie kamieni nerkowych – ile trwa?Kamienie nerkowe – leczenie kamicyLeki bez recepty i zioła na piasek i kamienie w nerkachKamica nerkowa – dieta zapobiegająca powstawaniu kamieni Kamica nerkowa (ICD 10) Co to jest kamica nerkowa wydaje się prostym pytaniem, jednak nie wszyscy są świadomi istnienia różnych jej rodzajów. Do najczęstszych postaci schorzenia należy kamica nerkowa szczawianowo-wapniowa, fosforanowo-wapniowa, moczanowa, cystynowa oraz struwitowa. Kamice nerkowe dzieli się ze względu na skład chemiczny, ale także na cechy fizyczne, etiologię i lokalizację złogu. Zgodnie z aktualną klasyfikacją ICD-10, wyróżnia się kamicę nerki, moczowodu, a także kamicę nerki z kamicą moczowodu oraz kamicę moczową. Kamica moczowa charakteryzuje się obecnością piasku lub kamieni w nerkach lub drogach moczowych. Przyczyny piasku w nerkach, a w dalszych etapach choroby – także kamieni nerkowych, mogą być związane z zaburzeniami metabolicznymi, głównie z hiperkalciurią lub innymi, genetycznie uwarunkowanymi zaburzeniami. Powodem schorzenia jest też odkładanie się soli wapnia, np. szczawianów wapnia lub fosforanu wapnia. Rzadziej piasek w nerkach jest wynikiem krystalizacji kwasu moczowego. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że małe złogi piasku pojawiają w organizmie człowieka często, ale usuwane są z moczem prawie natychmiastowo. Tylko w nielicznych przypadkach piasek zalega w drogach moczowych, a w efekcie dalszej krystalizacji i tworzenia większych złogów tworzą się kamienie nerkowe. Dlatego też jedynie 10 proc. mieszkańców Polski cierpi na kamicę nerkową. Kiedy powstaje kamień nerkowy? Przyczyny kamicy nerkowej to – poza określonymi sytuacjami, sprzyjającymi tworzeniu kamieni nerkowych określonego typu – niewystarczające nawodnienie organizmu, a tym samym – zbyt mała diureza. Produkowanie małych objętości moczu uniemożliwia przepłukiwanie dróg moczowych i wydalanie kryształów czy drobnego piasku – a w konsekwencji powstają kamienie nerkowe. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Naturell Omega-3 1000 mg, 120 kaps 54,90 zł Odporność WIMIN Odporność, 30 kaps. 59,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Rodzaje kamieni nerkowych Kamienie nerkowe mogą powstać w efekcie krystalizacji rozmaitych związków. U większości osób przeważają kamienie zbudowane ze szczawianów i związków wapnia, a najrzadziej spotykane są kamienie cystynowe. Rodzaje kamieni nerkowych są następujące: kamienie nerkowe wapniowe, powstające w efekcie nadmiernego wydalania wapnia z moczem – wówczas przyczyna kamicy nerkowej wapniowej to m. in. nadczynność przytarczyc, inne przyczyny kamicy wapniowej to nadmiar szczawianów w moczu oraz zasadowy odczyn moczu, kamienie nerkowe szczawianowe, powstające w przebiegu zaburzeń metabolizmu szczawianów oraz nadmiernego spożycia szczawianów wraz z dietą (szczaw, szpinak, rabarbar, kakao, mocna herbata, czekolada, konserwy rybne i mięsne), kamienie nerkowe moczanowe, czyli złogi z kwasu moczowego, powstałe przede wszystkim u osób z wrodzonym zaburzeniem metabolizmu puryn (np. zespołem Lescha-Nyhana) oraz spożywających produkty bogate w puryny (mięso), kamienie nerkowe fosforanowe, które powstają głównie w przebiegu zakażeń dróg moczowych bakteriami Klebsiella, Proteus czy Psudomonas, którym towarzyszy alkalizacja moczu, kamienie nerkowe cystynowe, pojawiające się u osób z wrodzonymi zaburzeniami metabolizmu cystyny. Kamica nerkowa – przyczyny powstawania kamieni Tworzeniu się kamieni nerkowych sprzyjają błędy żywieniowe (np. niedostateczna ilość przyjmowanych płynów, dieta wysokobiałkowa, nadmierne spożycie soli i czerwonego mięsa) oraz przyjmowanie leków lub suplementów diety zakwaszających mocz (np. wysokich dawek witaminy C). Wśród czynników ryzyka kamicy nerkowej, stanowiących częste przyczyny kamicy nerkowej wymienia się także niektóre choroby: schorzenia układu moczowego, zwłaszcza nawracające infekcje dróg moczowych oraz zastój moczu; schorzenia układu pokarmowego, np. choroba Leśniowskiego-Crohna, zespół złego wchłaniania; schorzenia układu kostno-stawowego, np. dna moczanowa, osteoporoza; zaburzenia hormonalne np. nadczynność przytarczyc; schorzenia nowotworowe, zwłaszcza z przerzutami do kości. Zwiększone ryzyko rozwinięcia kamicy nerkowej występuje w przypadku predyspozycji genetycznych, czyli wrodzonych skłonności do tworzenia nierozpuszczalnych złogów w drogach moczowych. Kiedy jeszcze mogą powstać kamienie nerkowe? Przyczyny to wady anatomiczne układu moczowego, sprzyjające zastojowi moczu. Atak kamicy nerkowej – objawy kolki nerkowej Dolegliwości związane z atakiem kamicy nerkowej bywają tak dotkliwe, że chorzy często zgłaszają się po pomoc na szpitalne oddziały ratunkowe. Objawy kamicy nerkowej u mężczyzn i u kobiet są spowodowane przesuwaniem się kamienia i silnym skurczem mięśni gładkich moczowodu. Wśród dolegliwości dominuje silny i nawracający ból kolkowy, który promieniuje do pachwiny. Bolesność oraz nasilone napięcie mięśniówki występuje po stronie kolki. Ból jest tępy i promieniujący, o bardzo dużym nasileniu. Atak kamicy nerkowej to nie tylko ból. W trakcie napadu kolki mogą pojawić się nudności i wymioty oraz spadki ciśnienia tętniczego z omdleniami włącznie. Pojawienie się gorączki i dreszczy świadczy o towarzyszącej infekcji bakteryjnej, a krwiomoczu ‒ o uszkodzeniu śluzówki dróg moczowych. Gdy dojdzie do zwężenia lub całkowitego zamknięcia światła dróg moczowych przez kamienie nerkowe, objawy to: potrzeba ciągłego oddawania moczu, parcie na mocz, brak możliwości oddania moczu. Objawy kamicy nerkowej zwykle mają charakter nawrotowy. W przypadku braku podjęcia odpowiedniego leczenia, prawdopodobieństwo nawrotu wynosi od kilkunastu do kilkudziesięciu procent w ciągu 10 kolejnych lat. W przypadku choroby takiej jak kamica nerkowa, objawy i przyczyny są podobne u kobiet i mężczyzn. Jednak to u mężczyzn, zwłaszcza po 30 roku życia, kamica nerkowa jest rozpoznawana kilkakrotnie częściej. U kobiet, ze względu na częstsze infekcje dróg moczowych, dominuje kamica struwitowa. U kilku procent chorych kamica nerkowa (najczęściej struwitowa) może prowadzić do schyłkowej niewydolności nerek, będącej wskazaniem do dializoterapii. Co czwarty pacjent z objawami kamicy nerkowej wymaga leczenia zabiegowego, ponieważ ze względu na dużą wielkość kamienia nie jest możliwe jego samoistne wydalenie. Ponadto wskazane jest trzymanie się odpowiednich zaleceń dietetycznych, czyli przyjmowanie zwiększonej ilości płynów oraz unikanie spożywania produktów sprzyjających tworzeniu się kamieni nerkowych. Kamica nerkowa u dzieci występuje znacznie rzadziej niż u dorosłych. Objawy kamieni nerkowych u dzieci są takie, jak u dorosłych. Przyczyny kamicy nerkowej u dzieci to wrodzone wady układu moczowego, sprzyjające rozwojowi zakażeń dróg moczowych oraz zastojowi moczu. Inne przyczyny kamicy u dzieci to także zbyt niska podaż płynów oraz dieta bogata w sól czy czerwone mięso. Kamica nerkowa w ciąży Kolka nerkowa w ciąży pojawia się na skutek zastoju moczu w przewodach moczowych. Ataki związane są nie tylko z obecnością kamieni, ale również zbyt małą podażą płynów. Ponieważ przyszłe mamy mają ograniczone możliwości terapeutyczne, to przy atakach kolki nerkowej w ciąży leczenie musi być ograniczone do zwiększenia ilości przyjmowanych płynów, bezpiecznego dla maluszka przeciwbólowego paracetamolu i środków rozkurczowych. Należy zgłosić się do lekarza lub szpitala. Rodzenie kamieni nerkowych – ile trwa? Dokładny czas ataków kolki nerkowej trudno określić, ponieważ jest to kwestia indywidualna. W zasadzie dolegliwości w postaci bólu powinny zniknąć samoistnie w momencie wydalenia kamieni z przewodów moczowych. Ogólnie rzecz biorąc, im dłużej trwa pozbywanie się złogów, tym dłużej chory cierpi. Wydalanie kamieni z przewodów moczowych nie jest proste, dlatego niektóre ataki kolki nerkowej trwają nawet po kilka dni. Z medycznego punktu widzenia trudno określić, ile trwa kolka nerkowa. Przesuwanie się kamienia nerkowego wzdłuż dróg moczowych, aż do jego wydalenia określanego jest jako rodzenie kamieni nerkowych. Jak długo rodzi się kamień nerkowy? Wszystko zależy od wielkości kamienia i jego położenia. Kamienie nerkowe o średnicy do 5 – 7 mm mogą być usunięte samoistnie. Jak urodzić kamień nerkowy? Przyjmować dużo płynów, stosować leki i zioła pobudzające diurezę oraz środki rozkurczowe. Można pomóc grawitacji, skacząc na skakance czy schodząc po schodach – ułatwia to przesuwanie się w dół złogów zalegających w drogach moczowych. Gdy zakończy się rodzenie kamienia nerkowego, objawy bólowe ustępują natychmiast. Większe kamienie nerkowe nie mogą być wydalone samoistnie i zazwyczaj wymagana jest interwencja lekarska. Kamienie nerkowe – leczenie kamicy Kamice nerkową diagnozuje się na podstawie objawów klinicznych, ogólnego badania moczu oraz wyników badania obrazowego. Schorzenie może być rozpoznane w oparciu o przeglądowe badanie rentgenowskie (RTG), urografię, badanie ultrasonograficzne (USG) lub tomografię komputerową jamy brzusznej i miednicy małej. Jak leczyć kamicę nerkową? W przypadku schorzenia, jakim jest kamica nerkowa, leki stosowane są objawowo, w celu złagodzenia objawów napadu kolki nerkowej. W celu doraźnego zniesienia dolegliwości bólowych stosuje się leki o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i/lub rozkurczowym. W dolegliwościach o małym nasileniu są to niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. naproksen, ibuprofen, kwas acetylosalicylowy), a także paracetamol. Spośród leków o działaniu rozkurczowym dostępna jest drotaweryna, hioscyna lub papaweryna. W nasilonych dolegliwościach zwykle podaje się silniejsze leki na kamicę nerkową, dożylnie lub domięśniowo. Spośród niesteroidowych leków przeciwzapalnych najczęściej stosuje się ketoprofen lub diklofenak, a spośród opioidów, tramadol lub morfinę, w monoterapii lub w kombinacji ze środkiem działającym spazmolitycznie na mięśniówkę gładką dróg moczowych. Ułatwia to samoistne usuwanie kamieni nerkowych. W leczeniu kamicy nerkowej stosuje się również leczenie inwazyjne, które ma na celu rozbicie kamieni nerkowych na mniejsze fragmenty i ułatwienie ich wydalenia z układu moczowego. Leczenie operacyjne jest rzadko stosowane, większe zastosowanie znalazły metody endoskopowe, takie jak nefrolitotrypsja przezskórna i litotrypsja ureterorenoskopowa, a także litotrypsja pozaustrojowa. Są to metody na skuteczne rozbijanie kamieni nerkowych, wymagające zastosowania krótkotrwałego znieczulenia ogólne. Takie zabiegu pozwalają na mało inwazyjne usuwanie kamieni nerkowych. Leki bez recepty i zioła na piasek i kamienie w nerkach Jak oczyścić nerki z piasku i kamieni? W przypadku piasku w nerkach zarówno u dzieci, jak i u każdej osoby dorosłej poleca się picie dużej ilości płynów (przynajmniej 2, a najlepiej 4 litry dziennie). Jeśli kamienie są małe, zostaną one usunięte wraz z moczem, szczególnie, gdy są ułożone blisko pęcherza. Jak rozpuścić kamienie nerkowe? Środowisko zasadowe ułatwia rozpuszczanie kamieni, pH moczu w granicach 7–7,2 uzyskiwane jest albo przez podawanie soli potasu i sodu, albo w postaci cytrynianu lub wodorowęglanu sodu. Można też zwiększyć wydzielanie moczu poprzez domowe sposoby, a mianowicie picie odwarów i naparów z ziół o działaniu moczopędnym. Najskuteczniejsze zioła na kamienie nerkowe to liść brzozy, ziele skrzypu polnego, korzeń lubczyku, korzeń i owoc pietruszki, liście pokrzywy czy kłącza perzu. Kamica nerkowa – dieta zapobiegająca powstawaniu kamieni Dieta przy kamicy nerkowej zależy przede wszystkim od jej rodzaju. Jednak istnieje grupa zaleceń dietetycznych, z których skorzystać może każdy cierpiący z powodu tej dolegliwości. Jaka jest najlepsza dieta w kamicy nerkowej? Jadłospis zaleca przyjmowanie zwiększonej ilości wody, tak aby dzienna objętość wydalanego moczu przekraczała 2 litry. Płyny należy podawać w formie naparów z surowców roślinnych (np. z ziela skrzypu, liścia brzozy, liścia borówki brusznicy czy liścia pokrzywy), polecana jest też słaba herbata, herbatki owocowe, przegotowana woda oraz soki owocowe, zwłaszcza z cytrusów. Wyjątek stanowi sok grejpfrutowy, który może przyczyniać się do powstawania kamieni nerkowych. Ponadto, zwraca się uwagę, aby płyny przyjmować także przed snem, w celu rozcieńczenia moczu w godzinach nocnych. Przeciwwskazana jest mocna herbata i mocna kawa. A co z piciem piwa? Gdy pojawia się kamica nerkowa, piwo nie jest najlepszym wyborem. Owszem, działa moczopędnie, ale jednocześnie zwiększa ryzyko zwiększonego wydalania z moczem kwasu moczowego. Dieta w kamicy nerkowej obejmuje ograniczenie spożywania soli kuchennej i produktów z nią bogatych. Niepożądane w diecie są środki spożywcze zawierające glutaminian sodu, a także produkty typu instant (zupy, sosy) oraz czekolada i kakao. Właściwa dieta na kamicę nerkową szczawianowo-wapniową charakteryzuje się zmniejszoną podażą produktów bogatych w kwas szczawiowy (np. szczaw, rabarbar, szpinak, szparagi). Wśród produktów przeciwwskazanych znajdują się konserwy mięsne i rybne, smalec, słonina, margaryny twarde, a także ostre przyprawy. Natomiast, zaleca się zwiększyć spożycie produktów z dużą zawartością magnezu, cytrynianów oraz fosforanów. Szczególnie polecane są soki owocowe, owoce cytrusowe, miód, a także pełnoziarniste produkty zbożowe, otręby, płatki, kasze i ryż. Gdy pojawiają się fosforanowo-wapniowe kamienie nerkowe, dieta zakłada ograniczone przyjmowanie alkalicznej wody mineralnej, nasion roślin strączkowych, a także produktów bogatych w kwas szczawiowy. W przypadku nadwagi lub otyłości przeciwwskazane są produkty zbożowe z białej mąki, a także mąka pszenna, płatki kukurydziane oraz kasza manna. Niezalecane jest również mleko i przetwory mleczne (np. twarogi i żółte sery pełnotłuste, sery pleśniowe, jogurty zawierające cukier). W przypadku kamicy moczanowej zalecana jest dieta mleczno-jarska. Zaleca się zmniejszenie podaży puryn w diecie, czyli związków obficie występujących w podrobach, baraninie, wieprzowinie, a także roślinach strączkowych. Przeciwwskazane są ryby ( szproty, śledzie, sardynki), a także zupy przyrządzone na wywarach mięsnych i grzybowych. Prawidłowo dobrana dieta na kamicę nerkową cystynową polega na ograniczenie podaży w diecie takich aminokwasów, takich jak cystyna i metionina, które występują obficie w mięsie i jego przetworach, a także w rybach, jajach i soi. Bibliografia: Choroby wewnętrzne. Kompedium Medycyny Praktycznej, pod red. A. Szczeklika i P. Gajewskiego, Medycyna Praktyczna 2010 Althof S., Kindler J., Atlas osadów moczu, Wydawnictwo Medyczne Sapota 2005 Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Justyna Mazur Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: PolecamyWiemy, że złogi odkładające się w nerkach lub moczowodach mogą składać się z następujących związków: wapnia (szczawianów i/lub fosforanów), kwasu moczowego, cystyny. Na tworzenie kryształów mają wpływ różne czynniki, a niektórym z nich możemy zapobiegać:zawartość artykułuJaki jest typowy obraz złogów nerek w badaniu usg?Od czego zależy czułość badania usg w kamicy nerkowej?Jakie ustawienia aparatu mogą poprawić obrazowanie małych złogów?Za jakimi złogami widać cień akustyczny?Czy istnieją sposoby, dzięki którym lepiej widać cień akustyczny?Co zrobić, jeśli podejrzewamy kamicę nerkową, ale złogi są na tyle małe, że nie powodują cienia akustycznego?Jakie ustawienia opcji dopplerowskich są kluczowe dla uzyskania artefaktu migotania?Jakie inne stany patologiczne mogą imitować obecność złogów?PiśmiennictwoJaki jest typowy obraz złogów nerek w badaniu usg?Klasyczny obraz złogu w badaniu usg to hiperechogeniczne odbicie, najczęściej półksiężycowatego kształtu, za którym widoczny jest cień akustyczny (wygaszenie echa). Od czego zależy czułość badania usg w kamicy nerkowej?Czułość badania usg rośnie z wielkością złogów i doświadczeniem osoby wykonującej badanie usg. Dla złogów o średnicy powyżej 5mm, za którymi powstaje cień akustyczny, czułość wynosi ponad 90%. Część autorów uważa, że złogi o średnicy mniejszej niż 3mm są praktycznie niemożliwe do uwidocznienia w badaniu usg, co w świetle obecnej wiedzy i możliwości technicznych aparatów usg nie jest złóg w kielichu dolnym prawej nerki u 3-miesięcznego niemowlęcia (strzałka). Średnica złogu 2,3mm. Głowica liniowa L6-12. Aparat GE LOGIQ migotania widoczny na złogu w kielichu dolnym prawej nerki u 3-miesięcznego niemowlęcia. Średnica złogu 2,3mm. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ ustawienia aparatu mogą poprawić obrazowanie małych złogów?Większość aparatów usg jest wyposażona w presety do obrazowania nerek (ang. renal preset, kidney preset). Presety te wykorzystują niższe zakresy dynamiki. Dzięki temu uzyskuje się lepsze kontrastowanie obrazu, czyli wyraźniejsze obrazowanie zmian bezechowych (np. torbieli) i hiperechogenicznych ( złogów). Jeśli aparat nie posiada presetu nerkowego to wystarczy:obniżyć zakres dynamiki (ang. dynamic range),włączyć obrazowanie prosta w górnym biegunie nerki. Włączona opcja harmoniczna. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ prosta nerki. Włączona opcja harmoniczna i doppler mocy. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ jakimi złogami widać cień akustyczny?Cień akustyczny, czyli wygaszenie echa powstaje przede wszystkim za uwapnionymi złogami, których średnica przekracza 5mm. Rzadko jest obserwowany w małych złogach (o średnicy <3mm).Cień akustyczny (strzałki) widoczny za złogiem lewej nerki. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ istnieją sposoby, dzięki którym lepiej widać cień akustyczny?Cień akustyczny staje się wyraźniejszy przy zastosowaniu dwóch ustawień optymalizujących obraz usg:1. Wyłączenie funkcji obrazowania krzyżowego (np.: Cross Beam).Obrazowanie krzyżowe powoduje, że wiązka ultradźwięków jest wysyłana pod różnymi kątami, dzięki czemu poprawia się jakość obrazu i eliminowane są niektóre artefakty, w tym także cień akustyczny. Wyłączenie tej funkcji sprawi, że cień akustyczny będzie widoczny znacznie Włączenie obrazowania wspominaną zaletą obrazowania harmonicznego jest to, że cień akustyczny za złogami, jak i sama powierzchnia złogów stają się lepiej widoczne. Ponadto obrazowanie harmoniczne eliminuje inne artefakty ( rewerberacje i artefakty listków bocznych), dzięki czemu poprawia się jakość obrazowania zmian płynowych (np. torbieli w nerkach).Obraz cienia akustycznego z wyłączoną i włączoną opcją obrazowania harmonicznego. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ do uwidocznienia cień akustyczny za złogiem lewej nerki przy wyłączonym obrazowaniu harmonicznym. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ widoczny cień akustyczny za złogiem lewej nerki przy włączonym obrazowaniu harmonicznym. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ zrobić, jeśli podejrzewamy kamicę nerkową, ale złogi są na tyle małe, że nie powodują cienia akustycznego?Małe złogi (<3mm) mogą być trudne do uwidocznienia z dwóch powodów:nie generują cienia akustycznego,ich echogeniczność jest zbliżona do echa centralnego nerki (echa zatoki).W takiej sytuacji, aby udowodnić obecność złogów, warto wykorzystać artefakt migotania. Artefakt migotania (ang. twinkling artifact) to możliwe do uwidocznienia w opcji kolorowego dopplera chaotyczne, naprzemienne zmiany kolorów (niebieskiego i czerwonego) występujące za strukturami silnie odbijającymi fale ultradźwiękowe (złogi, zwapnienia, gaz). Artefakt migotania pojawia się nawet za drobnymi złogami (o średnicy <1mm). Trudny do uwidocznienia, drobny złóg w nerce niemowlęcia. Echogeniczność złogu zbliżona jest do echa zatoki, a niewielkie rozmiary złogu uniemożliwiają powstanie cienia akustycznego. Głowica liniowa L6-12. Aparat GE LOGIQ dobrze widoczny artefakt migotaniaArtefakt migotania, inaczej artefakt kolorowego doplera, artefakt świetlika (ang. twinkling artifact) to możliwe do uwidocznienia w opcji kolorowego dopplera chaotyczne, naprzeminne zmiany kolorów (niebieskiego i czerwonego) występująca za strukturami silnie odbijającymi fale ultradźwiękowe (złogi, zwapnienia, gaz). Artefakt ten jest wykorzystywany do potwierdzenia obecności drobnych zwapnień i złogów (np. w nerkach). Aby wywołać artefakt... More za niewielkim złogiem pokazanym na zdjęciu powyżej filmu. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ ustawienia opcji dopplerowskich są kluczowe dla uzyskania artefaktu migotania?Odpowiednia wielkość bramki powinna mieć rozmiary ograniczone do obszaru, w którym poszukujemy PRF powinna być ustawiona na obrazowanie wysokich prędkości głowic konweksowych optymalne wartości PRF mieszczą się zazwyczaj w zakresie 50-80cm/ głowic liniowych wartości optymalne są nieco niższe (30-50cm/s).Wzmocnienie (ang. gain) sygnału dopplerowskiego powinno być zaleca się użycie takich wartości wzmocnienia, które będzie generowało „kolorowy szum”, a następnie stopniowo obniża się wzmocnienie do wartości granicznych dla obrazu z widocznym ”szumem”.Artefakt migotania widoczny za dwoma złogami. Większy złóg jest dobrze widoczny w skali szarości. Mały złóg, położony w sąsiedztwie większego złogu, udaje się uwidocznić tylko dzięki artefaktowi migotania (strzałka). Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ migotaniaArtefakt migotania, inaczej artefakt kolorowego doplera, artefakt świetlika (ang. twinkling artifact) to możliwe do uwidocznienia w opcji kolorowego dopplera chaotyczne, naprzeminne zmiany kolorów (niebieskiego i czerwonego) występująca za strukturami silnie odbijającymi fale ultradźwiękowe (złogi, zwapnienia, gaz). Artefakt ten jest wykorzystywany do potwierdzenia obecności drobnych zwapnień i złogów (np. w nerkach). Aby wywołać artefakt... More widoczny za dwoma złogami. Głowica konweksowa 4C. Aparat GE LOGIQ inne stany patologiczne mogą imitować obecność złogów?Zwapnienia w ścianie naczyń nerkowychNefrokalcynozaRozedmowe odmiedniczkowe zapalenie nerek (postać zapalenia nerek, w którym bakterie wytwarzają pęcherzyki gazu widoczne w świetle UKM jako drobne, hiperechogeniczne odbicia, za którymi może pojawiać się cień akustyczny i artefakt migotaniaArtefakt migotania, inaczej artefakt kolorowego doplera, artefakt świetlika (ang. twinkling artifact) to możliwe do uwidocznienia w opcji kolorowego dopplera chaotyczne, naprzeminne zmiany kolorów (niebieskiego i czerwonego) występująca za strukturami silnie odbijającymi fale ultradźwiękowe (złogi, zwapnienia, gaz). Artefakt ten jest wykorzystywany do potwierdzenia obecności drobnych zwapnień i złogów (np. w nerkach). Aby wywołać artefakt... More)Prezentowane zdjęcia i filmy wykonane zostały aparatem GE LOGIQ V2. Tekst powstał we współpracy z firmą GE Healthcare. Dowiedz się więcej o aparacie GE LOGIQ V2. Skontaktuj się z przedstawicielem firmy GE pod numerem telefonu +48 22 330 83 53 lub prześlij wiadomość na adres: @ jeśli jesteś zainteresowany testowaniem aparatu w Twoim miejscu JA, Gnessin E, Lingeman JE. Imaging evaluation in the patient with renal stone disease. Semin Nephrol. 2011 May;31(3):254-8 [Medline]Jha P, Bentley B, Behr S, Yee J, Zagoria R. Imaging of flank pain: readdressing state-of-the-art. Emerg Radiol. 2017 Feb;24(1):81-86. [Medline]Belfield J, Kennish S. Pitfalls in Stone Imaging. Semin Roentgenol. 2016 Jan;51(1):49-59. [Medline]McCarthy CJ, Baliyan V, Kordbacheh H, Sajjad Z, Sahani D, Kambadakone A. Radiology of renal stone disease. Int J Surg. 2016 Dec;36(Pt D):638-646. [Medline]Tzou DT, Usawachintachit M, Taguchi K, Chi T. Ultrasound Use in Urinary Stones: Adapting Old Technology for a Modern-Day Disease. J Endourol. 2017 Apr;31(S1): S89-S94. [Medline]
.
